Inslag

Een hoge functionaris van het Russische vluchtleidingscentrum bij Moskou ontkent deze mogelijkheid, meldt de Metro van afgelopen maandag.

Delft loopt geen risico, stelt ir. Ron Noomen van de leerstoel astrodynamica en satellietsystemen desgevraagd. De baan die de Mir om de aarde draait, maakt namelijk een hoek van 51,6 graden ten opzichte van de evenaar. Hoger dan deze breedtegraad komt de Mir dus nooit.

Dat betekent dat er theoretisch wel een kans bestaat dat mensen in Zeeland, Brabant en Limburg, evenals bewoners van Zuid Duitsland een brokstuk van het verouderde ruimtestation op hun hoofd krijgen. ,,Dan moet het echter wel heel grof misgaan. Ik verwacht niet dat dat zal gebeuren”, vertelt Noomen.

Elk jaar storten er honderden satellieten in de dampkring, weet Noomen. ,,99,9 Procent van de satellieten is relatief klein en hol en die verbranden volledig in de atmosfeer. De Mir daarentegen is een groot station dat heel compact gebouwd is en vol staat met instrumenten en apparatuur. Daardoor verbrandt waarschijnlijk niet alles in de dampkring.”

Regenwoud

De Mir is vijftien jaar geleden de ruimte in geschoten naar een hoogte van zo’n vierhonderd kilometer boven de aarde. In de loop van tijd nam die hoogte echter af door de luchtweerstand die het ruimtestation ondervindt. Verderop in de ruimte is de luchtweerstand bijna verdwenen, maar zo’n hoog hangend ruimtestation is door de mens moeilijk te bereiken. Daarom gingen elke drie maanden de raketmotoren aan om het station weer op de goede hoogte te krijgen.

De Russen hebben de afgelopen tijd echter de raketmotoren niet meer aangezet, waardoor de Mir inmiddels is gezakt naar 250 kilometer boven de aarde. Omstreeks 6 maart moeten de raketmotoren in tegengestelde richting werken en het ruimtestation afremmen tot zo’n lage snelheid dat het station in de atmosfeer duikt boven de Grote Oceaan. Alleen door flink te laat of veel te langzaam af te remmen kan de Mir buiten de Grote Oceaan terechtkomen.

In 1991 zijn ook al brokstukken van de voorganger van de Mir neergestort. Toen werden in een regenwoud in Zuid-Amerika stukjes gevonden van het Russische station Salyut 7.

De Mir laten hangen is echter geen reëel alternatief, meent Noomen. ,,Als die nu niet naar beneden komt, zou dat over een jaar of vijf jaar wel moeten gebeuren, omdat de kwaliteit van de zonnecellenachteruit gaat door een bombardement van geladen deeltjes van de zon. En het ruimtestation is als geheel technisch fors verouderd.”

Het Russische ruimtestation Mir moet waarschijnlijk morgen de atmosfeer instorten. Duitsers zijn bang voor de brokstukken.

Het Duitse ministerie van Binnenlandse Zaken sluit niet uit dat delen van de Mir op Duitsland neerkomen. Een hoge functionaris van het Russische vluchtleidingscentrum bij Moskou ontkent deze mogelijkheid, meldt de Metro van afgelopen maandag.

Delft loopt geen risico, stelt ir. Ron Noomen van de leerstoel astrodynamica en satellietsystemen desgevraagd. De baan die de Mir om de aarde draait, maakt namelijk een hoek van 51,6 graden ten opzichte van de evenaar. Hoger dan deze breedtegraad komt de Mir dus nooit.

Dat betekent dat er theoretisch wel een kans bestaat dat mensen in Zeeland, Brabant en Limburg, evenals bewoners van Zuid Duitsland een brokstuk van het verouderde ruimtestation op hun hoofd krijgen. ,,Dan moet het echter wel heel grof misgaan. Ik verwacht niet dat dat zal gebeuren”, vertelt Noomen.

Elk jaar storten er honderden satellieten in de dampkring, weet Noomen. ,,99,9 Procent van de satellieten is relatief klein en hol en die verbranden volledig in de atmosfeer. De Mir daarentegen is een groot station dat heel compact gebouwd is en vol staat met instrumenten en apparatuur. Daardoor verbrandt waarschijnlijk niet alles in de dampkring.”

Regenwoud

De Mir is vijftien jaar geleden de ruimte in geschoten naar een hoogte van zo’n vierhonderd kilometer boven de aarde. In de loop van tijd nam die hoogte echter af door de luchtweerstand die het ruimtestation ondervindt. Verderop in de ruimte is de luchtweerstand bijna verdwenen, maar zo’n hoog hangend ruimtestation is door de mens moeilijk te bereiken. Daarom gingen elke drie maanden de raketmotoren aan om het station weer op de goede hoogte te krijgen.

De Russen hebben de afgelopen tijd echter de raketmotoren niet meer aangezet, waardoor de Mir inmiddels is gezakt naar 250 kilometer boven de aarde. Omstreeks 6 maart moeten de raketmotoren in tegengestelde richting werken en het ruimtestation afremmen tot zo’n lage snelheid dat het station in de atmosfeer duikt boven de Grote Oceaan. Alleen door flink te laat of veel te langzaam af te remmen kan de Mir buiten de Grote Oceaan terechtkomen.

In 1991 zijn ook al brokstukken van de voorganger van de Mir neergestort. Toen werden in een regenwoud in Zuid-Amerika stukjes gevonden van het Russische station Salyut 7.

De Mir laten hangen is echter geen reëel alternatief, meent Noomen. ,,Als die nu niet naar beneden komt, zou dat over een jaar of vijf jaar wel moeten gebeuren, omdat de kwaliteit van de zonnecellenachteruit gaat door een bombardement van geladen deeltjes van de zon. En het ruimtestation is als geheel technisch fors verouderd.”