‘Iedereen gaat voor sTUDelta’

Bij het maken van een blad als Delta komt toch wel een hoop kijken, zo ervaren studenten die Delta 18 maken. Met zorg gekozen kandidaten voor een interview blijken geen tijd te hebben, zelfgemaakte foto’s voldoen soms niet aan de eigen normen, en: deadlines zijn heilig, ook als je het druk hebt met je studie.
Een groep van zeventien studenten is al een paar weken hard aan de slag om volgende week een ‘sTUDelta’ klaar te hebben. Delta krijgt voor één keertje deze andere naam, omdat hij volgende week uitsluitend voor en door studenten wordt gemaakt.
Het idee hiervoor ontstond, hoe kan het ook anders, in studentenhuizen. Tijdens de debatsessies ‘De Krant: Lezen met de Rector’ gaven studenten te kennen dat zij meer informatie willen die speciaal op hen is toegesneden. En ze wilden de mogelijkheid krijgen mee te doen aan interne communicatie op de TU.
De afdeling Marketing en Communicatie van de TU – waar Delta officieel onder valt – besloot studenten de touwtjes maar eens in handen te geven. Na informatie te hebben gekregen over journalistieke regels als hoor en wederhoor, check en doublecheck, gingen de studenten enthousiast aan de slag.
Tijdens hun eerste eigen redactievergadering ging het over de inhoud en de verspreiding van deze speciale Delta. “Van dit nummer moeten we er toch wel vijfduizend extra laten drukken. En kunnen we Beatrix niet vragen om exemplaren uit te komen delen?”, grapt een van de redacteuren.
“Deze pagina is niet spannend opgemaakt”, zegt een student al bladerend door Delta. “Veel te saai. Dat gaan we anders doen.” Een van de sTUDelta-fotografen kijkt zijn collega’s een beetje ongerust aan. “Denken jullie er wel aan dat jullie me op tijd laten weten welke foto’s ik moet maken?”
Tijdelijk hoofdredacteur Frank van Wijk na een democratisch genomen besluit: “We maken de krant voor zeventig procent in het Engels. Welk artikel schrijven we in welke taal?”
Van Wijk licht enkele weken later toe dat er bij de internationale studenten – die de helft van de redactie vormen – onvrede heerste over de hoeveelheid Nederlandstalige artikelen in Delta. “En wat er al in het Engels werd geschreven, ging altijd over spaceboxen”, zegt de vijfdejaars student media en kennistechnologie.
De Nederlandse studenten uit de redactie hadden vooral commentaar op de opmaak en op het feit dat artikelen ook over medewerkers gaan. Dat laatste is niet zo vreemd, omdat Delta immers studenten en medewerkers als doelgroep heeft.
Voor één keer wordt daar nu van afgeweken. “We willen weten of dit is wat alle studenten willen”, zegt Van Wijk. “Internationale studenten klagen altijd steen en been dat er niks voor ze georganiseerd wordt.”
De tijdelijk hoofdredacteur geeft toe dat de eerste vergaderingen van de studentenredactie ‘best rommelig’ verliepen. “Iedereen wilde wat zeggen, maar iedereen had ook andere ideeën. De taal was een barrière, maar je leert snel. Je moet veel compromissen sluiten. De taakverdeling gaat nu beter, de vergaderingen zijn korter en gestructureerd.”
In sTUDelta komen meer artikelen over dingen die studenten belangrijk vinden. “Bijvoorbeeld over duurzame projecten en de dreamteams”, zegt Van Wijk. “Waar moeten we trots op zijn bij de TU?”
Of het komende nummer dan een pr-blad wordt? “Ja, misschien wel. Natuurlijk zijn we onafhankelijk, er wordt in Delta maar kort over deze onderwerpen geschreven. Ik denk dat studenten hier meer over willen lezen in plaats van over een minder bekende alumnus.”
sTUDelta moet een interessante kijk bieden op wat er leeft onder studenten. Voor de tijdelijke redacteuren zelf is het een mooie kans te ervaren wat er komt kijken bij het maken van een blad. “Is het toegestaan om een lifestyle-artikel te schrijven over een bedrijfje in Delft, of maken we dan reclame?”, wil een van de kersverse redacteuren weten tijdens een inloopspreekuur bij de reguliere redactie.
“En als we Shell-topman Jeroen van der Veer interviewen, welke vragen kunnen we hem dan het beste stellen?”, vraagt een ander. “Zullen we hem heel kritische vragen stellen of meer persoonlijke?” Uiteindelijk blijkt Van der Veer het veel te druk te hebben voor een interview.
Ook lukt het niet om een alumnus te strikken die hoofd design is bij autofabrikant BMW. “Vervolgens wilden we een gesprek met Johan Friso die bij Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek heeft gestudeerd, maar de kans is niet zo groot dat dat lukt”, zegt Van Wijk, die zijn redacteuren ‘preventief achter de broek zit’ om deadlines te halen.
Een enkele foto moet overnieuw en iedereen heeft het druk met zijn studie, merkt Van Wijk. “Een van de vragen tijdens onze redactievergadering was wie de nieuwsredactie coördineert. Iemand zei: ik niet hoor, want ik moet studeren. Maar ja, iedereen moet studeren. Je merkt dan dat je niet fulltime met sTUDelta bezig bent, maar iedereen gaat er wel voor.”

Lucia d’Acunto, promovenda EWI, Italië

Dat Nederlanders bij mooi weer in meren en grachten duiken om wat verkoeling te zoeken, begrijpt Lucia d’Acunto niet. “In Italië hebben we daar de zee voor”, verwijst zij naar haar thuisland. “Het is vreemd, omdat de grachten niet erg schoon zijn”, licht de naast haar gezeten Roberta Bellodi toe. D’Acunta’s landgenote, tot voor kort in Delft bezig als masterstudent civiele techniek en geodesie, is het tevens opgevallen dat Nederlanders voornamelijk gefrituurd voedsel eten. Wat dat betreft is de Italiaanse keuken in hun ogen veel gevarieerder.
Of Nederlanders ook leuke eigenschappen hebben? “Ze zitten vaak op de fiets”, is de weinig verrassende constatering van D’Acunto. “In Italië gebeurt dat niet. De steden zijn daar te heuvelachtig voor. Grappig dat ze hier overal speciale fietspaden aanleggen langs de weg.” Zelf bewegen zij zich in Delft ook op de fiets voort. “Ja hoor, we weten wel hoe dat moet.” Bellodi: “Het is onmogelijk om hier geen fiets te hebben.” Tot slot schiet de laatste nog een rare Hollandse eigenschap te binnen, die ze graag kwijt wil: “Ze drogen hun haren niet als ze gezwommen hebben.” (JT)