Lekker grof

Woensdagmiddag drie uur. Eén uur voordat het elftal van Delfts Blok verzamelt in de lage kleedkamers van de Kleine Komedie in Amsterdam voor de ‘doorloop’; jargon voor een repetitie waarbij het hele programma wordt doorlopen. De verkorte versie heet een ‘Italiaantje’. Voordat het zover is zit vier-elfde van de formatie aan de cappuccino op het Rembrandtplein.

De avond ervoor hebben de elf hun debuut gemaakt in het oudste theater van de hoofdstad. De Kleine Komedie, in 1786 begonnen als Théâtre Français sur l’Erwtemarkt, heeft inmiddels de reputatie een zaal te zijn met een publiek van doorgewinterde cabaretbezoekers. Een goede vuurproef voor een nieuw programma.

,,Het ging goed gisteravond”, verklaart cabaretier Jasper van Kuijk. ,,Bijna alle grappen vielen. Ook geen rare dingen.” Rare dingen? ,,We hebben wel eens een bizar lachende geestelijk gehandicapte in de zaal gehad, een fotograaf die tijdens de show het podium op kwam, en een blindengeleidehond. Hoor je de hele show hondengehijg en halverwege ineens: woef!”

Een deel van het publiek dat de debuutavond bezocht bestond uit familieleden. Wat vonden ouders, ooms en tantes van de grovere grappen? ,,De oma van Chris vond het fantastisch”, weet Rikjan Scholten. ,,Vooral een grap over Hitler.”

,,Weglopen is sowieso nog maar één keer voorgekomen”, zegt Van Kuijk. ,,Naar ik later begrepen heb iemand met voedselvergiftiging.”

Los van de reacties op de show in de Kleine Komedie blijft de toekomst van de cabaretiers onzeker. ,,Met elf man mag je er niet van uitgaan dat je er een volledige baan uit haalt”, vindt Scholten. ,,We hebben afgesproken in ieder geval tot mei 2004 bij elkaar te blijven; tot die tijd hebben we boekingen. Intussen studeert iedereen zo’n beetje af, maar hoe het na mei 2004 verder gaat%?”

IJzingwekkend

Acht uur ’s avonds, een kwartier voor het begin van de show, loopt een grote groep jongeren richting de Kleine Komedie aan de Amstel. Fans van Delfts Blok? Nee. De groep stopt in de Reguliersbreestraat voor de première van ‘Volle Maan’ in Tuschinski. Honderden tieners scholen samen, in de hoop een glimp op te vangen van Daan Schuurmans, Ellen ten Damme of Georgina Verbaan. Een pimpelpaarse limousine van Radio 538 wordt met trommelvlies-tergend gegil ontvangen. In de Kleine Komedie niets van al die glitter; een mooie oude zaal met roodfluwelen stoelen en marmeren zuilen.

Kwart over acht verschijnt Delfts Blok. Snel wordt duidelijk waarin de groep zich onderscheidt van ander cabaret: de aanblik van elf man, strak in het pak en ijzingwekkend aangelicht, gecombineerd met de donkere metalsound van Rammstein. Ronduit overweldigend. De eerste podiumactie, een lied over kantoorartikelen, wordt enthousiast ontvangen.

De grappen blijven vallen. Na een grap over puppy’s als nationaal cadeau voor alle homo’s wordt zo lang geklapt dat met het vervolg even moet worden gewacht. Het lied ‘Cubanaan’, een komische variant op de ‘Buena Vista Social Club’, krijgt dezelfde waardering. Maar er klinken ook geschokte ooh’s en aah’s in de zaal na grappen over kinderporno en pedofilie.

Kwetsend

Voor de cabaretiers zelf zit een van de ijkpunten in het publiek op de allerlaatste rij: regisseur Pim van Alten. De karakteristieke lach van de regisseur, het geluid van iemand die zijn neus leegtrekt, is voor de cabaretiers een teken dat de voorstelling in orde is.

