Hoe de ‘Sacred Sessions’ je even laten stilstaan

Het is stil in de Oude Kerk. De ongeveer twintig mensen die op stoelen in een cirkel tussen de kerkbanken zitten, hebben hun ogen dicht, kijken omhoog, voor zich uit of om zich heen. Sommigen klemmen hun handen stevig om een kop thee. Dan klinkt, in het Engels met een Canadese tongval, de zachte stem van TU-onderzoeker Madelaine Ley. Ze leest een zelfgeschreven gedicht voor:

These times call for us to inhabit the threshold.
Not as one captured,
Nor as the hero slaying dragons unscathed.
But, perhaps, as the “arrow that sings the wind”.
Or the birthing mother instinctively thrashing with the throes of life.
Or the one who dares to know the moonlit night.

Welkom bij de tweede najaarseditie van de Sacred Sessions. Georganiseerd door Ley, filosoof bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management. De bijeenkomsten in de Oude Kerk staan los van religie, maar hebben wel alles te maken met het opvullen van een ‘spirituele leegte’. Zowel TU’ers als niet-TU’ers zijn welkom om zich een uur en een kwartier lang onder te dompelen in meditatie, zelfreflectie, poëzie, filosofische overpeinzingen, kunst, muziek – het thema is elke editie anders, net als de precieze invulling. Wat overeenkomt is de bedoeling om even te ontsnappen uit de rat race en simpelweg even stil te staan.

Daarvoor was een passende plek nodig, vond Ley. Het is dankzij het enthousiasme van Nyncke Graafland-Van der Berg (directeur van de Oude en Nieuwe Kerk) dat dat de indrukwekkende Oude Kerk werd. Ley: “Dat vond ik dapper, want het is geen religieuze bijeenkomst.” Het kon niet beter, zegt ze: “De kerk is mijn co-host.” De lente-edities organiseerde ze nog volledig zelf. Sinds dit najaar krijgt Ley hulp van Studium Generale, die budget beschikbaar stelt voor de muzikanten en kunstenaars die Ley uitnodigt.

Van de zomer naar de herfst

Op deze avond is het thema ‘Inhabiting the threshold’, vrij vertaald als ‘op de drempel staan’. Dit komt uit het gedicht van John O’Donohue waarmee ze opent. Ley liet zich voor dit thema inspireren door de overgang van de zomer naar de herfst, vertelt ze, om dat in de sessie enerzijds te vernauwen tot drempels in ieders eigen leven en anderzijds uit te vergroten naar wereldwijde veranderingen als klimaatopwarming.

Na de gezamenlijke introductie haalt ze zelfbeschreven papiertjes tevoorschijn met daarop de vragen: ‘Op welke drempel sta jij? Wat laat je achter en ligt er voor je? Wat houdt je tegen? Wat stelt je juist in staat?’ (vertaald, uit John O’Donohue’s Bless the Space Between Us). Neem pen en papier en zoek een rustige plek in de kerk om erover na te denken, is de opdracht. Nadat iedereen in stilte zijn gedachten over eigen drempels heeft neergepend, nodigt Ley de aanwezigen uit om duo’s te vormen en de inzichten met elkaar te delen.

Het is praktische filosofie, legt Ley uit. Ze had al zoveel filosofiepraatjes bijgewoond en hoewel daar interessante en inspirerende verhalen tussen zaten, bleef ze na afloop elke keer achter met de vraag: wat móet ik hiermee? “Ik wil laten zien dat filosofie meer is dan alleen vragen stellen en ogen openen. Dit zijn juist heel praktische oefeningen.”

Tekst loopt door onder de foto.

Spirituele gemeenschap

Ley zag om zich heen een spiritueel verlangen. “Nu er nog maar weinig mensen naar de kerk gaan, mist er een spirituele gemeenschap. Terwijl het verlangen er wel is, kijk maar eens naar hoeveel mensen hun yogamatje uitrollen bij een yogales of meditatie-apps gebruiken.” Maar dat doe je wel alleen; reden voor Ley om de Sacred Sessions om samenzijn heen te bouwen.

Het was een intense sessie, vertelt de 39-jarige Sinzi na afloop. Ze is al voor de ‘vierde of vijfde keer’ gekomen. Het is fijn dat niemand elkaar kent, zegt na even nadenken. De paar keer dat ze haar broer meenam, en ze bij de duo-oefeningen met elkaar optrokken, werden ze giechelig. “Het voelde alsof ik geheimen doorvertelde.” Als ze haar hart lucht bij een vreemde, voelt dat anders. “Omdat je elkaar niet kent, kun je je verhaal bij de ander laten en daarna dóór.”

Voor Hayleigh (24) is deze avond een moment voor haarzelf. Haar leven is met een drukke baan als wetenschapper en een gezin vaak hollen, rennen, vliegen. “Het is lastig om stil te staan. Met de Sacred Sessions lukt dat wel.” De Londense Laurent (36) had geen idee waar hij terecht zou komen toen zijn broer Olivier (35) en schoonzus, die in Delft wonen, hem tijdens zijn weekje Nederland hiernaartoe meenamen. Maar het beviel: “Het dwingt me om even pauze te nemen. Ik ben tot rust gekomen. En dan ook nog op deze prachtige locatie.”

Correctie 5 november 2024: In de eerste versie van dit artikel werden de dichtregels toegeschreven aan John O’Donahue. Dat klopte niet en is gecorrigeerd.