Toon hoe je nieuwe interactieve technieken kunt gebruiken in innovatieve producten.’ Die opdracht kregen masterstudenten industrieel ontwerpen (IO). Vrijdag 26 juni presenteerden ze onder meer de Jumpillo.
Kay – een kind met Asperger, een vorm van autisme – staat voor een rond ‘kussen’ dat kan veren op een voet. Hier kan gesprongen worden! Dat doet Kay graag. Zeker nu, na een zware proefwerkweek. “Er gaan lampjes branden”, wijst hij. Je hoort ook verschillende geluidjes, maar erg duidelijk is het niet. Dan stopt hij abrupt. “Klaar. Alle lampjes branden.”
Marijke Verhoef, masterstudent IO kijkt trots. De Jumpillo, die zij samen met Jolijn Teunisse, Elsemieke van Rossum, Nicky Out, Gregor Ptok en Deger Ozkaramanli ontwikkelde, werkt én hij komt door de inspanning van de elfjarige Kay goed uit de verf.
Kay wil nog een keer. Dat mag. “Hij lijkt op de trampoline thuis”, zegt hij hijgend als opnieuw alle lampjes branden. Thuis gebruikt hij een minitrampoline tussen de huiswerkvakken of tijdens het overhoren. Doel is het ‘leegmaken’ van zijn hoofd of zich al verend beter op de vragen te concentreren.
“Onze trampo veert beter”, oordeelt Kay. “Maar deze verbetert je conditie. Het is zwaar in je kuiten en bovenbenen.” Dat er door het springen steeds meer lampjes gaan branden is motiverend. “Dan zie je hoe ver je bent.” Kinderen met autisme houden van duidelijkheid.
Dit is precies de bedoeling, vertelt Marijke Verhoef namens haar team. “Kinderen met autisme kunnen moeilijk prikkels buitensluiten. Met de Jumpillo kunnen ze uiting geven aan de spanning die prikkels oproepen. Afreageren. Op een lichamelijke manier.”
De Jumpillo voegt echt iets toe. Een trampoline moet het alleen hebben van het verende effect. De Jumpillo heeft ook geluid en licht en is zo extra aantrekkelijk voor kinderen met autisme. Elke sprong leidt tot een drumgeluid en onder elk van de vier verschillende gekleurde delen, zit een ander geluid. “Dus je kunt variëren en de geluiden laten horen die je wilt.” Daarnaast brandt er met elke vijf sprongen een led-lampje extra.
“Je kunt er ook op liggen”, demonstreert Kay. “Hij veert dan een beetje en je kunt wiebelen.” Kinderen met een stoornis in het autismespectrum houden van wiebelen. Dat merkten Verhoef en haar collega’s ook bij hun tests. “Sommige kinderen gingen met hun ogen dicht bij de lampjes en de geluidjes liggen en dan wiebelen. Ook zo werden ze dus gestimuleerd om te bewegen.”
Verhoef en haar team presenteren het derde prototype. De eerste versie was een soort groot hoofdkussen. Ernaast was een caleidoscoop gemonteerd met een beamer erachter die het beeld op de muur moest projecteren. “Veel te ingewikkeld en te moeilijk”, blikt Verhoef terug op de test met ‘gewone’ kinderen. Hetzelfde gold voor het geluid. Er zaten vier geluiden in, fragmenten van ongeveer vijf seconden uit een liedje van K3. “Te lang en ook niet het meest geschikte geluid.”
Het tweede prototype was beter. Het robuuste vierkante model had aan alle zijden lampjes die na een bepaalde tijd aangingen. “Dat moesten we doen om kennis te maken met de techniek erachter”, aldus Verhoef. Het werkte deels. Twee autistische broertjes dachten dat het aan- en uitgaan van de lichtjes werd veroorzaakt door het springen, maar een derde autist had door dat het op tijd ging. “Die ging liggen wachten. Zo schoot het zijn doel voorbij.” Het geluid – vier zoemende tonen – was bij de kinderen een succes. “Maar irritant voor de omgeving.”
