Lathen: een afgelegen stuk Duitsland, weiland tot aan de horizon en 31,5 kilometer staal, beton en magneet. Het dispuut Verkeer van civiele techniek regelde op een stralende dag een excursie naar de ‘Maglev’, de eerste magneetzweeftrein ter wereld.
Delen
br />
Vijfentwintig jaar lang hebben de Duitsers tevergeefs geprobeerd hem aan het buitenland te verkopen. Inmiddels doet het testtraject in Lathen dienst als toeristische trekpleister – precies zoals het voelt. Bezoekers staan te trappelen om met meer dan vierhonderd kilometer per uur door magnetisme te worden voortgestuwd. Alsof je in de rij staat voor de Python.
De neerslag van een verbleekt toekomstbeeld, lijkt het. Maar de werkelijkheid is anders: de toekomst gloort weer voor de Maglev. Tegenwoordig komt ook de binnenlandse zakenelite in strakke Benzen en BMW’s weer in Lathen kijken, wellicht om de magneettrein naar hun eigen regio te halen. De Chinezen zijn hun al voor geweest: die bestelden ongeveer 1400 kilometer hogesnelheidsmagneetstrip.
In de trein krijgt een Rudi Carell-achtig type het woord. Hij charmeert het publiek met quasi-technische anekdotes. Maar wij verstaan hem niet. De techniek is ons duidelijk, wij hebben louter nog oog voor snelheid.
De trein trekt lekker op bij het vertreksein: van nul naar honderd in 4,5 seconden. Maar dat is nog geen knallende rit. Bij 180 evenmin, ook niet bij 280 kilometer per uur. Been there, done that. Maar dan gaat de voet op de plank, de stroom door de spoel: 375 kilometer per uur. ,,Holy shit, dit is gaaf!” klinkt uit de monden van de aanwezige Delftenaren. Nog een bocht met dwarshelling van dertien graden en de stemming is niet meer te houden. Dan schroeft de machinist in het control center de snelheid nog verder op: 407 op de teller. Te gek. We zien het allemaal voor ons: van Delft naar Amsterdam knallen in een kwartier, nog lekker zitten ook, gevulde koek erbij, prima.
De excursie is compleet geslaagd. Ook de zakenpakken krijgen een grijns op hun gezicht en een koopgrage blik in hun ogen. Zo dadelijk zullen ze in hun Benzen naar hun snelheidsmeter kijken: slechts 240.
Lathen: een afgelegen stuk Duitsland, weiland tot aan de horizon en 31,5 kilometer staal, beton en magneet. Het dispuut Verkeer van civiele techniek regelde op een stralende dag een excursie naar de ‘Maglev’, de eerste magneetzweeftrein ter wereld.
Vijfentwintig jaar lang hebben de Duitsers tevergeefs geprobeerd hem aan het buitenland te verkopen. Inmiddels doet het testtraject in Lathen dienst als toeristische trekpleister – precies zoals het voelt. Bezoekers staan te trappelen om met meer dan vierhonderd kilometer per uur door magnetisme te worden voortgestuwd. Alsof je in de rij staat voor de Python.
De neerslag van een verbleekt toekomstbeeld, lijkt het. Maar de werkelijkheid is anders: de toekomst gloort weer voor de Maglev. Tegenwoordig komt ook de binnenlandse zakenelite in strakke Benzen en BMW’s weer in Lathen kijken, wellicht om de magneettrein naar hun eigen regio te halen. De Chinezen zijn hun al voor geweest: die bestelden ongeveer 1400 kilometer hogesnelheidsmagneetstrip.
In de trein krijgt een Rudi Carell-achtig type het woord. Hij charmeert het publiek met quasi-technische anekdotes. Maar wij verstaan hem niet. De techniek is ons duidelijk, wij hebben louter nog oog voor snelheid.
De trein trekt lekker op bij het vertreksein: van nul naar honderd in 4,5 seconden. Maar dat is nog geen knallende rit. Bij 180 evenmin, ook niet bij 280 kilometer per uur. Been there, done that. Maar dan gaat de voet op de plank, de stroom door de spoel: 375 kilometer per uur. ,,Holy shit, dit is gaaf!” klinkt uit de monden van de aanwezige Delftenaren. Nog een bocht met dwarshelling van dertien graden en de stemming is niet meer te houden. Dan schroeft de machinist in het control center de snelheid nog verder op: 407 op de teller. Te gek. We zien het allemaal voor ons: van Delft naar Amsterdam knallen in een kwartier, nog lekker zitten ook, gevulde koek erbij, prima.
De excursie is compleet geslaagd. Ook de zakenpakken krijgen een grijns op hun gezicht en een koopgrage blik in hun ogen. Zo dadelijk zullen ze in hun Benzen naar hun snelheidsmeter kijken: slechts 240.
Comments are closed.