Jongeren hadden vorige week drie keer vaker last van schurft (oftewel scabiës) dan andere leeftijdsgroepen, meldt onderzoeksinstituut Nivel. Deze besmettelijke maar ongevaarlijke huidziekte wordt veroorzaakt door mijten die kleine gangen graven in de huid en daarin eitjes leggen. Dat veroorzaakt enorme jeuk.
Dat studenten een makkelijk doelwit van schurft zijn komt volgens het RIVM door hun “slechte hygiënische omstandigheden in combinatie met hoogrisicogedrag”. Ze verschonen hun beddengoed soms wekenlang niet, wonen dicht op elkaar in studentenhuizen en hebben vaker lichamelijk contact. Daardoor kunnen mijten zich gemakkelijk verspreiden.
Aanhoudende stijging
Het lijkt erop dat de jeukende parasieten niet snel meer weg zullen gaan. In 2016 waren er gemiddeld 1,8 schurftmeldingen op de duizend Nederlanders per week, maar inmiddels blijkt dat cijfer bijna te zijn verdubbeld. Vooral het afgelopen jaar steeg het aantal meldingen snel.
Nivel-onderzoeker Mariëtte Hooiveld heeft daar geen verklaring voor. Duidelijk is in elk geval dat de huidziekte minder vaak voorkomt in de zomer. “De meldingen hopen zich vooral op in de herfst en winter.”
De schurftmijt beleeft momenteel vooral een opmars in de GGD-regio’s Drenthe, Gelderland-Zuid, Kennemerland en Gooi –en Vechtstreek. In die laatste regio noteerde de GGD vorige week 24 gevallen. Het aantal schurftmeldingen in de regio Haaglanden – waartoe ook Delft behoort – ligt een stuk lager. Vorige week werden er 6 gevallen gemeld.
Voorkomen en genezen
Hoe houd je het vervelende beestje buiten de deur? Geef de mijt geen kans en was je beddengoed en handdoeken regelmatig en op hoge temperatuur (minimaal 60 graden), wissel geen ongewassen kleding uit en informeer elkaar als je schurft hebt opgelopen.
Wel besmet? Neem dan contact op met je huisarts. Een behandeling met een speciale crème is vaak voldoende. Belangrijk is wel dat alle huisgenoten de behandeling tegelijk ondergaan en dat al het textiel in de was gaat, om nieuwe besmettingen te voorkomen.
HOP, Peer van Tetterode / Delta, Marjolein van der Veldt
Comments are closed.