Zo ontstond het derde prototype. “De jongen die bij het tweede prototype wachtte op de lampjes, was nu wél gericht op het bewegen. Het geluid bestaande uit drumtonen, bleek prettiger voor de omgeving en het werkte net zo goed voor de kinderen.”
In de ultieme versie moet volgens Verhoef nog wel wat verbeterd worden. “De constructie kan beter. Het tweede model stond als een huis, het derde minder omdat dit rond is vanwege de lichtjes.” Ook zouden de lampjes duidelijker zichtbaar moeten zijn met een ruimere rand rond het springelement.”
Art and Architecture
‘Antiques and Curiosa’
Northern City Centre, Delft
www.delft.com
Go in search of interesting, odd and fine antiques, items of curiosity, retro stuff and old junk. Every Saturday, 9:00-17:00.
‘God provides’
NAi, Rotterdam
www.nai.nl
New York film couple Brian M. Cassidy and Melanie Shatzky show short documentary with elements of fiction shot immediately after Hurricane Katrina in New Orleans. Nov 20 to Nov 25.
Cinema
‘Some Like It Hot’
Filmhuis Lumen, Delft
www.filmhuis-lumen.nl
Classic Hollywood comedy, directed by Billy Wilder, in which Jack Lemmon and Tony Curtis dress up as women in pursuit of a sexy gin-fuelled ukele player named Sugar Kane, played by a young Marilyn Monroe. Sunday Nov 23 at 15:00.
Concerts
‘International nights’
TU Culture Center
Mekelweg 10
Krashna Musika with a chamber music concert featuring TU Delft international student players. Friday, November 21, 21:30. Free.
Disco and Parties
‘Cristina Branco’
Paard van Troje, The Hague
www.paard.nl
The beautiful and talented Portuguese singer Cristina Branco lights up the stage with her Fado-esque melodies. Nov 21. 19:30. 20 euro.
‘Marike Jager’
Speakers, Delft
www.speakers.nl
Live music by Marike Jager. The successful young Dutch singer-songwriter sings songs from her award winning debut album ‘The Beauty Around’. Nov 26, 20:30. 10 euro.
Lecture
‘Buddhism Revisited’
Het Meisjeshuis
Oude Delft 12, Delft
www.sg.tudelft.nl
American professor Jonathan Silk explores the misguided Western image of Buddhist monks as poor, holy beings, when in fact their rejection of the world yields them great wealth and influence, which they use. Nov. 25, 20:15. Free.
Music
‘Twiggy’
HPC’s Music Cafe, The Hague
www.haagspopcentrum.nl
Twiggy is an ‘in your face’ skate-core band from Zoetermeer playing a melodious punk rock and fast skate core mix. Nov 21. 20:00. Free.
‘Reggae Night
Café de Pater, The Hague
www.patermuziek.nl
Reggae Night as a various musicians come together to blend and bend cultures through music. Nov 22. 23:00. Free.
Kay – een kind met Asperger, een vorm van autisme – staat voor een rond ‘kussen’ dat kan veren op een voet. Hier kan gesprongen worden! Dat doet Kay graag. Zeker nu, na een zware proefwerkweek. “Er gaan lampjes branden”, wijst hij. Je hoort ook verschillende geluidjes, maar erg duidelijk is het niet. Dan stopt hij abrupt. “Klaar. Alle lampjes branden.”
Marijke Verhoef, masterstudent IO kijkt trots. De Jumpillo, die zij samen met Jolijn Teunisse, Elsemieke van Rossum, Nicky Out, Gregor Ptok en Deger Ozkaramanli ontwikkelde, werkt én hij komt door de inspanning van de elfjarige Kay goed uit de verf.
Kay wil nog een keer. Dat mag. “Hij lijkt op de trampoline thuis”, zegt hij hijgend als opnieuw alle lampjes branden. Thuis gebruikt hij een minitrampoline tussen de huiswerkvakken of tijdens het overhoren. Doel is het ‘leegmaken’ van zijn hoofd of zich al verend beter op de vragen te concentreren.
