He-Man

Vandaag word ik Master of Science.

Vroeger keek ik naar He-Man. Die was Master of the Universe. Hij had spieren zo groot als voetballen en een magisch zwaard waarmee hij bliksemschichten afvuurde.

,,Papa, wat betekent dat: Master of the Universe?” vroeg ik, zesjarige in pyjama voor de tekenfilms van Sky Channel.

,,Heerser van de hele wereld en alle sterren”, zei hij.

Dat klonk mij logisch in de oren. Ik had He-Man immers net nog Skeletor en andere griezels een kopje kleiner zien maken. Niemand die hem dat nadeed. He-Man verdiende zijn titel.

En dan nu ik. Master of Science, heerser van de wetenschap. Verdien ik mijn titel? Jazeker. Sla mijn cijferlijsten en rapporten er maar op na. Maakt niet uit welk jaar of welk vak. Ik ben al High Potential sinds de kleuterklas.

Vandaag word ik Master of Science luchtvaart- en ruimtevaarttechniek. Maar ik kan niet uitleggen waarom een vliegtuig vliegt. Natuurlijk, als je het me vraagt, vertel ik over Newton, Bernouilli, zwaartekracht versus liftkracht. En dan lijkt het alsof ik het snap. Maar vraag even door en je betrapt een oplichter. Vraag: De aarde draait om zijn as als een carrousel. Toch word je er niet afgeslingerd. Hoe kan dat? Mijn antwoord: Zwaartekracht, de aardbol trekt aan mijn lichaam. En ik aan de aardbol. Massa’s trekken elkaar aan. En dan lijkt het weer alsof ik het snap. Maar hoe trekken die massa’s elkaar dan aan? En waarom? In hemelsnaam waarom? Ooit heb ik aangenomen dat er zoiets als zwaartekracht is. M’n voetbal kwam tenslotte altijd weer op het gras terecht. Ziedaar het gammele fundament van mijn kennis: aannemelijke aannames die ik niet begrijp. Tenminste, niet begrijp zoals een heerser van de wetenschap die zou moeten begrijpen.

Vandaag word ik heerser van de wetenschap. Nee, vandaag word ik goochelaar van de wetenschap. Ik ken een paar leuke trucjes en hoop dat niemand in mijn mouw kijkt.

“Papa, wat betekent dat: Master of the Universe?” vroeg ik, zesjarige in pyjama voor de tekenfilms van Sky Channel.

“Heerser van de hele wereld en alle sterren”, zei hij.

Dat klonk mij logisch in de oren. Ik had He-Man immers net nog Skeletor en andere griezels een kopje kleiner zien maken. Niemand die hem dat nadeed. He-Man verdiende zijn titel.

En dan nu ik. Master of Science, heerser van de wetenschap. Verdien ik mijn titel? Jazeker. Sla mijn cijferlijsten en rapporten er maar op na. Maakt niet uit welk jaar of welk vak. Ik ben al High Potential sinds de kleuterklas.

Vandaag word ik Master of Science luchtvaart- en ruimtevaarttechniek. Maar ik kan niet uitleggen waarom een vliegtuig vliegt. Natuurlijk, als je het me vraagt, vertel ik over Newton, Bernouilli, zwaartekracht versus liftkracht. En dan lijkt het alsof ik het snap. Maar vraag even door en je betrapt een oplichter. Vraag: De aarde draait om zijn as als een carrousel. Toch word je er niet afgeslingerd. Hoe kan dat? Mijn antwoord: Zwaartekracht, de aardbol trekt aan mijn lichaam. En ik aan de aardbol. Massa’s trekken elkaar aan. En dan lijkt het weer alsof ik het snap. Maar hoe trekken die massa’s elkaar dan aan? En waarom? In hemelsnaam waarom? Ooit heb ik aangenomen dat er zoiets als zwaartekracht is. M’n voetbal kwam tenslotte altijd weer op het gras terecht. Ziedaar het gammele fundament van mijn kennis: aannemelijke aannames die ik niet begrijp. Tenminste, niet begrijp zoals een heerser van de wetenschap die zou moeten begrijpen.

Vandaag word ik heerser van de wetenschap. Nee, vandaag word ik goochelaar van de wetenschap. Ik ken een paar leuke trucjes en hoop dat niemand in mijn mouw kijkt.