Het was enige weken stil rond het thema sociale veiligheid bij onze TU Delft. Ik begon me af te vragen of de aandacht zou luwen zonder dat de oorzaken van onveiligheid zouden worden aangepakt. Zou de meerderheid van de medewerkers zich in slaap hebben laten sussen door Orwelliaanse newspeak uit de Cornelis Drebbelweg?
Maar dan, recent publiceerde Delta een interview met cvb-voorzitter Tim van der Hagen en Olivier Sueur, de leidinggevende van het Integrity Office (24 september). Daarop volgden de eerste voortgangsrapportage sociale veiligheid voor de Inspectie van het Onderwijs (1 oktober), een open brief van vakbond CNV aan de minister van OCW (10 oktober), een onderzoek van Delta (10 oktober), reacties daarop (14 oktober) en een bericht van de raad van toezicht (18 oktober).
Het stemt bemoedigend dat er nog aandacht is voor de toestand waarin de TU zich bevindt, maar ik lees wel een herhaling van zetten. De zorgen en negatieve ervaringen met de cultuur en atmosfeer op de werkvloer komen uit vele richtingen. Het cvb blijft benadrukken dat het anders moet, dat er fouten zijn gemaakt en dat het met stoom en kokend water werkt aan verbetering.
Wat me opvalt in de uitingen, met name in het plan van aanpak en de voortgangsrapportage, is het kwistig gebruik van het Engels in een Nederlandse tekst. Wat is er mis met ‘Veranderplan’? Wat wil je bewerkstelligen door dit een ‘Plan for change’ te noemen? Moet al dit Engels verhullen dat het cvb oude wijn in nieuwe zakken schenkt? En ook, we hebben al een ombudsfunctionaris en vertrouwenspersonen; goed bedoelde (?) instanties en functionarissen, die, zoals blijkt, problemen niet kunnen oplossen. Nu komt er een meldpunt bij; wat winnen we daarmee?
Toezien op ordentelijk besturen vergt afstand houden en kritische zin
Het Integrity Office (alweer, Engels), wordt uitgebreid en even dacht ik dat dit een stap in de goede richting zou kunnen zijn. Tot ik mij realiseerde: wie stelt deze collega’s aan, wie geeft ze opdrachten, aan wie rapporteren ze en wie betaalt ze?
Je zou moedeloos kunnen worden van de manier waarop het cvb met steun van de raad van toezicht (rvt) kosten noch moeite spaart om maar te kunnen blijven zitten. Ik hoop op gezond verstand. Uiteindelijk moeten ook de leden van het cvb en de rvt onderkennen wat duidelijk te zien is: wie zelf medewerkers intimideert, zoals de collegevoorzitter onlangs de leden van het managementteam van het Innovation & Impact Centre, zal nooit geloofwaardig anderen tot de orde kunnen roepen die zulk gedrag kopiëren.
Toezien op ordentelijk besturen vergt afstand houden en kritische zin. Een rvt die gebroederlijk naast het college plaatsneemt, toont vooringenomenheid. Zie de opname (intranet) van de bijeenkomst op 1 maart waar beide het inspectierapport bekritiseerden.
Leden van college en raad, zie uw verbondenheid met de oorzaken van ons werkcultuurprobleem, denk na en gun u zelf een eervolle uitweg. Het zal bijdragen aan uw rehabilitatie.
Comments are closed.