In studerend Nederland lijkt er de laatste tijd sprake van een lichte Jomanda-hype. Bij de scheikundige studievereniging ging een bezoek drie weken geleden op het laatste moment niet door, maar in Rotterdam gaf Jomanda wel acte de présence.
Delen
De doorgaans zo nuchtere studenten uit de Maasstad kregen een zogenaamde bloemenhealing voorgeschoteld. Daarnaast gaf ‘de blauwe engel uit Tiel’ zich bloot in een groot interview in studentenkrant Quod Novum.
Spanning afgelopen maandag bij de uitreiking van het jaarboek van Christiaan Huygens (CH), studievereniging voor wiskundigen en informatici. Zou de goede fee wel komen, nadat ze eerder de collega’s bij scheikunde in de kou had laten staan? Het geduld van de aanwezigen werd op de proef gesteld, de komst van Jomanda werd door de organisatie uitgebuit om ook de rest van de saaie ceremonie van ruim publiek te voorzien. ,,Maar Jomanda is al in het gebouw”, ging het gerucht.
Eerst zien, dan geloven, bleef voor velen het credo wanneer het op Jomanda aankomt. Maar eindelijk was het dan zover: ,,Dames en heren, hier is ze dan, de schakel tussen hemel en aarde, hier is Jomanda.” Het bleef stil en enkele CH’ers haastten zich naar buiten om het medium te zoeken. En toen schreed de geheel in zwart gehulde Jomanda eindelijk in levenden lijve de zaal binnen. Ondanks het lacherige sfeertje van zoëven, was het publiek toch zichtbaar onder de indruk.
,,Ik vind het hartstikke leuk om hier te zijn”, zei Jomanda. Vervolgens sprak ze haar bijdrage voor het jaarboek uit. Het jaarboek-thema was macht; Jomanda kwam al snel uit op de term ‘Hogere Macht’, die je volgens haar mag noemen zoals je zelf wilt. ,,Ik noem het altijd de licht- en liefdesbron.” Verder sprak Jomanda veel over positiviteit en negativiteit, maar eveneens over de noodzaak naar welzijn in plaats van welvaart te streven.
Ondertussen had een ieder de tijd Jomanda eens goed in zich op te nemen. Ze kon mooi voorlezen, en aan haar stem zou je niet zeggen dat ze uit Tiel kwam. Haar laarsjes waren misschien wat ordinair, haar rokje paste wat meer bij een meisje van zestien, en de glitters op haar blouse leken te zijn weggelopen uit een goedkope tv-show. Maar ach, het valt natuurlijk ook niet mee als medium passende bedrijfskleding te vinden.
Om jaarboeken in te stralen was Jomanda deze keer niet gekomen. ,,Dat willen we ook helemaal niet”, zei voorzitter Steven Schimmel van de jaarboekcommissie, alsof hij dat instralen een beetje eng vond. In plaats daarvan schreef Jomanda in ieders eigen jaarboek een persoonlijke boodschap, die ze direct ‘doorkreeg’.
De hand van een medium schrijft niet sneller dan die van een gewone sterveling, zodat Jomanda voor vragen van het medium Delta onbereikbaar was. Gelukkig had ze iemand meegenomen die haar begeleidde bij haar bezoeken, een strak in het pak gestoken twintiger. De chauffeur? ,,Nee, nee, Jomanda rijdt altijd zelf. Jomanda is haar contact met de studentenwereld aan het intensiveren, ja. Die stukjes in jaarboeken schrijftJomanda helemaal zelf. Dat wil zeggen gedeeltelijk zelf en gedeeltelijk als medium.”
En Jomanda, zij ploegde voort. Studentendrommen bleven zich om haar verdringen voor een persoonlijke woordje van boven. De organisatie was zeer tevreden, geen andere gast had zich in zo’n populariteit bij de wiskunde-studenten kunnen verheugen als Jomanda, schakel tussen hemel en aarde.
