‘Het was kennelijk even nodig’

De relatie met de TU moet tegen zo’n stootje kunnen.
Geschil

‘De TU zal bevorderen dat de grond in eigendom van de gemeente komt.’ De hoofdzin – of zinnen van die strekking – van het in 1987 gesloten convenant tussen gemeente en universiteit over een stuk grond aan het Schuttersveld, staat wat wethouder Boelens betreft nog steeds overeind. ,,Het was een bevoegd college dat destijds die afspraak maakte”, zegt hij. En: ,,Het is een vreemde redenering waarmee de TU die afspraak nu opzij legt. Het is gek om te roepen dat die afspraak niet meer geldig is op het moment dat-ie van toepassing is.” Over het te lage bod had volgens hem nog onderhandeld kunnen worden.

,,Het was kennelijk even nodig.” Met die woorden verklaart Boelens het toch wel zware middel waarnaar de gemeente grijpt. Zet hij daarmee de toch al broze verhouding met de alma mater niet op het spel? Voor alle duidelijkheid formuleert hij: het gaat hier om een puur ‘zakelijk verschil van opvatting’. Hoe de TU zich in de onderhandelingen opstelde? Boelens zegt het zo: ,,Het is even wennen natuurlijk als je van de ene op de andere dag 200 hectare grond en miljoenen aan gebouwen in bezit hebt, terwijl je core-business onderwijs en onderzoek is. Dat kost enige aanpassing.”

Het is geen geheim dat universiteit en gemeente niet dezelfde stamtafel delen. De wethouder: ,,De verhoudingen tussen TU en gemeente verliepen lange tijd moeizaam, maar zijn de laatste jaren aanzienlijk verbeterd. Het is niet verklaarbaar hoe dat precies komt. Het zijn twee organisaties die wel eens het idee hebben dat ze los van elkaar staan; voor de TU zitten wij aan de overkant van het water. Maar het besef is doorgedrongen dat we elkaar ook nodig hebben.”

Beseft de TU dat ook? ,,Jawel, maar we verschillen in tempo. Als ik op een bijeenkomst met de universiteitsraad en de gemeenteraad collegevoorzitter De Voogd hoor praten over wat hij allemaal van plan is met het gebied TU-Zuid, dan moet je tijdig beginnen met de politieke agendavorming. Ik hoor van TU-verwante bedrijven die daar allemaal moeten komen, maar dat moet dan in het bestemmingsplan. En daarmee moeten we nog naar het gewest Haaglanden en naar de provincie. En als je morgen een tramlijn wilt doortrekken, dan moet je tien jaar geleden begonnen zijn. Bovendien wordt de komende jaren subsidie, de zogenoemde ICES-gelden, verdeeld. Die discussie speelt nu, dus daar moet je nu bij zijn. Daar heeft de TU de gemeente ook bij nodig.”

Belooft 2 september – als de rechter zijn eerste zitting houdt – het voorlopig hoogtepunt te worden in de contacten tussen gemeente en TU? ,,Zo zou ik het niet willen formuleren. Wij sluiten verder overleg niet uit. Zonder hulp van en samenwerking met de gemeente kan het voor de TU nog ergmoeilijk worden; we hebben elkaar hoe dan ook nodig. De verhoudingen zijn goed, maar dat betekent niet dat je het altijd met elkaar eens hoeft te zijn. Vandaar dat we de rechter gevraagd hebben uitspraak te doen.”

Wethouder Boudewijn Boelens (VVD) van stadsontwikkeling, beheer en regiobeleid heeft de rechter gevraagd om uitspraak te doen in een ‘zakelijk verschil van opvatting’ met de TU. De relatie met de TU moet tegen zo’n stootje kunnen.
Geschil

‘De TU zal bevorderen dat de grond in eigendom van de gemeente komt.’ De hoofdzin – of zinnen van die strekking – van het in 1987 gesloten convenant tussen gemeente en universiteit over een stuk grond aan het Schuttersveld, staat wat wethouder Boelens betreft nog steeds overeind. ,,Het was een bevoegd college dat destijds die afspraak maakte”, zegt hij. En: ,,Het is een vreemde redenering waarmee de TU die afspraak nu opzij legt. Het is gek om te roepen dat die afspraak niet meer geldig is op het moment dat-ie van toepassing is.” Over het te lage bod had volgens hem nog onderhandeld kunnen worden.

,,Het was kennelijk even nodig.” Met die woorden verklaart Boelens het toch wel zware middel waarnaar de gemeente grijpt. Zet hij daarmee de toch al broze verhouding met de alma mater niet op het spel? Voor alle duidelijkheid formuleert hij: het gaat hier om een puur ‘zakelijk verschil van opvatting’. Hoe de TU zich in de onderhandelingen opstelde? Boelens zegt het zo: ,,Het is even wennen natuurlijk als je van de ene op de andere dag 200 hectare grond en miljoenen aan gebouwen in bezit hebt, terwijl je core-business onderwijs en onderzoek is. Dat kost enige aanpassing.”

Het is geen geheim dat universiteit en gemeente niet dezelfde stamtafel delen. De wethouder: ,,De verhoudingen tussen TU en gemeente verliepen lange tijd moeizaam, maar zijn de laatste jaren aanzienlijk verbeterd. Het is niet verklaarbaar hoe dat precies komt. Het zijn twee organisaties die wel eens het idee hebben dat ze los van elkaar staan; voor de TU zitten wij aan de overkant van het water. Maar het besef is doorgedrongen dat we elkaar ook nodig hebben.”

Beseft de TU dat ook? ,,Jawel, maar we verschillen in tempo. Als ik op een bijeenkomst met de universiteitsraad en de gemeenteraad collegevoorzitter De Voogd hoor praten over wat hij allemaal van plan is met het gebied TU-Zuid, dan moet je tijdig beginnen met de politieke agendavorming. Ik hoor van TU-verwante bedrijven die daar allemaal moeten komen, maar dat moet dan in het bestemmingsplan. En daarmee moeten we nog naar het gewest Haaglanden en naar de provincie. En als je morgen een tramlijn wilt doortrekken, dan moet je tien jaar geleden begonnen zijn. Bovendien wordt de komende jaren subsidie, de zogenoemde ICES-gelden, verdeeld. Die discussie speelt nu, dus daar moet je nu bij zijn. Daar heeft de TU de gemeente ook bij nodig.”

Belooft 2 september – als de rechter zijn eerste zitting houdt – het voorlopig hoogtepunt te worden in de contacten tussen gemeente en TU? ,,Zo zou ik het niet willen formuleren. Wij sluiten verder overleg niet uit. Zonder hulp van en samenwerking met de gemeente kan het voor de TU nog ergmoeilijk worden; we hebben elkaar hoe dan ook nodig. De verhoudingen zijn goed, maar dat betekent niet dat je het altijd met elkaar eens hoeft te zijn. Vandaar dat we de rechter gevraagd hebben uitspraak te doen.”