Luisteren naar klachten

Bij werktuigbouwkunde doen ze daar wat aan.

Op elke faculteit zijn tal van officiële en officieuze onderwijsclubjes van studenten. Maar je moet maar net bij de juiste aankloppen. In de praktijk blijken studentenorganen vaak langs elkaar heen te werken.

Voor een student is het over het algemeen niet duidelijk waar hij het beste terechtkan met zijn klacht. De studievereniging is vaak bekend, maar niet elke student weet dat er bijvoorbeeld ook college-responsiegroepen (zie kader), een opleidingscommissie en een facultaire studentenraad zijn (waarvoor je zelfs elk jaar mag stemmen).

Erger is dat de verschillende studentenorganen het zelf ook niet precies weten. Vaak spreken ze elkaar helemaal niet. Daardoor werken bij sommige opleidingen studentenorganen volledig langs elkaar heen. In een tijd waarin studenten formeel weinig meer zeggen hebben lijkt dat vreemd. Je zou denken dat het kleine beetje kracht geput moet worden uit het vormen van een ‘studentenblok’.

Om deze reden riep Leeghwater in oktober vorig jaar het overlegclubje ‘WB-onderwijs’ in het leven, dat bestaat uit vertegenwoordigers van alle onderwijs-studentenorganen van de opleiding werktuigbouwkunde. Jan-Mark Vorstenbosch, lid van de facultaire studentenraad OCP en voorzitter van WB-onderwijs: ,,Door af en toe bij elkaar te komen, horen we waar iedereen mee bezig is. Het voorkomt dat dingen dubbel worden gedaan of juist helemaal niet, in de veronderstelling dat iemand anders het wel aanpakt. Bovendien kunnen de neuzen dezelfde kant op.”

Initiatief

De klachtencomputer die studievereniging Leeghwater vorig jaar in de hal bij werktuigbouw plaatste, heeft zijn bestaansrecht inmiddels bewezen. De computer is een goed initiatief om klachten op te vangen. In de tijd die zit tussen het uitlopen van de collegezaal en het bereiken van je fiets verdwijnen immers heel wat klaaggeluiden in het niets. De invulling van het rooster klopt niet (‘het rooster zuigt’), de bieb is luidruchtig en de computerzalen zijn te vol, zijn enkele van de protesten die de computer opsloeg.

‘WB-onderwijs’ vergadert eens per twee weken aan de hand van de klachten die binnengekomen zijn op de klachtencomputer. Sommige klachten zijn vrijwel identiek en geven samen een glashelder beeld, zoals heel specifieke kritiek op bepaalde docenten. WB-onderwijs stuurt in zo’n situatie een brief naar de desbetreffende docent en gaat een gesprek aan. Zo kreeg WB-onderwijs kort geleden veel klachten over een bepaald vak waarbij colleges van twee docenten slecht op elkaar aansloten. Vorstenbosch: ,,In een gesprek met beide docenten was dat snel op te lossen.”

,,Maar soms heb je ook maar één losse klacht”, zegt Nadja Cramer,commissaris onderwijs van Leeghwater. ,,Bovendien zijn sommige klachten niet meer dan een schreeuw zonder fundament, daar kun je niet veel mee.” Studenten moeten serieuzer klagen, vindt ze. En studentenorganen moeten goed overleggen en laten zien dat ze wat doen met klachten. Leeghwater geeft dan ook feedback op de website.

Vorstenbosch: ,,Ten tijde van de invoering van het projectonderwijs werd er veel geklaagd maar weinig geluisterd. Het ingevoerde onderwijs was eerst te zwaar en daarna te licht. Nu loopt het goed, maar de hele invoering had een stuk efficiënter gekund. Toen had er eigenlijk zoiets als WB-onderwijs moeten zijn.”

Studeren in de bieb gaat niet omdat er te veel lawaai is. Je tentamen is niet op tijd nagekeken. Je wilt klagen. Maar waar? Er zijn veel studentenorganen, maar vaak werken ze langs elkaar heen. Bij werktuigbouwkunde doen ze daar wat aan.

Op elke faculteit zijn tal van officiële en officieuze onderwijsclubjes van studenten. Maar je moet maar net bij de juiste aankloppen. In de praktijk blijken studentenorganen vaak langs elkaar heen te werken.

Voor een student is het over het algemeen niet duidelijk waar hij het beste terechtkan met zijn klacht. De studievereniging is vaak bekend, maar niet elke student weet dat er bijvoorbeeld ook college-responsiegroepen (zie kader), een opleidingscommissie en een facultaire studentenraad zijn (waarvoor je zelfs elk jaar mag stemmen).

Erger is dat de verschillende studentenorganen het zelf ook niet precies weten. Vaak spreken ze elkaar helemaal niet. Daardoor werken bij sommige opleidingen studentenorganen volledig langs elkaar heen. In een tijd waarin studenten formeel weinig meer zeggen hebben lijkt dat vreemd. Je zou denken dat het kleine beetje kracht geput moet worden uit het vormen van een ‘studentenblok’.

Om deze reden riep Leeghwater in oktober vorig jaar het overlegclubje ‘WB-onderwijs’ in het leven, dat bestaat uit vertegenwoordigers van alle onderwijs-studentenorganen van de opleiding werktuigbouwkunde. Jan-Mark Vorstenbosch, lid van de facultaire studentenraad OCP en voorzitter van WB-onderwijs: ,,Door af en toe bij elkaar te komen, horen we waar iedereen mee bezig is. Het voorkomt dat dingen dubbel worden gedaan of juist helemaal niet, in de veronderstelling dat iemand anders het wel aanpakt. Bovendien kunnen de neuzen dezelfde kant op.”

Initiatief

De klachtencomputer die studievereniging Leeghwater vorig jaar in de hal bij werktuigbouw plaatste, heeft zijn bestaansrecht inmiddels bewezen. De computer is een goed initiatief om klachten op te vangen. In de tijd die zit tussen het uitlopen van de collegezaal en het bereiken van je fiets verdwijnen immers heel wat klaaggeluiden in het niets. De invulling van het rooster klopt niet (‘het rooster zuigt’), de bieb is luidruchtig en de computerzalen zijn te vol, zijn enkele van de protesten die de computer opsloeg.

‘WB-onderwijs’ vergadert eens per twee weken aan de hand van de klachten die binnengekomen zijn op de klachtencomputer. Sommige klachten zijn vrijwel identiek en geven samen een glashelder beeld, zoals heel specifieke kritiek op bepaalde docenten. WB-onderwijs stuurt in zo’n situatie een brief naar de desbetreffende docent en gaat een gesprek aan. Zo kreeg WB-onderwijs kort geleden veel klachten over een bepaald vak waarbij colleges van twee docenten slecht op elkaar aansloten. Vorstenbosch: ,,In een gesprek met beide docenten was dat snel op te lossen.”

,,Maar soms heb je ook maar één losse klacht”, zegt Nadja Cramer,commissaris onderwijs van Leeghwater. ,,Bovendien zijn sommige klachten niet meer dan een schreeuw zonder fundament, daar kun je niet veel mee.” Studenten moeten serieuzer klagen, vindt ze. En studentenorganen moeten goed overleggen en laten zien dat ze wat doen met klachten. Leeghwater geeft dan ook feedback op de website.

Vorstenbosch: ,,Ten tijde van de invoering van het projectonderwijs werd er veel geklaagd maar weinig geluisterd. Het ingevoerde onderwijs was eerst te zwaar en daarna te licht. Nu loopt het goed, maar de hele invoering had een stuk efficiënter gekund. Toen had er eigenlijk zoiets als WB-onderwijs moeten zijn.”