Het E-Kafee

Niet bewust van twintig verdiepingen Elektroflat boven zich nemen de vaste bezoekers van het E-Kafee een hap van hun dampende bitterbal. Deze vijfuurbal is een onmisbare traktatie tijdens een bezoek aan dit faculteitscafé. Zelfs de invasie van bijna vuttende wiskundigen kan hier geen afbreuk aan doen. Het E-Kafee is populair als lokatie voor borrels en andere zaalactiviteiten. Maar aan de donderdag en vrijdagavond mag niet getornd worden: vandaar het gemopper onder de stamgasten.

E-Kafee-beheerder Ed van Grevenhof: ,,Ze hadden het café even gehuurd om een kleine afscheidsborrel te houden. Maar ze lopen nu al zo wat anderhalf uur speeches te houden. Dat gaat allemaal van onze drinktijd af.”

En inderdaad, wanneer het gezellig aan de bar lijkt te worden, klinkt er een venijnig gesis onder de twintig bezoekers van de afstudeerborrel, met nog kwaaiere koppen aan de bar als gevolg. Voordat er een definitieve breuk tussen de (deels) samenwonende faculteiten kan ontstaan, worden er hapjes rondgebracht en verlaten de wiskundigen al snel het E-Kafee.

Een ruimte die overigens meer overeenkomsten heeft met een dorpszaal annex bar dan met de faculteit Elektrotechniek. Wat volgens beheerder Ed ook de bedoeling is: ,,Je hebt helemaal niet het gevoel in Elektro te zijn. Daarom vind ik het ook zo fijn hier.”

Het café is in 1970 door de bouwer van de elektroflat aan de toekomstige bewoners cadeau gedaan en slaat geen slecht figuur in de ranglijst van grootste faculteitscafés. Met twee biljarts en een snookertafel is het ook nog eens in bezit van drie potentiële publiekstrekkers.

Maar helaas: De elektro’er, of het nu om studenten of medewerkers gaat, vindt slechts heel moeizaam de weg naar de kelder. En niet door gebrekkige bewegwijzering of onvoldoende activiteiten: ,,Na het eerstejaarsweekend hebben we hier altijd een eerstejaarsavond, met bier voor een kwartje en zo. Dan is het hier afgeladen. Het begint om vier uur ’s middags en om zes uur zijn de eersten al volledig lam. Prima sfeer, maar terugkomen? Niets ervan”, aldus student en barman Harmen Schreuder.

Collega en medestudent Remko de Bruijn beaamt: ,,We hebben ieder jaar naast wijnproefavonden de bekende bierestafette, waarbij inderdaad erg vaak het oude bestuur wint, en dan is het hier wel druk. Maar gewoon doordeweeks zijn er weinig studenten die echt ‘zat gaan’ in het E-Kafee.”

Het café lijkt dan ook groot, te groot. Aan de bar, met de rug naar de leegte, merkt de vaste bezoeker hier niets van. Maar er zijn plannen om met gordijnen een deel af te sluiten. Zoals nu ook de intieme wenteltrap naar de toiletten door een gordijn aan het gezicht is onttrokken.

Giliam Hagen kan het niets meer schelen, hij geniet van zijn glas bier. Nog even en hij is afgestudeerd. En met zijn studie zal ook zes jaar E-Kafee worden afgesloten. Hagen: ,,In het studiejaar ’90-’91 kwam ik met een groep vrienden geregeld inhet E-Kafee. Maar op een dag troffen we het gesloten aan. Navraag leerde dat er een ernstig tekort aan vrijwilligers voor de bar was. Dus zijn wij er, los van de studievereniging, gewoon ingesprongen. Pas later kwam de link met de ETV.”

Het E-Kafee wordt beheerd door een stichting. Hierin zitten voornamelijk medewerkers en een enkele student. ,,Die student hoeft er statutair niet eens in te zitten”, aldus bestuurslid Hagen.

Op een avond als deze zijn er ongeveer evenveel medewerkers als studenten aan de bar te vinden. De integratie is niet compleet: aparte groepjes en grappen over en weer maken dat duidelijk. Maar het gaat er in het E-Kafee gemoedelijk aan toe. Hier zijn tenslotte kerels onder elkaar. Giliam Hagen: ,,We zijn als elektro’er niet anders gewend.” Maar er is beweging aan het front: sinds dit jaar bestormen voor het eerst twee vrouwelijke barlieden dit mannenbastion.