Na bijna anderhalf uur voorstelling klapt het publiek de handen rauw. Als toegift speelt de groep een loflied op Delft. In de foyer blijft een opvallend groot deel van de bezoekers hangen voor een drankje. De cabaretiers zelf verschijnen daar ook en blijken tevreden. ,,Een warme zaal”, vond Van Kuijk.

Meneer en mevrouw Bruines uit Amsterdam tonen zich echter teleurgesteld. ,,Ik had het feller verwach”, mokt mevrouw. Haar man miste een rode draad in de show. ,,Ik vond het een beetje gemakkelijk; als je naar de kwaliteiten van de jongens kijkt, kunnen ze veel meer dan dit. Soms is het ook onnodig kwetsend, zoals bij een grap over het meisje van Nulde.” Ze zijn bepaald niet de enigen die zich aan grofheden hebben gestoord. ,,Leuke show, maar sommige grappen zijn echt schokkend. Veel te grof en daardoor niet leuk”, vinden Annelies van Walsum en Boy Hanselam uit Amsterdam.

Veelvuldig cabaretbezoekster Marjan van der Veen uit Utrecht vindt de voorstelling zelfs ‘ronduit slecht’. ,,Ik heb het idee dat de heren qua capaciteiten heel veel in hun mars hebben, maar de gesproken tekst is te ranzig en veel te serieus uitgesproken. De grappen over kinderporno zijn echt fout. Ik kan best wat hebben, maar dit…”

Van der Veen vindt de show exemplarisch voor de crisis in het Nederlandse cabaret. ,,De cabaretwereld is het spoor bijster. Dit is geen cabaret, dit is flauw gelul uit een sociëteit. Sinds het stoppen van Waardenberg & De Jong heb ik weinig goeds gezien. En dan de discussie of Youp van ’t Hek en Freek de Jonge niet te oud zijn voor het theater?!”

Aantrekkelijk

Loes Jacobs heeft wel lol gehad. Met zus Kim is ze uit Eindhoven gekomen om de podiumverrichtingen van neef Pascal Ultee gade te slaan. ,,Lekker grof, goed gevarieerd, alleen af en toe wel heel erg snel. Een clou en dan onmiddellijk weer een grap.”

Middelbare scholieren Rutger Sonneveldt en Duane van Diest zagen hoe hun wiskundeleraar Sanne Schaap zich op het podium ontpopt als pedofiel en kinderpornoverkoper. Ze hebben zich allerminst gestoord aan de grappen. ,,Goed”, vindt Sonneveldt. ,,Vooral de parodie op ‘The Godfather’ en het lied over Cubanen.”

Twee Amsterdamse studentes zagen Delfts Blok al eens tijdens de Uitmarkt en blijken niet alleen om redenen van cultuur te zijn gekomen. ,,Er zitten een paar jongens bij, die zijn gewoon woest aantrekkelijk. Daar zou ik het wel op kunnen”, bekent Veronique, die na deze ontboezeming niet langer met haar achternaam in de krant wil. ,,Maar de show zelf is ook goed, zowel muzikaal als vocaal. Al is het af en toe wel schokkend als je bedenkt waar je om lacht. Vooral bij grappen over pedo’s enzo.”

De meeste aanwezigen hebben bovenal waardering voor de indrukwekkende fysieke verschijning van de elf muziekmakende en grappentappende mannen. Zo ook Olga Steffhaan. Op het messageboard op de website van Delfts Blok constateert ze: ,,Door de donkere pakken en jullie keurige korte haar vallen jullie oren ontzettend op. Dat was het extraatje van de voorstelling; zo’n verscheidenheid aan oren in alle rust te kunnen zien. Als jullie doorgaan kom ik ook het tweede programma bekijken.”

Eerstvolgende optreden van Delfts Blok is op 22 oktober in Het Kruithuis in Groningen. In Delft zijn de cabaretiers nog te zien op 16 november tijdens het Delft City Beats festival en op 19 december in Theater de Veste.

