Helmond Sport

Uit sympathie voor het schildersvak heb ik de fout gemaakt een voordeursleutel uit te lenen. Overigens ook omdat het me wel prettig leek de volgende ochtend niet om kwart voor acht al wakker te worden gebeld. Ik zou onder de wol kunnen blijven terwijl het huis van een verse verflaag werd voorzien. Een misvatting.

Dinsdagochtend werd ik al vroeg uit dromenland gehaald door stemgeluid ter hoogte van de dakgoot. Stemmen zijn er in soorten en maten. Deze had veel volume en klonk als de klaaglijn van Leuk is Anders. ,,Hallo Dolf, ik zou graag even tegen m’n ex willen zeggen da’k zoiets heb vanneh… hoer! Houdoe…”

De voltallige basis van voetbalclub Helmond Sport werd vervolgens besproken. Slapen ging niet meer. Iedere ochtend is het een verrassing waar de twee jonge snorrenmansen opduiken. Voordeur, keuken, dakterras, toilet… Eén ding staat vast: iedere dag wordt het gesprek over Helmond Sport nog eens dunnetjes overgedaan. Schildersziekte is een serieuze aandoening. Het geheugen lost op in de vluchtige bestanddelen van de verf.

Na tweeënhalve week schilderwerk weet ik dat Helmond Sport van alle ploegen in de Gouden-Gidsdivisie het minst scoort. Dat vrijdag een derby tegen Top/Oss op het programma staat waarin Konings, Henar en Van Gils waarschijnlijk in de basis spelen. De supportersbus vertrekt vanaf parkeerplaats Condria.

Op de kleuterschool had ik nog ongekende sympathie voor het verfvak. Ik dacht dat schilder Bielderdink in zijn eentje verantwoordelijk was voor de prachtig gekleurde herfstblaadjes in het dorp. Duizenden geel-oranje blaadjes, Bielderdink moest het maar druk hebben. Het is inmiddels 8 november, het huis had volgens mij al drie keer geschilderd kunnen zijn, ik kan de Brabo’s niet meer luchten of zien. Maar de blaadjes zijn eindelijk aan het verkleuren en mijn sympathie voor Helmond Sport groeit met de dag.

Twee idioten uit Brabant doen al tweeënhalve week over het schilderen van mijn huis. Op een frisse maandagochtend stond het duo voor de deur, gehuld in wit met verfspetters. Uit sympathie voor het schildersvak heb ik de fout gemaakt een voordeursleutel uit te lenen. Overigens ook omdat het me wel prettig leek de volgende ochtend niet om kwart voor acht al wakker te worden gebeld. Ik zou onder de wol kunnen blijven terwijl het huis van een verse verflaag werd voorzien. Een misvatting.

Dinsdagochtend werd ik al vroeg uit dromenland gehaald door stemgeluid ter hoogte van de dakgoot. Stemmen zijn er in soorten en maten. Deze had veel volume en klonk als de klaaglijn van Leuk is Anders. ,,Hallo Dolf, ik zou graag even tegen m’n ex willen zeggen da’k zoiets heb vanneh… hoer! Houdoe…”

De voltallige basis van voetbalclub Helmond Sport werd vervolgens besproken. Slapen ging niet meer. Iedere ochtend is het een verrassing waar de twee jonge snorrenmansen opduiken. Voordeur, keuken, dakterras, toilet… Eén ding staat vast: iedere dag wordt het gesprek over Helmond Sport nog eens dunnetjes overgedaan. Schildersziekte is een serieuze aandoening. Het geheugen lost op in de vluchtige bestanddelen van de verf.

Na tweeënhalve week schilderwerk weet ik dat Helmond Sport van alle ploegen in de Gouden-Gidsdivisie het minst scoort. Dat vrijdag een derby tegen Top/Oss op het programma staat waarin Konings, Henar en Van Gils waarschijnlijk in de basis spelen. De supportersbus vertrekt vanaf parkeerplaats Condria.

Op de kleuterschool had ik nog ongekende sympathie voor het verfvak. Ik dacht dat schilder Bielderdink in zijn eentje verantwoordelijk was voor de prachtig gekleurde herfstblaadjes in het dorp. Duizenden geel-oranje blaadjes, Bielderdink moest het maar druk hebben. Het is inmiddels 8 november, het huis had volgens mij al drie keer geschilderd kunnen zijn, ik kan de Brabo’s niet meer luchten of zien. Maar de blaadjes zijn eindelijk aan het verkleuren en mijn sympathie voor Helmond Sport groeit met de dag.