Geheime strategie

Het is onbegrijpelijk dat een discussie over de toekomst van onze instelling in rokerige achterkamertjes met gesloten gordijnen gevoerd moet worden. Werkelijk waanzinnig is het dat de uitkomst van deze discussie zelfs na goedkeuring van de raad van toezicht nog niet aan het daglicht kan worden toevertrouwd.

Triest is het om te constateren dat onze democratisch gekozen medezeggenschapsorganen kennelijk niet in staat zijn gebleken om te waarborgen dat de discussie over de strategie van onze instelling samen met de rest van de universitaire gemeenschap werd gevoerd. Hebben zij het hoofd in de schoot geworpen? Gezien het feit dat de gemeenschappelijke vergadering onder voorbehoud akkoord is gegaan met de strategie en blij is dat aan de discussie hierover een eind is gemaakt, zal het antwoord hierop volmondig ja moeten zijn.

Hans van Luijk, als nieuwe voorzitter van het college, zal alle zeilen moeten bijzetten om zijn doelstelling ‘openheid naar buiten’ te bereiken. Het moge duidelijk zijn dat hij momenteel geen invloed heeft op het beleid van het college, want ik kan me niet voorstellen dat de huidige geheimzinnigheid valt te rijmen met deze gewenste openheid, die een zegen zal zijn voor deze instelling.

Laten we ons toch realiseren dat een universiteit een openbare instelling is en dat dit soort ‘geheim gedoe’ niet bijdraagt tot saamhorigheid. Juist deze saamhorigheid is ten minste nodig om de top te bereiken.

Voormalig lid ondernemingsraad

In de vorige Delta konden we lezen dat de gezamenlijke vergadering met een aantal voorbehouden heeft ingestemd met een door het college van bestuur geformuleerde strategie die voorlopig geheim moet blijven. Het is onbegrijpelijk dat een discussie over de toekomst van onze instelling in rokerige achterkamertjes met gesloten gordijnen gevoerd moet worden. Werkelijk waanzinnig is het dat de uitkomst van deze discussie zelfs na goedkeuring van de raad van toezicht nog niet aan het daglicht kan worden toevertrouwd.

Triest is het om te constateren dat onze democratisch gekozen medezeggenschapsorganen kennelijk niet in staat zijn gebleken om te waarborgen dat de discussie over de strategie van onze instelling samen met de rest van de universitaire gemeenschap werd gevoerd. Hebben zij het hoofd in de schoot geworpen? Gezien het feit dat de gemeenschappelijke vergadering onder voorbehoud akkoord is gegaan met de strategie en blij is dat aan de discussie hierover een eind is gemaakt, zal het antwoord hierop volmondig ja moeten zijn.

Hans van Luijk, als nieuwe voorzitter van het college, zal alle zeilen moeten bijzetten om zijn doelstelling ‘openheid naar buiten’ te bereiken. Het moge duidelijk zijn dat hij momenteel geen invloed heeft op het beleid van het college, want ik kan me niet voorstellen dat de huidige geheimzinnigheid valt te rijmen met deze gewenste openheid, die een zegen zal zijn voor deze instelling.

Laten we ons toch realiseren dat een universiteit een openbare instelling is en dat dit soort ‘geheim gedoe’ niet bijdraagt tot saamhorigheid. Juist deze saamhorigheid is ten minste nodig om de top te bereiken.

Voormalig lid ondernemingsraad