In studerend Nederland lijkt er de laatste tijd sprake van een lichte Jomanda-hype. Bij de scheikundige studievereniging ging een bezoek drie weken geleden op het laatste moment niet door, maar in Rotterdam gaf Jomanda wel acte de présence. De doorgaans zo nuchtere studenten uit de Maasstad kregen een zogenaamde bloemenhealing voorgeschoteld. Daarnaast gaf ‘de blauwe engel uit Tiel’ zich bloot in een groot interview in studentenkrant Quod Novum.
Spanning afgelopen maandag bij de uitreiking van het jaarboek van Christiaan Huygens (CH), studievereniging voor wiskundigen en informatici. Zou de goede fee wel komen, nadat ze eerder de collega’s bij scheikunde in de kou had laten staan? Het geduld van de aanwezigen werd op de proef gesteld, de komst van Jomanda werd door de organisatie uitgebuit om ook de rest van de saaie ceremonie van ruim publiek te voorzien. ,,Maar Jomanda is al in het gebouw”, ging het gerucht.
Eerst zien, dan geloven, bleef voor velen het credo wanneer het op Jomanda aankomt. Maar eindelijk was het dan zover: ,,Dames en heren, hier is ze dan, de schakel tussen hemel en aarde, hier is Jomanda.” Het bleef stil en enkele CH’ers haastten zich naar buiten om het medium te zoeken. En toen schreed de geheel in zwart gehulde Jomanda eindelijk in levenden lijve de zaal binnen. Ondanks het lacherige sfeertje van zoëven, was het publiek toch zichtbaar onder de indruk.
,,Ik vind het hartstikke leuk om hier te zijn”, zei Jomanda. Vervolgens sprak ze haar bijdrage voor het jaarboek uit. Het jaarboek-thema was macht; Jomanda kwam al snel uit op de term ‘Hogere Macht’, die je volgens haar mag noemen zoals je zelf wilt. ,,Ik noem het altijd de licht- en liefdesbron.” Verder sprak Jomanda veel over positiviteit en negativiteit, maar eveneens over de noodzaak naar welzijn in plaats van welvaart te streven.
Ondertussen had een ieder de tijd Jomanda eens goed in zich op te nemen. Ze kon mooi voorlezen, en aan haar stem zou je niet zeggen dat ze uit Tiel kwam. Haar laarsjes waren misschien wat ordinair, haar rokje paste wat meer bij een meisje van zestien, en de glitters op haar blouse leken te zijn weggelopen uit een goedkope tv-show. Maar ach, het valt natuurlijk ook niet mee als medium passende bedrijfskleding te vinden.
Om jaarboeken in te stralen was Jomanda deze keer niet gekomen. ,,Dat willen we ook helemaal niet”, zei voorzitter Steven Schimmel van de jaarboekcommissie, alsof hij dat instralen een beetje eng vond. In plaats daarvan schreef Jomanda in ieders eigen jaarboek een persoonlijke boodschap, die ze direct ‘doorkreeg’.
De hand van een medium schrijft niet sneller dan die van een gewone sterveling, zodat Jomanda voor vragen van het medium Delta onbereikbaar was. Gelukkig had ze iemand meegenomen die haar begeleidde bij haar bezoeken, een strak in het pak gestoken twintiger. De chauffeur? ,,Nee, nee, Jomanda rijdt altijd zelf. Jomanda is haar contact met de studentenwereld aan het intensiveren, ja. Die stukjes in jaarboeken schrijftJomanda helemaal zelf. Dat wil zeggen gedeeltelijk zelf en gedeeltelijk als medium.”
En Jomanda, zij ploegde voort. Studentendrommen bleven zich om haar verdringen voor een persoonlijke woordje van boven. De organisatie was zeer tevreden, geen andere gast had zich in zo’n populariteit bij de wiskunde-studenten kunnen verheugen als Jomanda, schakel tussen hemel en aarde.
Comments are closed.