Lekker banaal

Een opgerekte aflevering?

Günthardt: ,,Nee, het was geen opgerekte aflevering. De karakters komen in de film beter tot hun recht dan in de serie. Het was de meest banale film die ik ooit gezien heb, één grote parodie op de Amerikaanse samenleving, waarin erop wordt gehamerd dat kinderen niet bloot mogen staan aan geweld op TV. En dat terwijl die hele samenleving daar juist van doordrongen is.”

Bijlsma: ,,Het belangrijkste van de film is relativeringsvermogen. De film is inderdaad banaal en flauw, maar er zit wel een diepere gedachte achter. De manier waarop het gebracht wordt doet er niet toe. Gave effecten zijn niet nodig om iets over te brengen. De eenvoud is mooi. Sommige poppetjes zie je praten doordat het bovenste gedeelte van hun hoofd op en neer gaat.”

Günthardt: ,,De film is een musicalachtige toestand, waarbij van het ene liedje naar het volgende wordt gegaan. De liedjes zijn heel grof en kloppen van geen kant. Ze zijn ook niet belangrijk. Ze rekken het verhaal op. Het verhaal is flinterdun. Je zou het in twintig minuten kunnen vertellen.

Bijlsma: ,,De muziek is niet slecht. Het zijn standaardnummers. Ook dat is spottend.”

Günthardt: ,,De vier hoofdrolspelertjes zien een film met daarin twee helden. Het blijkt een ontzettend grove film, en de kinderen nemen alle grove uitspraken van hun helden over. Hierdoor komen hun ouders in opstand, en dit leidt uiteindelijk tot een oorlog tussen Amerika en Canada, het land waar de makers van de film vandaan kwamen. Er zijn verwijzingen naar het naziregime. De Canadezen worden bijvoorbeeld in concentratiekampen gestopt.”

Bijlsma: ,,Waarom het zo leuk is? Het is lekker banaal. Het is geen typisch Amerikaanse humor. Ik heb ouderwets hard gelachen om scheten. Echt South Park. Het begin was het beste, de grappendichtheid was daar het grootst. Later werd het meer een verhaal. En Kenny gaat natuurlijk dood.”

Günthardt: ,,Om de minuut, of eigenlijk vaker zelfs, is er wel een scheldwoord. De filmmakers nemen zichzelf en de Amerikaanse samenleving op de hak. Satan is de meest gevoelige persoon uit de film.”

Bijlsma: ,,Het is een beetje Engelse humor.”

Günthardt: ,,Nee, het is veel grover. De moraal is volgens mij dat je geen kritiek moet hebben op de buitenwereld, zonder dat je eerst bij je zelf begonnen bent met een goede opvoeding van je eigen kinderen.”

Kersvers architect Jan-Egbert Bijlsma en zijn nog niet afgestudeerde ateliergenoot Richard Günthardt zagen ‘South Park – Bigger, Longer, Uncut’. Een opgerekte aflevering?

Günthardt: ,,Nee, het was geen opgerekte aflevering. De karakters komen in de film beter tot hun recht dan in de serie. Het was de meest banale film die ik ooit gezien heb, één grote parodie op de Amerikaanse samenleving, waarin erop wordt gehamerd dat kinderen niet bloot mogen staan aan geweld op TV. En dat terwijl die hele samenleving daar juist van doordrongen is.”

Bijlsma: ,,Het belangrijkste van de film is relativeringsvermogen. De film is inderdaad banaal en flauw, maar er zit wel een diepere gedachte achter. De manier waarop het gebracht wordt doet er niet toe. Gave effecten zijn niet nodig om iets over te brengen. De eenvoud is mooi. Sommige poppetjes zie je praten doordat het bovenste gedeelte van hun hoofd op en neer gaat.”

Günthardt: ,,De film is een musicalachtige toestand, waarbij van het ene liedje naar het volgende wordt gegaan. De liedjes zijn heel grof en kloppen van geen kant. Ze zijn ook niet belangrijk. Ze rekken het verhaal op. Het verhaal is flinterdun. Je zou het in twintig minuten kunnen vertellen.

Bijlsma: ,,De muziek is niet slecht. Het zijn standaardnummers. Ook dat is spottend.”

Günthardt: ,,De vier hoofdrolspelertjes zien een film met daarin twee helden. Het blijkt een ontzettend grove film, en de kinderen nemen alle grove uitspraken van hun helden over. Hierdoor komen hun ouders in opstand, en dit leidt uiteindelijk tot een oorlog tussen Amerika en Canada, het land waar de makers van de film vandaan kwamen. Er zijn verwijzingen naar het naziregime. De Canadezen worden bijvoorbeeld in concentratiekampen gestopt.”

Bijlsma: ,,Waarom het zo leuk is? Het is lekker banaal. Het is geen typisch Amerikaanse humor. Ik heb ouderwets hard gelachen om scheten. Echt South Park. Het begin was het beste, de grappendichtheid was daar het grootst. Later werd het meer een verhaal. En Kenny gaat natuurlijk dood.”

Günthardt: ,,Om de minuut, of eigenlijk vaker zelfs, is er wel een scheldwoord. De filmmakers nemen zichzelf en de Amerikaanse samenleving op de hak. Satan is de meest gevoelige persoon uit de film.”

Bijlsma: ,,Het is een beetje Engelse humor.”

Günthardt: ,,Nee, het is veel grover. De moraal is volgens mij dat je geen kritiek moet hebben op de buitenwereld, zonder dat je eerst bij je zelf begonnen bent met een goede opvoeding van je eigen kinderen.”