Liefst vijftien bands maken vrijdag hun opwachting tijdens het jaarlijkse IO-festival. Een veelzijdig geluids-assortiment verspreid over drie podia plus de Abcouder house-stand Inventura proberen het thema ‘Zero Gravity’ inhoud te geven.
Delen
Er was eens… mag om negen uur ’s avonds de geluidsknop openen, Dj Arend kan hem om vijf uur weer dichtdraaien.
Van reggea moet je houden, maar als je ervan houdt dan kom je met Er was eens… dubbel aan je trekken, want deze zevenkoppige formatie zal twee keer voor het voetlicht treden. Degenen die deze band met hun nedersound rond middernacht op het kleine podium nog een keer willen horen, missen dan wel Brotherhood Foundation, die op het hoofdpodium een mix brengt van melodieuze hardcore, rap en metal. ,,Een sinds De Squad niet meer gekende podium-power”, schreef Oor over dit vijftal.
Daarvoor staan de jonge rotten van Metal Molly op dezelfde planken, want het drietal moet op tijd naar bed nu ze het zo druk hebben. Hun succesnummers met de pakkende gitaarrock brengt hen naar alle uithoeken van Europa, sinds ze Bowie mogen escorteren. Henk Koorn en z’n maten die om 1.00 uur aantreden zullen ze ongetwijfeld missen, maar dat zal in de afgeladen zaal niemand opvallen.
Waar Hallo Venray eindigt, mogen The Bouncers het karwei af maken. Dat zal wel lukken, want deze Haarlemse ska-band staat voor partytime. Wie dat niet kan lijden, verhuist gewoon naar het kleine podium waar Deire Amerikaanse folk brengt met subtiele vioollijntjes. De vijf heren en zangeres Nicoline de Wolf worden op de voet gevolgd door JAB dat staat voor Just Another Band en gaat staan voor Just Another Band Dead. Hun melodische hardcorepunk wordt namelijk op eigen verzoek ten grave gedragen.
In zaaltje Steelpannetje geen aangekoekte melk naar we mogen hopen, maar cabaret van Mumtaz Jafri. ‘Nul’ heet zijn programma, dus daarmee heeft hij zichzelf al boven elke kritiek verheven. Zijn optreden overlapt met dat van Pal op het kleine podium, vijf Hagenezen die op basis van een hardcore-funk mix hun legendarische onbekendheid proberen te bestendigen. Hoewel dat niet meevalt na het wereldberoemde zestal Bagus uit Haarlem dat uitmunt in rock, folk, en grunge, oftewel ‘fronk’.
En omdat we aan niemand voorbij kunnen gaan, moeten we de Lonely People’s Party niet vergeten die het Steelpannetje vullen met filmsoundtracks overgebracht door een simpele akoestische bezetting. De zelf gecomponeerde liedjes van de echt eenzame Frank Maarsen zetten de akoestische puntjes op de i.
(M.v.d.L)
Het IO-festival wordt gehouden in het gebouw van de faculteit Industrieel Ontwerpen aan de Drebbelweg. Aan de deur kost het twintig gulden.
Liefst vijftien bands maken vrijdag hun opwachting tijdens het jaarlijkse IO-festival. Een veelzijdig geluids-assortiment verspreid over drie podia plus de Abcouder house-stand Inventura proberen het thema ‘Zero Gravity’ inhoud te geven. Er was eens… mag om negen uur ’s avonds de geluidsknop openen, Dj Arend kan hem om vijf uur weer dichtdraaien.
Van reggea moet je houden, maar als je ervan houdt dan kom je met Er was eens… dubbel aan je trekken, want deze zevenkoppige formatie zal twee keer voor het voetlicht treden. Degenen die deze band met hun nedersound rond middernacht op het kleine podium nog een keer willen horen, missen dan wel Brotherhood Foundation, die op het hoofdpodium een mix brengt van melodieuze hardcore, rap en metal. ,,Een sinds De Squad niet meer gekende podium-power”, schreef Oor over dit vijftal.
Daarvoor staan de jonge rotten van Metal Molly op dezelfde planken, want het drietal moet op tijd naar bed nu ze het zo druk hebben. Hun succesnummers met de pakkende gitaarrock brengt hen naar alle uithoeken van Europa, sinds ze Bowie mogen escorteren. Henk Koorn en z’n maten die om 1.00 uur aantreden zullen ze ongetwijfeld missen, maar dat zal in de afgeladen zaal niemand opvallen.
Waar Hallo Venray eindigt, mogen The Bouncers het karwei af maken. Dat zal wel lukken, want deze Haarlemse ska-band staat voor partytime. Wie dat niet kan lijden, verhuist gewoon naar het kleine podium waar Deire Amerikaanse folk brengt met subtiele vioollijntjes. De vijf heren en zangeres Nicoline de Wolf worden op de voet gevolgd door JAB dat staat voor Just Another Band en gaat staan voor Just Another Band Dead. Hun melodische hardcorepunk wordt namelijk op eigen verzoek ten grave gedragen.
In zaaltje Steelpannetje geen aangekoekte melk naar we mogen hopen, maar cabaret van Mumtaz Jafri. ‘Nul’ heet zijn programma, dus daarmee heeft hij zichzelf al boven elke kritiek verheven. Zijn optreden overlapt met dat van Pal op het kleine podium, vijf Hagenezen die op basis van een hardcore-funk mix hun legendarische onbekendheid proberen te bestendigen. Hoewel dat niet meevalt na het wereldberoemde zestal Bagus uit Haarlem dat uitmunt in rock, folk, en grunge, oftewel ‘fronk’.
En omdat we aan niemand voorbij kunnen gaan, moeten we de Lonely People’s Party niet vergeten die het Steelpannetje vullen met filmsoundtracks overgebracht door een simpele akoestische bezetting. De zelf gecomponeerde liedjes van de echt eenzame Frank Maarsen zetten de akoestische puntjes op de i.
(M.v.d.L)
Het IO-festival wordt gehouden in het gebouw van de faculteit Industrieel Ontwerpen aan de Drebbelweg. Aan de deur kost het twintig gulden.
Comments are closed.