Woensdagmiddag drie uur. Eén uur voordat het elftal van Delfts Blok verzamelt in de lage kleedkamers van de Kleine Komedie in Amsterdam voor de ‘doorloop’; jargon voor een repetitie waarbij het hele programma wordt doorlopen. De verkorte versie heet een ‘Italiaantje’. Voordat het zover is zit vier-elfde van de formatie aan de cappuccino op het Rembrandtplein.

De avond ervoor hebben de elf hun debuut gemaakt in het oudste theater van de hoofdstad. De Kleine Komedie, in 1786 begonnen als Théâtre Français sur l’Erwtemarkt, heeft inmiddels de reputatie een zaal te zijn met een publiek van doorgewinterde cabaretbezoekers. Een goede vuurproef voor een nieuw programma.

,,Het ging goed gisteravond”, verklaart cabaretier Jasper van Kuijk. ,,Bijna alle grappen vielen. Ook geen rare dingen.” Rare dingen? ,,We hebben wel eens een bizar lachende geestelijk gehandicapte in de zaal gehad, een fotograaf die tijdens de show het podium op kwam, en een blindengeleidehond. Hoor je de hele show hondengehijg en halverwege ineens: woef!”

Een deel van het publiek dat de debuutavond bezocht bestond uit familieleden. Wat vonden ouders, ooms en tantes van de grovere grappen? ,,De oma van Chris vond het fantastisch”, weet Rikjan Scholten. ,,Vooral een grap over Hitler.”

,,Weglopen is sowieso nog maar één keer voorgekomen”, zegt Van Kuijk. ,,Naar ik later begrepen heb iemand met voedselvergiftiging.”

Los van de reacties op de show in de Kleine Komedie blijft de toekomst van de cabaretiers onzeker. ,,Met elf man mag je er niet van uitgaan dat je er een volledige baan uit haalt”, vindt Scholten. ,,We hebben afgesproken in ieder geval tot mei 2004 bij elkaar te blijven; tot die tijd hebben we boekingen. Intussen studeert iedereen zo’n beetje af, maar hoe het na mei 2004 verder gaat%?”

IJzingwekkend

Acht uur ’s avonds, een kwartier voor het begin van de show, loopt een grote groep jongeren richting de Kleine Komedie aan de Amstel. Fans van Delfts Blok? Nee. De groep stopt in de Reguliersbreestraat voor de première van ‘Volle Maan’ in Tuschinski. Honderden tieners scholen samen, in de hoop een glimp op te vangen van Daan Schuurmans, Ellen ten Damme of Georgina Verbaan. Een pimpelpaarse limousine van Radio 538 wordt met trommelvlies-tergend gegil ontvangen. In de Kleine Komedie niets van al die glitter; een mooie oude zaal met roodfluwelen stoelen en marmeren zuilen.

Kwart over acht verschijnt Delfts Blok. Snel wordt duidelijk waarin de groep zich onderscheidt van ander cabaret: de aanblik van elf man, strak in het pak en ijzingwekkend aangelicht, gecombineerd met de donkere metalsound van Rammstein. Ronduit overweldigend. De eerste podiumactie, een lied over kantoorartikelen, wordt enthousiast ontvangen.

De grappen blijven vallen. Na een grap over puppy’s als nationaal cadeau voor alle homo’s wordt zo lang geklapt dat met het vervolg even moet worden gewacht. Het lied ‘Cubanaan’, een komische variant op de ‘Buena Vista Social Club’, krijgt dezelfde waardering. Maar er klinken ook geschokte ooh’s en aah’s in de zaal na grappen over kinderporno en pedofilie.

Kwetsend

Voor de cabaretiers zelf zit een van de ijkpunten in het publiek op de allerlaatste rij: regisseur Pim van Alten. De karakteristieke lach van de regisseur, het geluid van iemand die zijn neus leegtrekt, is voor de cabaretiers een teken dat de voorstelling in orde is.

