Fax van Verre

Maar haar weekends lijken weggelopen uit de reclamespots van Bounty of Bacardi.

Tututuut, elke morgen om halfzeven de wekker. Tijd om op te staan. Douchen en me snel insmeren met anti-muglotion voordat ik er weer vijf bulten bij krijg. Ontbijten met papaya en dan vlug naar de bushalte om vervolgens over te stappen op de metro. Aangekomen op Toa Payoh-station loop ik met de menigte door een parkje tussen de hoge flats. Op het gras staan elke dag dezelfde bewoners in trance hun Tai Chi-oefeningen te doen. Langzame dansachtige bewegingen, waarbij sommigen een lange stok in de hand hebben en ronddraaien. Mijn favoriet is een oud mannetje dat elke dag in zijn pyjama naast zijn sloffen staat. Hij beweegt alleen zijn hoofd heel langzaam naar beneden en naar boven. Het ziet er erg rustgevend uit.

Ik zou het liefst in het vroege ochtendzonnetje naast hem gaan staan, maar ik moet me haasten en met de meute meelopen om precies om acht uur het kantoor van het Audio Creation Team van Philips binnen te stappen. Op dit moment ben ik schetsen aan het maken voor de nieuwe serie mini-stereosystemen voor 1998. Ik heb een bureauhoek tussen de handleidingschrijvers, omdat er geen plaats was op de ontwerpafdeling. Op mijn tafel een groot A3 beeldscherm met daarnaast een mousepad en een foto van mijn Delftse huisgenootjes. Ook door de vele emailtjes die ik krijg ben ik nog net niet vergeten dat ik eigenlijk nog een Delfts studentje ben.

Elke dag ga ik met mijn Chinese collega’s lunchen in het Hawkercentrum. Dat bestaat uit een pleintje met allemaal kleine eettentjes. Een bord vol noedels of rijst, met kip, eend of vis voor een gulden of twee. En natuurlijk gaat over al die gerechten een goede scheut chilisaus. Chinezen zijn snelle eters en het kost me de grootste moeite hun tempo met de chop sticks bij te houden. Ik heb de meterslange noedels al opgegeven, want dat is een grote worstelpartij waarbij de chilisaus op mijn witte blouse spettert.

Het weekend wordt op vrijdagavond ingeluid met een drankje op Boat Quay. Een kade met allemaal eettentjes en kroegen. Na zessen stroomt het hier vol met jonge werkende mensen. Behalve Chinezen zie je hier ook Europeanen, Australiërs en Amerikanen. Als het later wordt verdwijnt iedereen in de vele disco’s en nightclubs. Het nachtleven van Singapore kent alle mogelijkheden. Harde house-disco’s, Spaanse bars, dance-classics dansvloeren enzovoorts, tot en met de Elvisbar, waar iedereen op de bar staat te dansen.

In het weekend maak ik vaak een uitstapje naar Maleisië of een Indonesisch eilandje. Samen met een vriendin heb ik een waar paradijsje ontdekt. Allemaal kleine rieten hutjes op het strand tussen de kokospalmen. Heerlijk luieren in een hangmat, een strandwandeling maken of zwemmen. s’ Avonds verse vissen uit de zee eten en bij het kampvuur worden we getrakteerd opkrabben. Lekker peuteren om zo’n stukje vlees te bemachtigen.

Bij het kampvuur krabben uitpeuteren, en slapen in hangmatten en rieten hutjes onder de kokospalmen. Doordeweeks staat IO-ster Mariëlle van der Krol vroeg op om bij Philips in Singapore de nieuwe modellen te ontwerpen. Maar haar weekends lijken weggelopen uit de reclamespots van Bounty of Bacardi.

Tututuut, elke morgen om halfzeven de wekker. Tijd om op te staan. Douchen en me snel insmeren met anti-muglotion voordat ik er weer vijf bulten bij krijg. Ontbijten met papaya en dan vlug naar de bushalte om vervolgens over te stappen op de metro. Aangekomen op Toa Payoh-station loop ik met de menigte door een parkje tussen de hoge flats. Op het gras staan elke dag dezelfde bewoners in trance hun Tai Chi-oefeningen te doen. Langzame dansachtige bewegingen, waarbij sommigen een lange stok in de hand hebben en ronddraaien. Mijn favoriet is een oud mannetje dat elke dag in zijn pyjama naast zijn sloffen staat. Hij beweegt alleen zijn hoofd heel langzaam naar beneden en naar boven. Het ziet er erg rustgevend uit.

Ik zou het liefst in het vroege ochtendzonnetje naast hem gaan staan, maar ik moet me haasten en met de meute meelopen om precies om acht uur het kantoor van het Audio Creation Team van Philips binnen te stappen. Op dit moment ben ik schetsen aan het maken voor de nieuwe serie mini-stereosystemen voor 1998. Ik heb een bureauhoek tussen de handleidingschrijvers, omdat er geen plaats was op de ontwerpafdeling. Op mijn tafel een groot A3 beeldscherm met daarnaast een mousepad en een foto van mijn Delftse huisgenootjes. Ook door de vele emailtjes die ik krijg ben ik nog net niet vergeten dat ik eigenlijk nog een Delfts studentje ben.

Elke dag ga ik met mijn Chinese collega’s lunchen in het Hawkercentrum. Dat bestaat uit een pleintje met allemaal kleine eettentjes. Een bord vol noedels of rijst, met kip, eend of vis voor een gulden of twee. En natuurlijk gaat over al die gerechten een goede scheut chilisaus. Chinezen zijn snelle eters en het kost me de grootste moeite hun tempo met de chop sticks bij te houden. Ik heb de meterslange noedels al opgegeven, want dat is een grote worstelpartij waarbij de chilisaus op mijn witte blouse spettert.

Het weekend wordt op vrijdagavond ingeluid met een drankje op Boat Quay. Een kade met allemaal eettentjes en kroegen. Na zessen stroomt het hier vol met jonge werkende mensen. Behalve Chinezen zie je hier ook Europeanen, Australiërs en Amerikanen. Als het later wordt verdwijnt iedereen in de vele disco’s en nightclubs. Het nachtleven van Singapore kent alle mogelijkheden. Harde house-disco’s, Spaanse bars, dance-classics dansvloeren enzovoorts, tot en met de Elvisbar, waar iedereen op de bar staat te dansen.

In het weekend maak ik vaak een uitstapje naar Maleisië of een Indonesisch eilandje. Samen met een vriendin heb ik een waar paradijsje ontdekt. Allemaal kleine rieten hutjes op het strand tussen de kokospalmen. Heerlijk luieren in een hangmat, een strandwandeling maken of zwemmen. s’ Avonds verse vissen uit de zee eten en bij het kampvuur worden we getrakteerd opkrabben. Lekker peuteren om zo’n stukje vlees te bemachtigen.