Huisgenoten Rikkert Zoun en Jacomien de Jong zagen in het Haagse Babylon ‘All about my mother’, de beste buitenlandse film volgens recente Oscar-maatstaven.
Delen
/strong>
De Jong: ,,De film speelt in Spanje: Barcelona en La Coruña. Hij gaat over een vrouw wier zoon sterft. Ze gaat na zijn overlijden naar de stad waar ze lang heeft gewoond. Daar zoekt ze de vader, die haar heeft verlaten. Volgens mij was haar enige doel om de vader te vertellen dat zijn zoon dood was. Ze gaat in plaats van haar zoon op zoek naar de vader, om te weten hoe het met hem gaat.”
Zoun: ,,Die zoon kende zijn vader niet, maar hij wilde wel weten wie het is. Op de dag dat hij sterft schrijft hij een tekst in zijn notitieboekje over een foto, waar de helft vanaf gescheurd is.”
De Jong: ,,Die tekst kwam steeds terug in de gehele film. Hij schreef dat niet alleen de helft van de foto miste, maar ook de helft van zijn leven. Hij dacht namelijk dat zijn vader op het afgescheurde deel van de foto stond.”
Zoun: ,,En er was iets met een toneelstuk.”
De Jong: ,,Ja. Die moeder speelde ooit met haar man in een toneelstuk ofzo. En na het zien van datzelfde toneelstuk wordt de zoon ook overreden.”
Zoun: ,,Er kwamen allemaal toevalligheden in voor. Waarom de maker die erin heeft gestopt weet ik niet zo goed.”
De Jong: ,,De film was op een filmhuisachtige manier gefilmd. Mensen lopen er doorheen, of ze worden van de achterkant gefilmd. Dat wekt een bepaalde sfeer, alsof je echt in hun leven kijkt.”
Zoun: ,,Ze werken geen rimpels weg. Lelijke mensen zijn gewoon lelijk. Er spelen trouwens veel ruimdenkende mensen in de film. Heroine, prostitutie, plastic tieten – ze doen er niet moeilijk over. Ik kon me niet echt identificeren met de hoofdpersonen. Het gaat vooral over vrouwen. En over prostitutie en drugs. Daarom zat er voor mij niet zoveel in.”
De Jong: ,,Je moet moeder zijn om dit aangrijpend te vinden, denk ik.”
Zoun: ,,Je moet in ieder geval een filmhuisliefhebber zijn. Ik zou de film niet aanraden aan mijn vrienden. Die vinden dat niet leuk. Dat hebben ze met de meeste filmhuisfilms.”
De Jong: ,,Maar er was weinig slecht aan de film. Toch moet een filmhuisfilm heel goed zijn, wil ik er enthousiast over zijn. Ik ben kritisch. Over ‘Festen’ was iedereen bijvoorbeeld heel enthousiast. Ik vond het voorspelbaar.”
Zoun: ,,Bij sommige filmhuisfilms moet je veel moeite doen om er diepe dingen in te zien. Daar ben ik niet altijd toe bereid.”
Huisgenoten Rikkert Zoun en Jacomien de Jong zagen in het Haagse Babylon ‘All about my mother’, de beste buitenlandse film volgens recente Oscar-maatstaven.
De Jong: ,,De film speelt in Spanje: Barcelona en La Coruña. Hij gaat over een vrouw wier zoon sterft. Ze gaat na zijn overlijden naar de stad waar ze lang heeft gewoond. Daar zoekt ze de vader, die haar heeft verlaten. Volgens mij was haar enige doel om de vader te vertellen dat zijn zoon dood was. Ze gaat in plaats van haar zoon op zoek naar de vader, om te weten hoe het met hem gaat.”
Zoun: ,,Die zoon kende zijn vader niet, maar hij wilde wel weten wie het is. Op de dag dat hij sterft schrijft hij een tekst in zijn notitieboekje over een foto, waar de helft vanaf gescheurd is.”
De Jong: ,,Die tekst kwam steeds terug in de gehele film. Hij schreef dat niet alleen de helft van de foto miste, maar ook de helft van zijn leven. Hij dacht namelijk dat zijn vader op het afgescheurde deel van de foto stond.”
Zoun: ,,En er was iets met een toneelstuk.”
De Jong: ,,Ja. Die moeder speelde ooit met haar man in een toneelstuk ofzo. En na het zien van datzelfde toneelstuk wordt de zoon ook overreden.”
Zoun: ,,Er kwamen allemaal toevalligheden in voor. Waarom de maker die erin heeft gestopt weet ik niet zo goed.”
De Jong: ,,De film was op een filmhuisachtige manier gefilmd. Mensen lopen er doorheen, of ze worden van de achterkant gefilmd. Dat wekt een bepaalde sfeer, alsof je echt in hun leven kijkt.”
Zoun: ,,Ze werken geen rimpels weg. Lelijke mensen zijn gewoon lelijk. Er spelen trouwens veel ruimdenkende mensen in de film. Heroine, prostitutie, plastic tieten – ze doen er niet moeilijk over. Ik kon me niet echt identificeren met de hoofdpersonen. Het gaat vooral over vrouwen. En over prostitutie en drugs. Daarom zat er voor mij niet zoveel in.”
De Jong: ,,Je moet moeder zijn om dit aangrijpend te vinden, denk ik.”
Zoun: ,,Je moet in ieder geval een filmhuisliefhebber zijn. Ik zou de film niet aanraden aan mijn vrienden. Die vinden dat niet leuk. Dat hebben ze met de meeste filmhuisfilms.”
De Jong: ,,Maar er was weinig slecht aan de film. Toch moet een filmhuisfilm heel goed zijn, wil ik er enthousiast over zijn. Ik ben kritisch. Over ‘Festen’ was iedereen bijvoorbeeld heel enthousiast. Ik vond het voorspelbaar.”
Zoun: ,,Bij sommige filmhuisfilms moet je veel moeite doen om er diepe dingen in te zien. Daar ben ik niet altijd toe bereid.”
Comments are closed.