“Onze trampo veert beter”, oordeelt Kay. “Maar deze verbetert je conditie. Het is zwaar in je kuiten en bovenbenen.” Dat er door het springen steeds meer lampjes gaan branden is motiverend. “Dan zie je hoe ver je bent.” Kinderen met autisme houden van duidelijkheid.
Dit is precies de bedoeling, vertelt Marijke Verhoef namens haar team. “Kinderen met autisme kunnen moeilijk prikkels buitensluiten. Met de Jumpillo kunnen ze uiting geven aan de spanning die prikkels oproepen. Afreageren. Op een lichamelijke manier.”
De Jumpillo voegt echt iets toe. Een trampoline moet het alleen hebben van het verende effect. De Jumpillo heeft ook geluid en licht en is zo extra aantrekkelijk voor kinderen met autisme. Elke sprong leidt tot een drumgeluid en onder elk van de vier verschillende gekleurde delen, zit een ander geluid. “Dus je kunt variëren en de geluiden laten horen die je wilt.” Daarnaast brandt er met elke vijf sprongen een led-lampje extra.
“Je kunt er ook op liggen”, demonstreert Kay. “Hij veert dan een beetje en je kunt wiebelen.” Kinderen met een stoornis in het autismespectrum houden van wiebelen. Dat merkten Verhoef en haar collega’s ook bij hun tests. “Sommige kinderen gingen met hun ogen dicht bij de lampjes en de geluidjes liggen en dan wiebelen. Ook zo werden ze dus gestimuleerd om te bewegen.”
Verhoef en haar team presenteren het derde prototype. De eerste versie was een soort groot hoofdkussen. Ernaast was een caleidoscoop gemonteerd met een beamer erachter die het beeld op de muur moest projecteren. “Veel te ingewikkeld en te moeilijk”, blikt Verhoef terug op de test met ‘gewone’ kinderen. Hetzelfde gold voor het geluid. Er zaten vier geluiden in, fragmenten van ongeveer vijf seconden uit een liedje van K3. “Te lang en ook niet het meest geschikte geluid.”
Het tweede prototype was beter. Het robuuste vierkante model had aan alle zijden lampjes die na een bepaalde tijd aangingen. “Dat moesten we doen om kennis te maken met de techniek erachter”, aldus Verhoef. Het werkte deels. Twee autistische broertjes dachten dat het aan- en uitgaan van de lichtjes werd veroorzaakt door het springen, maar een derde autist had door dat het op tijd ging. “Die ging liggen wachten. Zo schoot het zijn doel voorbij.” Het geluid – vier zoemende tonen – was bij de kinderen een succes. “Maar irritant voor de omgeving.”
Zo ontstond het derde prototype. “De jongen die bij het tweede prototype wachtte op de lampjes, was nu wél gericht op het bewegen. Het geluid bestaande uit drumtonen, bleek prettiger voor de omgeving en het werkte net zo goed voor de kinderen.”
In de ultieme versie moet volgens Verhoef nog wel wat verbeterd worden. “De constructie kan beter. Het tweede model stond als een huis, het derde minder omdat dit rond is vanwege de lichtjes.” Ook zouden de lampjes duidelijker zichtbaar moeten zijn met een ruimere rand rond het springelement.”
Naast de Jumpillo werd voor autisten de Betweeny gepresenteerd. Die moet kinderen makkelijker laten overschakelen van de ene activiteit naar de volgende. De Betweeny laat verzorger en kind met een vormpje in een kubus een activiteit afsluiten en geeft computergestuurd feedback via beelden, geluid, plaatjes en tekst. Daarnaast waren er interactieve hangplekken die de jeugd uitdagen te bewegen, een tent waarin met ‘snaren’ het volume van muziek beïnvloed kon worden en een interactief urban jungle-parcours.
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.