Fax van verre

Maar op deze manier went het snel.

Mijn huisgenoten hebben me afgeraden te fietsen, ondanks dat de meeste afstanden vrij goed te doen zijn per fiets. Maar fietspaden moeten nog worden uitgevonden, de maximumsnelheid is in de stad 160 km/u en de meeste automobilisten beschouwen een fietser als bewegende schietschijf. Een helm en een fluorescerend vest % dat dragen alle fietsers % moeten voor een klein gevoel van risicoverkleining zorgen.

Een taxi is onbetaalbaar en de bus moeilijk uit te zoeken, dus ben je aangewezen op de Tube, zo noemen ze hier de metro. En dat is een verhaal apart. Het systeem is goed, maar nogal gevoelig voor verstoringen. Omdat ik voor een aannemer werk aan de London Underground, heb ik een Green Card. Ik draag de kaart niet openlijk. Voor je het weet krijg je alle klaagverhalen van reizigers over je heen.

Ik heb medelijden met de geüniformeerde werknemers % blauw geruit overhemd, donkerblauwe broek, stropdas, gilet en de onvermijdelijke pet die het iedere keer moeten ontgelden. Vanochtend was het een suspect package op station Canary Wharf en in verband met de verkiezingen is iedere achtergelaten tas een potentiële IRA-bom. Dit betekent lang stilstaan in tunnels en op stations en 1500 mensen die wanhopig een reeds stampvolle trein proberen in te komen.

De remedie is zo dicht mogelijk bij het centrum te gaan wonen, zodat je zo min mogelijk hoeft te reizen. Het zuidelijk deel van de stad is taboe, want onveilig en met slechtere verbindingen. Voor het krijgen van een kamer in Londen hoef je niet veel te doen, er is er altijd wel een beschikbaar. Leegstand kunnen de verhuurders zich niet veroorloven. Een beetje het internet afstruinen, snel reageren en vooral een grote zak geld meebrengen.

Ik woon in Willesden Green, een wijk in het noordwesten, twintig minuten met de Tube van het centrum % voor Londense maatstaven een kippeneindje. Met drie kwartier reistijd naar mijn werk, woon ik het dichtstbij van al mijn collega’s. Samen met een Zuid-Afrikaanse hacker die werkt bij een internetprovider en een Griekse rechtenstudente bezetten we de eerste verdieping. Ieder hebben we een kamer van ongeveer 36 vierkante meter. We delen een keuken, een badkamer en een klein balkonnetje. De huur per persoon bedraagt 410 pond per maand en dat is nog aan de lage kant. De pond staat nu op 3,55 gulden. Hoezo hoge huren in Delft?

Dertig centimeter, dat was de vrije ruimte tussen mezelf en de voorbijrazende taxi in Regent Street, hartje Londen. Na een week in deze megastad ben ik nog steeds niet gewend dat ze aan de verkeerde kant rijden. Maar op deze manier went het snel.

Mijn huisgenoten hebben me afgeraden te fietsen, ondanks dat de meeste afstanden vrij goed te doen zijn per fiets. Maar fietspaden moeten nog worden uitgevonden, de maximumsnelheid is in de stad 160 km/u en de meeste automobilisten beschouwen een fietser als bewegende schietschijf. Een helm en een fluorescerend vest % dat dragen alle fietsers % moeten voor een klein gevoel van risicoverkleining zorgen.

Een taxi is onbetaalbaar en de bus moeilijk uit te zoeken, dus ben je aangewezen op de Tube, zo noemen ze hier de metro. En dat is een verhaal apart. Het systeem is goed, maar nogal gevoelig voor verstoringen. Omdat ik voor een aannemer werk aan de London Underground, heb ik een Green Card. Ik draag de kaart niet openlijk. Voor je het weet krijg je alle klaagverhalen van reizigers over je heen.

Ik heb medelijden met de geüniformeerde werknemers % blauw geruit overhemd, donkerblauwe broek, stropdas, gilet en de onvermijdelijke pet die het iedere keer moeten ontgelden. Vanochtend was het een suspect package op station Canary Wharf en in verband met de verkiezingen is iedere achtergelaten tas een potentiële IRA-bom. Dit betekent lang stilstaan in tunnels en op stations en 1500 mensen die wanhopig een reeds stampvolle trein proberen in te komen.

De remedie is zo dicht mogelijk bij het centrum te gaan wonen, zodat je zo min mogelijk hoeft te reizen. Het zuidelijk deel van de stad is taboe, want onveilig en met slechtere verbindingen. Voor het krijgen van een kamer in Londen hoef je niet veel te doen, er is er altijd wel een beschikbaar. Leegstand kunnen de verhuurders zich niet veroorloven. Een beetje het internet afstruinen, snel reageren en vooral een grote zak geld meebrengen.

Ik woon in Willesden Green, een wijk in het noordwesten, twintig minuten met de Tube van het centrum % voor Londense maatstaven een kippeneindje. Met drie kwartier reistijd naar mijn werk, woon ik het dichtstbij van al mijn collega’s. Samen met een Zuid-Afrikaanse hacker die werkt bij een internetprovider en een Griekse rechtenstudente bezetten we de eerste verdieping. Ieder hebben we een kamer van ongeveer 36 vierkante meter. We delen een keuken, een badkamer en een klein balkonnetje. De huur per persoon bedraagt 410 pond per maand en dat is nog aan de lage kant. De pond staat nu op 3,55 gulden. Hoezo hoge huren in Delft?