Mengelmoes

/strong>

Van den Bosch: ,,Het stuk rammelde aan alle kanten. Ik snapte wat ze wilde uitbeelden, maar het kwam totaal niet van de grond.”

Schuitemaker: ,,Het decor bestond uit een flat met een aantal ramen. Achter elk raam zat iemand afkomstig uit een bepaald land en dan moest op muzikale wijze zijn of haar cultuur uitgedragen worden. Dit deden ze dan door het licht in een bepaalde kamer aan te doen en passende muziek bij het betreffende personage ten gehore te brengen. Helaas brandde het lichtje vaak bij het verkeerde raam of startte de muziek te laat.”

Van den Bosch: ,,Het idee is best leuk om verschillende culturen en verschillende dansstijlen met elkaar te integreren tot een flitsende voorstelling. Er werd met verschillende talen gewerkt: Spaans, Engels, Turks, Nederlands. Ik had het leuk gevonden als er een soort spanning tussen die verschillende culturen werd uitgedragen, maar het bleef een saaie aaneenschakeling zonder enig verband.”

Schuitemaker: ,,Er zaten wel een paar heel goede dansers tussen. Terwijl een breakdancer zijn mooiste kunsten vertoonde, sloeg een ander met zijn schoenen op tafel om het ritme aan te geven. Op dat soort momenten reageerde het publiek ook wel enthousiast.”

Van den Bosch: ,,Ik denk dat de matige kwaliteit van de voorstelling vooral te wijten valt aan de regisseur en de choreograaf. Er werden behoorlijke fouten gemaakt. Soms stonden de dansers elkaar vertwijfeld aan te kijken wat het volgende pasje moest zijn.”

Schuitemaker: ,,Ze maken reclame voor hun voorstelling met de kreet ‘een grote videoclip’. Bij een videoclip verwacht je dat in korte tijd een flitsend geheel wordt neergezet dat meteen staat als een huis. Hush, hush, hush moet nog behoorlijk wat oefenen voordat ze dat voor elkaar krijgen.”

Zeven dansers, een scratcher en een operazangeres verkennen elkaars grenzen in 2Pack van dansgroep Hush, Hush, Hush. Huisgenoten Arno Schuitemaker en Emma van den Bosch bezochten de Rotterdamse Schouwburg in de hoop daar ‘een grote videoclip’ te mogen aanschouwen.

Van den Bosch: ,,Het stuk rammelde aan alle kanten. Ik snapte wat ze wilde uitbeelden, maar het kwam totaal niet van de grond.”

Schuitemaker: ,,Het decor bestond uit een flat met een aantal ramen. Achter elk raam zat iemand afkomstig uit een bepaald land en dan moest op muzikale wijze zijn of haar cultuur uitgedragen worden. Dit deden ze dan door het licht in een bepaalde kamer aan te doen en passende muziek bij het betreffende personage ten gehore te brengen. Helaas brandde het lichtje vaak bij het verkeerde raam of startte de muziek te laat.”

Van den Bosch: ,,Het idee is best leuk om verschillende culturen en verschillende dansstijlen met elkaar te integreren tot een flitsende voorstelling. Er werd met verschillende talen gewerkt: Spaans, Engels, Turks, Nederlands. Ik had het leuk gevonden als er een soort spanning tussen die verschillende culturen werd uitgedragen, maar het bleef een saaie aaneenschakeling zonder enig verband.”

Schuitemaker: ,,Er zaten wel een paar heel goede dansers tussen. Terwijl een breakdancer zijn mooiste kunsten vertoonde, sloeg een ander met zijn schoenen op tafel om het ritme aan te geven. Op dat soort momenten reageerde het publiek ook wel enthousiast.”

Van den Bosch: ,,Ik denk dat de matige kwaliteit van de voorstelling vooral te wijten valt aan de regisseur en de choreograaf. Er werden behoorlijke fouten gemaakt. Soms stonden de dansers elkaar vertwijfeld aan te kijken wat het volgende pasje moest zijn.”

Schuitemaker: ,,Ze maken reclame voor hun voorstelling met de kreet ‘een grote videoclip’. Bij een videoclip verwacht je dat in korte tijd een flitsend geheel wordt neergezet dat meteen staat als een huis. Hush, hush, hush moet nog behoorlijk wat oefenen voordat ze dat voor elkaar krijgen.”