Get up and play

The entertainment pages of ‘De Pers’ newspaper hail the new wave of movement-based interfaces. Imitating Nintendo’s Wii, Microsoft and Sony have both introduced new interfaces aimed at getting gamers more physically involved.

But while the interfaces are there, the games are still missing, ‘De Pers’ reports. Gaming researcher, Dr Rafael Bidarra (Electrical Engineering, Mathematics and Computer Sciences) agrees. Games on the movement-based Wii are very different from those on the X-box or Playstation, he points out. “Wii-games were good because they specialised in movement, untroubled by the simple and even childish graphics. Microsoft and Sony meanwhile focussed on graphical quality. These designers have no idea what to do with movement; they will have to turn around their way of thinking.” Bidarra estimates it will take about two years before well-balanced, movement-based games hit the market.

Bidarra’s colleague, postdoctoral researcher Dr Gerwin de Haan (EEMCS), makes a distinction between the movement interfaces. “The Wii interface and that of the Playstation are not very innovative. They’ve only made a known technology smaller and more affordable. The X-box however uses a three-dimensional scanner called Kinect, which does away with the need for a controlling device.” In fact, the users themselves become the device. De Haan foresees innovative applications, such as window-shoppers controlling displays situated on the other side of the glass, surgeons operating on patients without actually touching them or scientists using the Kinect as a new sensor.
The Wii interface has already been converted into a scientific instrument. PhD student Rolf Hut, and colleagues at the faculty of Civil Engineering and Geosciences, have attached the Wii to the side of a floating basin filled with water that is used for measuring evaporation. In the middle of the basin they’ve placed a bobber that emits an infrared signal, just like the bar that must be placed at the top of the screen when playing Wii games at home. The Wii continually receives infrared signals and then forwards them to the computer that calculates the Wii’s position. In this specific experimental set-up, it calculated the position of the bobber, which dropped as water evaporated. “Any nerd can do that with a Bluetooth adapter”, Hut told ‘Delta’ last year. “This type of communication is easy to hack.”
And that is exactly what De Haan is waiting for in the case of Kinect. Either Microsoft should allow access to the sensor’s data, or the system should be hacked to make it accessible for scientific applications. For now, though, not even its resolution or speed is known.

Wie op 6 november aan de bar hangt, krijgt naast bier en borrelnoten een flinke portie poëzie voorgeschoteld. Tweeëntwintig woordkunstenaars zwerven met hun werk onder de arm van kroeg naar kroeg om het aanwezige publiek op hun gedichten te trakteren.

“De dichters vinden de kroegentocht geweldig”, zegt organisator Jitske Zitman van Dichter bij de Bar, dat voor de vijfde keer wordt gehouden. “Ieder café heeft zijn eigen publiek. Dat is erg spannend voor de dichters, want ze willen toch de aandacht op hun werk vestigen.”
Daarbij gaan ze anders te werk dan tijdens een normaal optreden. Dichteres Upperfloor trekt bijvoorbeeld een felrode jurk aan en paradeert ermee over de bar. “Zij zorgt er wel voor dat iedereen haar ziet door haar outfit. Met haar zelfspot krijgt ze uiteindelijk iedereen in het café mee”, zegt Zitman.
Jeroen Naaktgeboren en Sander Ritman brengen hun poetry slam met de vaart en het ritme van een raptekst. Rustig luisteren is er niet bij. “Ze brengen hun gedichten met een guerilla-taktiek”, zegt Zitman. “Snel als een geweersalvo. Het publiek reageert er meestal enthousiast op.”

Dichter Menno Smit showde in een eerdere editie van het festival zijn bierbuik aan de cafébezoekers, herinnert Zitman zich. “Hij had toen ook een prachtig meisje bij zich, zijn muze Ellen. Iedereen noemde ze Ellen en het Beest.” Smit versterkt zijn optreden dit jaar met twee muzikanten. “Hij wil nu samen met de contrabasspeler een dansje maken.”

Gijs ter Haar krijgt iedereen stil, weet Zitman. “Hij is een imposante verschijning en heeft een harde stem waarmee hij iedereen stil commandeert. Hij baant het pad vrij voor dichters die na hem optreden.” Zoals Frank Starik. Hij stelde in 2002 een Poule des Doods samen van dichters die tijdens uitvaarten van daklozen, alcoholisten en junks, gedichten voorlezen om zo deze eenzaam gestorven mensen poëtisch naar hun graf te begeleiden.
“We willen het zo divers mogelijk maken”, zegt Zitman. “Er zijn intieme gedichten die perfect passen in een knus café. Er zijn ook dichters die onder de bar hangen, met hun mond aan de tap.”
Het publiek raadt ze aan gewoon te blijven zitten. “De dichters komen vanzelf naar je toe.”

Zelf verheugt Zitman zich erg op de afterparty. “Dan leest Arjen Duinker zijn gedicht ‘Zicht op Delft’ voor. Daar ben ik heel benieuwd naar, omdat hij dat gedicht samen met lezers van de Delftse Post heeft bedacht.”
Het gedicht gaat over de vele gezichten van Delft. Duinker bedacht de eerste strofe, die de lezers aanzette tot nieuwe, goedgevonden dichtregels als ‘Ik ken een man met een stem, Als een aarden greppel, Als hij spreekt spuugt hij zand en stenen’. “Ik ben erg benieuwd naar de rest van het gedicht”, zegt Zitman. “Dat hoor ik pas aan het eind van de avond, in café De Pelicaan. Het belooft hoe dan ook een spetterend einde van de avond te worden, denkt ze. Alle dichters geven dan nog een kort, zinderend optreden. Staand op het biljart. 

Dichter bij de Bar, vrijdag 6 november, vanaf 21.00 uur, Café Doerak, Café Einstein, De Klomp, De Klok, De Wijnhaven, De V, De Pelicaan en La Bocca. www.dichterbijdebar.nl