Gordijnen en pleeborstels

Verheij:,,Guus en Vera zijn een getrouwd stelletje die echt compleet langs elkaar heenleven. Guus heeft een verschrikkelijk één-dimensionaal karakter en heeft totaal niet door dat zijn vrouw Vera manisch depressief is.”

Bruijns: ,,De labiele toestand van Vera wordt ook veroorzaakt door de moeder van Guus die bij hen inwoont. Moeder wil Guus eigenlijk helemaal voor zichzelf hebben en behandelt Vera echt schandalig. Het doet wel een beetje denken aan de klassieke Oedipus-mythe, maar dan anders.”

Verheij: ,,De eerste paar minuten moesten de acteurs er nog duidelijk een beetje inkomen en kon je merken dat het een amateurgezelschap was.”

Bruijns:,,Daarna ging het een stuk beter. De acteurs pasten ook echt bij hun personage. Vooral Guus en zijn moeder speelden erg sterk.”

Verheij:,,Ook het verhaal zat best goed in elkaar. Ik dacht zelfs wat symbolische details te kunnen ontdekken. Zo was het opvallend dat zowel de garagedeur als de voordeur van het huis klemde en Guus deze maar niet repareerde. Dat stond vast symbool voor de stroeve verhouding.”

Bruijns:,,Toch kun je wel stellen dat ondanks alle ruzies, geen enkel personage het echt kwaad bedoelt. Ook bij een ander stelletje waar Guus en Vera op een gegeven moment mee in contact komen, Nico en Joyce, loopt het niet zo lekker omdat ze gewoon niet kunnen communiceren. Joyce is zwaar gefrustreerd omdat zij nu de huisvrouw moet spelen terwijl ze vroeger de jongste bedrijfsleidster van een groot bedrijf was geweest.”

Verheij:,,Nico denkt haar een beetje van haar zelfstandigheid terug te kunnen geven door die auto voor haar te kopen. Zij is daar alleen weer te trots voor en wil hem zelf kunnen betalen. Ze klaagt vervolgens dat al haar geld is opgegaan aan theedoeken, gordijnen en pleeborstels.”

Bruijns:,,Ik vind het wel knap dat een satire over het huwelijk toch geen ordinaire klucht is geworden. De toeschouwers waren gemiddeld allemaal wat ouder dan wij dus die zullen zich af en toe vast wel herkend hebben in dergelijke huwelijksproblemen.”

Verheij:,,Guus en Vera zijn een getrouwd stelletje die echt compleet langs elkaar heenleven. Guus heeft een verschrikkelijk één-dimensionaal karakter en heeft totaal niet door dat zijn vrouw Vera manisch depressief is.”

Bruijns: ,,De labiele toestand van Vera wordt ook veroorzaakt door de moeder van Guus die bij hen inwoont. Moeder wil Guus eigenlijk helemaal voor zichzelf hebben en behandelt Vera echt schandalig. Het doet wel een beetje denken aan de klassieke Oedipus-mythe, maar dan anders.”

Verheij: ,,De eerste paar minuten moesten de acteurs er nog duidelijk een beetje inkomen en kon je merken dat het een amateurgezelschap was.”

Bruijns:,,Daarna ging het een stuk beter. De acteurs pasten ook echt bij hun personage. Vooral Guus en zijn moeder speelden erg sterk.”

Verheij:,,Ook het verhaal zat best goed in elkaar. Ik dacht zelfs wat symbolische details te kunnen ontdekken. Zo was het opvallend dat zowel de garagedeur als de voordeur van het huis klemde en Guus deze maar niet repareerde. Dat stond vast symbool voor de stroeve verhouding.”

Bruijns:,,Toch kun je wel stellen dat ondanks alle ruzies, geen enkel personage het echt kwaad bedoelt. Ook bij een ander stelletje waar Guus en Vera op een gegeven moment mee in contact komen, Nico en Joyce, loopt het niet zo lekker omdat ze gewoon niet kunnen communiceren. Joyce is zwaar gefrustreerd omdat zij nu de huisvrouw moet spelen terwijl ze vroeger de jongste bedrijfsleidster van een groot bedrijf was geweest.”

Verheij:,,Nico denkt haar een beetje van haar zelfstandigheid terug te kunnen geven door die auto voor haar te kopen. Zij is daar alleen weer te trots voor en wil hem zelf kunnen betalen. Ze klaagt vervolgens dat al haar geld is opgegaan aan theedoeken, gordijnen en pleeborstels.”

Bruijns:,,Ik vind het wel knap dat een satire over het huwelijk toch geen ordinaire klucht is geworden. De toeschouwers waren gemiddeld allemaal wat ouder dan wij dus die zullen zich af en toe vast wel herkend hebben in dergelijke huwelijksproblemen.”