Identiteitsfraude

Anders gelooft hij niet dat ik mijzelf ben. Bewijzen wie ik ben, is ingewikkelder dan ik dacht. Eerst wil hij mijn naam weten. En hebben. Ik laat hem mijn rijbewijs zien en hij maakt er een digitale scan van. Dan mag ik één cent bij hem pinnen, zodat hij ook mijn rekeningnummer zeker weet. Is dat voldoende? Nee. Hij wil met mij de ‘UPS check’ doen. Je kent ze wel, die Casio rekenmachines waarmee pakketbezorgers vragen om een handtekening in drie pixels. “Wilt u dan hier nog even iets-met-pen doen?”

Mijn handtekening, die ik op mijn twaalfde met zorg heb ontwikkeld. Omdat ik een man ging worden. Want ik kreeg een Zilvervlootrekening. Een echte spaarrekening bij een echte bank. En ik wilde niet een kruisje zetten maar iets met zwierige krullen en zelfverzekerde krassen. Tot op de dag van vandaag, maakt mijn hart een klein sprongetje, als iemand zegt dat ik ergens mag tekenen.

Vandaag de dag is alles digitaal, dus analoog ondertekenen is aan het uitsterven. Desalniettemin heb ik een aantal jaren geleden mijn handtekening gewijzigd. Mijn oude gaf té onomstotelijk aan dat ik hem als twaalfjarige had bedacht. Tijd voor een nieuwe en ik ben er blij mee. Het geeft mij nu nóg meer plezier als ik hem weer eens officieel mag inzetten. En nu staat daar, aan mijn deur, een man met mijn nieuwe simkaart. En die wil hem zien!

En in full-HD: zijn apparaat liet alle postbezorgers ver achter zich qua schermresolutie. Ik bewonderde mijn nieuwe poot nog even vol trots, en gaf het apparaat terug. Ik stond al klaar om de envelop te ontvangen. Maar toen kwam er een kink in de hoepel. Mijn handtekening was niet goed! Ik zei nog “Niet goed? Hij is geweldig! Nog nooit zo goed gelukt!”

Wat was het probleem? Mijn rijbewijs droeg nog mijn oude brugklaskrabbel. Dus de man zegt dat hij nu niet weet of ik wel écht T. Platzer ben. Er zat niets anders op, ik moest mijn oude handtekening reproduceren.

Met mijn rijbewijs ernaast moest ik hem zo vaak op papier oefenen, dat het voelde als vervalsen. Tot drie keer toe heb ik van de man digitaal moeten tekenen, voordat hij tevreden was.

Toen ik de voordeur sloot, vroeg ik mij met de envelop in mijn hand af, hoe waterdicht dit systeem is. Als een amateur als ik zo makkelijk wegkomt met identiteitsfraude. Ook al is het mijn eigen identiteit.