Leuk zakcentje dankzij triviakennis

“Ja, ik heb uitermate laf gespeeld.” Willem Lijmbach draait er niet omheen. Hij had het spel, waarbij het naast kennis draait om rekenen, bluf en slimheid, van tevoren grondig ganalyseerd. Een huisgenootje gaf hem op. “Omdat ik goed ben in domme, triviale feitjes. Ik verveel me altijd heel erg. Dan ga ik willekeurige wikipedia-pagina’s lezen. Als kind bladerde ik al in encyclopedieën. Die kennis kwam nu goed van pas, ik heb er een leuk zakcentje aan overgehouden.”

Afgelopen vrijdag .althans op tv, de opname vond eerder plaats- zat hij tegenover quizmaster Joost Prinsen aan de speeltafel, tussen een gepensioneerde bibliothecaresse en een ‘Turkoloog’. In smaakvol pak, passend bij de sfeer van de tot semi-louche nachtkroeg omgebouwde studio. In de openingsronde heeft hij twee van de vier vragen goed. Hij weet dat de boot naar Vlieland vanuit Harlingen vertrekt en de lijst van verboden boeken voor katholieken de Index heet. De ex-bibliothecaresse (één vraag goed) past vroegtijdig en de Turkoloog (ook één goed) gaat na verhoogde inzetten een eind ‘mee’, maar verliest.

Met de eerste slag op zak, past Lijmbach in de drie volgende ronden steeds bewust, ongeacht het aantal goede antwoorden. Hij laat de anderen uitvechten wie van de twee na vier ronden afvalt. “Ik ben een calculerend speler”, zegt de IO-student tegen Prinsen, die de sluwe tactiek met een grote grijns beziet.

“Dat laffe spel had ik gepland. Ik heb het programma twee jaar lang goed bekeken. Het spelletje bestaat voor tachtig procent uit slim inzetten. Hoog inzetten, als je vermoedt dat de anderen niet zo veel goed hebben, en omgekeerd.”

De laatste ronde vecht hij uit met de bibliothecaresse. Hij ziet dictator Pinochet weliswaar aan voor Videla, maar de rekenvraag (hoeveel is 92 procent van 800), de Overijsselse hiphopformatie (Opgezwolle) en de documentaire van Sunny Bergman (Beperkt houdbaar) heeft hij goed. Het levert de Delftenaar 1880 euro op en een plaats in de halve finale, die wordt uitgezonden op 8 februari. Die is al opgenomen, maar Lijmbach hult zich in stilzwijgen over de afloop.

Hij kijkt, met zijn meegereisde acht huisgenoten, terug op een leuke ervaring. “Dat het aan de bar na twee biertjes was afgelopen, vermoedden wij al. Daarom hadden we voor de zekerheid onze eigen kratjes meegenomen.” (JT)

“Ja, ik heb uitermate laf gespeeld.” Willem Lijmbach draait er niet omheen. Hij had het spel, waarbij het naast kennis draait om rekenen, bluf en slimheid, van tevoren grondig ganalyseerd. Een huisgenootje gaf hem op. “Omdat ik goed ben in domme, triviale feitjes. Ik verveel me altijd heel erg. Dan ga ik willekeurige wikipedia-pagina’s lezen. Als kind bladerde ik al in encyclopedieën. Die kennis kwam nu goed van pas, ik heb er een leuk zakcentje aan overgehouden.”

Afgelopen vrijdag .althans op tv, de opname vond eerder plaats- zat hij tegenover quizmaster Joost Prinsen aan de speeltafel, tussen een gepensioneerde bibliothecaresse en een ‘Turkoloog’. In smaakvol pak, passend bij de sfeer van de tot semi-louche nachtkroeg omgebouwde studio. In de openingsronde heeft hij twee van de vier vragen goed. Hij weet dat de boot naar Vlieland vanuit Harlingen vertrekt en de lijst van verboden boeken voor katholieken de Index heet. De ex-bibliothecaresse (één vraag goed) past vroegtijdig en de Turkoloog (ook één goed) gaat na verhoogde inzetten een eind ‘mee’, maar verliest.

Met de eerste slag op zak, past Lijmbach in de drie volgende ronden steeds bewust, ongeacht het aantal goede antwoorden. Hij laat de anderen uitvechten wie van de twee na vier ronden afvalt. “Ik ben een calculerend speler”, zegt de IO-student tegen Prinsen, die de sluwe tactiek met een grote grijns beziet.

“Dat laffe spel had ik gepland. Ik heb het programma twee jaar lang goed bekeken. Het spelletje bestaat voor tachtig procent uit slim inzetten. Hoog inzetten, als je vermoedt dat de anderen niet zo veel goed hebben, en omgekeerd.”

De laatste ronde vecht hij uit met de bibliothecaresse. Hij ziet dictator Pinochet weliswaar aan voor Videla, maar de rekenvraag (hoeveel is 92 procent van 800), de Overijsselse hiphopformatie (Opgezwolle) en de documentaire van Sunny Bergman (Beperkt houdbaar) heeft hij goed. Het levert de Delftenaar 1880 euro op en een plaats in de halve finale, die wordt uitgezonden op 8 februari. Die is al opgenomen, maar Lijmbach hult zich in stilzwijgen over de afloop.

Hij kijkt, met zijn meegereisde acht huisgenoten, terug op een leuke ervaring. “Dat het aan de bar na twee biertjes was afgelopen, vermoedden wij al. Daarom hadden we voor de zekerheid onze eigen kratjes meegenomen.” (JT)