Na bijna anderhalf uur voorstelling klapt het publiek de handen rauw. Als toegift speelt de groep een loflied op Delft. In de foyer blijft een opvallend groot deel van de bezoekers hangen voor een drankje. De cabaretiers zelf verschijnen daar ook en blijken tevreden. ,,Een warme zaal”, vond Van Kuijk.

Meneer en mevrouw Bruines uit Amsterdam tonen zich echter teleurgesteld. ,,Ik had het feller verwach”, mokt mevrouw. Haar man miste een rode draad in de show. ,,Ik vond het een beetje gemakkelijk; als je naar de kwaliteiten van de jongens kijkt, kunnen ze veel meer dan dit. Soms is het ook onnodig kwetsend, zoals bij een grap over het meisje van Nulde.” Ze zijn bepaald niet de enigen die zich aan grofheden hebben gestoord. ,,Leuke show, maar sommige grappen zijn echt schokkend. Veel te grof en daardoor niet leuk”, vinden Annelies van Walsum en Boy Hanselam uit Amsterdam.

Veelvuldig cabaretbezoekster Marjan van der Veen uit Utrecht vindt de voorstelling zelfs ‘ronduit slecht’. ,,Ik heb het idee dat de heren qua capaciteiten heel veel in hun mars hebben, maar de gesproken tekst is te ranzig en veel te serieus uitgesproken. De grappen over kinderporno zijn echt fout. Ik kan best wat hebben, maar dit…”

Van der Veen vindt de show exemplarisch voor de crisis in het Nederlandse cabaret. ,,De cabaretwereld is het spoor bijster. Dit is geen cabaret, dit is flauw gelul uit een sociëteit. Sinds het stoppen van Waardenberg & De Jong heb ik weinig goeds gezien. En dan de discussie of Youp van ’t Hek en Freek de Jonge niet te oud zijn voor het theater?!”

Aantrekkelijk

Loes Jacobs heeft wel lol gehad. Met zus Kim is ze uit Eindhoven gekomen om de podiumverrichtingen van neef Pascal Ultee gade te slaan. ,,Lekker grof, goed gevarieerd, alleen af en toe wel heel erg snel. Een clou en dan onmiddellijk weer een grap.”

Middelbare scholieren Rutger Sonneveldt en Duane van Diest zagen hoe hun wiskundeleraar Sanne Schaap zich op het podium ontpopt als pedofiel en kinderpornoverkoper. Ze hebben zich allerminst gestoord aan de grappen. ,,Goed”, vindt Sonneveldt. ,,Vooral de parodie op ‘The Godfather’ en het lied over Cubanen.”

Twee Amsterdamse studentes zagen Delfts Blok al eens tijdens de Uitmarkt en blijken niet alleen om redenen van cultuur te zijn gekomen. ,,Er zitten een paar jongens bij, die zijn gewoon woest aantrekkelijk. Daar zou ik het wel op kunnen”, bekent Veronique, die na deze ontboezeming niet langer met haar achternaam in de krant wil. ,,Maar de show zelf is ook goed, zowel muzikaal als vocaal. Al is het af en toe wel schokkend als je bedenkt waar je om lacht. Vooral bij grappen over pedo’s enzo.”

De meeste aanwezigen hebben bovenal waardering voor de indrukwekkende fysieke verschijning van de elf muziekmakende en grappentappende mannen. Zo ook Olga Steffhaan. Op het messageboard op de website van Delfts Blok constateert ze: ,,Door de donkere pakken en jullie keurige korte haar vallen jullie oren ontzettend op. Dat was het extraatje van de voorstelling; zo’n verscheidenheid aan oren in alle rust te kunnen zien. Als jullie doorgaan kom ik ook het tweede programma bekijken.”

Eerstvolgende optreden van Delfts Blok is op 22 oktober in Het Kruithuis in Groningen. In Delft zijn de cabaretiers nog te zien op 16 november tijdens het Delft City Beats festival en op 19 december in Theater de Veste.