‘Japanse studenten zijn gadget-gericht’

Je kunt de thermometer langs de twee aderen in je voorhoofd strijken. Bij mijn ontwerp hoef je het voorhoofd van de patiënt zelfs niet eens met de thermometer aan te raken. Wel zo hygiënisch, want ik had als doelgroep EHBO-artsen in gedachten en die gebruiken de thermometer natuurlijk zeer regelmatig. Ze kunnen de voorhoofdthermometer om hun nek dragen. Het koord is zo ontworpen dat een agressieve patiënt het niet kan gebruiken om de arts te wurgen. De thermometer is ook een digitale assistent. De arts kan er bijvoorbeeld afspraken en foto’s van patiënten in opslaan.”

Wat gaat er met je ontwerp gebeuren?

“Ik ga er niet van uit dat het in productie wordt genomen. Maar je weet nooit. Vorig jaar won ook een Delftse student deze designworkshop, met een ontwerp voor een mobiele telefoon met beeldscherm, en ze zijn nu in Japan bezig dat ontwerp verder te ontwikkelen.”

Hoe komt een Delftse masterstudent op een designworkshop van de Sapporo City University terecht?

“Via de contacten van IO-docenten als Tjamme Wiegers. De andere Delftse masterstudent die aan de workshop deelnam, Lye Goto, kwam met haar ontwerp voor een oorthermometer ook als eerste uit de bus. Lye is half-Japans, dat maakte de ervaring voor haar extra bijzonder. Verder waren er twaalf Japanse studenten. Die samenwerking verliep heel prettig, ondanks de taalbarrière.”

Wie beoordeelden de ontwerpen?

“De studenten zelf, docenten van de Sapporo City University .vaak gerenommeerde ontwerpers . en mensen van Chaos Company, een Japans bedrijf dat softwareprogramma’s schrijft voor mobieltjes en dergelijke. Ze wilden wat meer aandacht besteden aan het ontwerp van hun producten. Juist voor zo’n ict-bedrijf leek een voorhoofdthermometer met extra functionaliteiten me een interessante optie.”

Hoort er een geldbedrag bij de prijs?

“Nee, maar dat interesseert me ook niet. Ik vond het interessant om voordat ik ging afstuderen op deze manier met Japan kennis te maken. Als je anderhalve week lang zo’n intensieve workshop volgt, waarbij je bestaande oor- en voorhoofdthermometers bestudeert, collages en schetsen maakt en uiteindelijk de digitale eindontwerpen presenteert, krijg je een aardig beeld van de verschillen in aanpak tussen de Delftse de Japanse deelnemers. De Japanse studenten waren iets meer ‘gadget-gericht’, met veel aandacht voor vragen als: hoe ligt de thermometer in de hand? Lye en ik hadden een bredere benadering. Dat zal wel met de opleiding te maken hebben. De Sapporo City University is van origine een kunstacademie. Wat me ook opviel was hoe hoffelijk en constructief de Japanners waren als ze commentaar gaven. Daar kijk je als Nederlander toch even van op.”

Niels Hiemstra. (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

Voorhoofdthermometer?

“Ik had er ook nog nooit van gehoord. Maar in Japan zijn ze behoorlijk populair. Je kunt de thermometer langs de twee aderen in je voorhoofd strijken. Bij mijn ontwerp hoef je het voorhoofd van de patiënt zelfs niet eens met de thermometer aan te raken. Wel zo hygiënisch, want ik had als doelgroep EHBO-artsen in gedachten en die gebruiken de thermometer natuurlijk zeer regelmatig. Ze kunnen de voorhoofdthermometer om hun nek dragen. Het koord is zo ontworpen dat een agressieve patiënt het niet kan gebruiken om de arts te wurgen. De thermometer is ook een digitale assistent. De arts kan er bijvoorbeeld afspraken en foto’s van patiënten in opslaan.”

Wat gaat er met je ontwerp gebeuren?

“Ik ga er niet van uit dat het in productie wordt genomen. Maar je weet nooit. Vorig jaar won ook een Delftse student deze designworkshop, met een ontwerp voor een mobiele telefoon met beeldscherm, en ze zijn nu in Japan bezig dat ontwerp verder te ontwikkelen.”

Hoe komt een Delftse masterstudent op een designworkshop van de Sapporo City University terecht?

“Via de contacten van IO-docenten als Tjamme Wiegers. De andere Delftse masterstudent die aan de workshop deelnam, Lye Goto, kwam met haar ontwerp voor een oorthermometer ook als eerste uit de bus. Lye is half-Japans, dat maakte de ervaring voor haar extra bijzonder. Verder waren er twaalf Japanse studenten. Die samenwerking verliep heel prettig, ondanks de taalbarrière.”

Wie beoordeelden de ontwerpen?

“De studenten zelf, docenten van de Sapporo City University .vaak gerenommeerde ontwerpers . en mensen van Chaos Company, een Japans bedrijf dat softwareprogramma’s schrijft voor mobieltjes en dergelijke. Ze wilden wat meer aandacht besteden aan het ontwerp van hun producten. Juist voor zo’n ict-bedrijf leek een voorhoofdthermometer met extra functionaliteiten me een interessante optie.”

Hoort er een geldbedrag bij de prijs?

“Nee, maar dat interesseert me ook niet. Ik vond het interessant om voordat ik ging afstuderen op deze manier met Japan kennis te maken. Als je anderhalve week lang zo’n intensieve workshop volgt, waarbij je bestaande oor- en voorhoofdthermometers bestudeert, collages en schetsen maakt en uiteindelijk de digitale eindontwerpen presenteert, krijg je een aardig beeld van de verschillen in aanpak tussen de Delftse de Japanse deelnemers. De Japanse studenten waren iets meer ‘gadget-gericht’, met veel aandacht voor vragen als: hoe ligt de thermometer in de hand? Lye en ik hadden een bredere benadering. Dat zal wel met de opleiding te maken hebben. De Sapporo City University is van origine een kunstacademie. Wat me ook opviel was hoe hoffelijk en constructief de Japanners waren als ze commentaar gaven. Daar kijk je als Nederlander toch even van op.”

Niels Hiemstra. (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)