Onderwijs

Eureka?

’s Nachts net zo goed zien als overdag? Nooit meer een zaklamp nodig? Of een nachtkijker? Volgens studenten van de masterclass van gastschrijver Herman Koch is het binnenkort mogelijk.

Na acht weken zwoegen presenteerden zij vorige week de resultaten van de masterclass in de Vermeerlezing. De strekking van de gepresenteerde uitvinding was als volgt: men extraheert wat eiwitten uit een Australische garnaal, injecteert die in het menselijk oog en na een paar minuten inwerktijd kun je in het donker kijken. Het klinkt als iets dat iedereen wel zou willen. Maar is het echt zo gemakkelijk?

De odontodactylus scyllarus is een garnaalsoort die leeft bij het Australische Great Barrier Reef. Onlangs is door Amerikaanse wetenschappers ontdekt dat dit zeediertje de meest complexe ogen van de gehele dierenwereld heeft.
De studenten die deelnamen aan de masterclass kwamen door een artikel op het spoor van bijzondere garnaal en de werkzame stof in zijn ogen. Deze zorgt voor een grotere gevoeligheid van de staafjes en kegeltjes in het garnalenoog. De studenten bedachten dat het injecteren van deze stof in het menselijk oog, hoogstwaarschijnlijk ook een positieve uitwerking op het zichtbare spectrum van de mens heeft. Door gevoeligere staafjes en kegeltjes in het oog kunnen mensen niet alleen ’s nachts meer kleuren zien maar wordt ook een deel van het infrarood spectrum omgebogen naar zichtbaar, en dus waarneembaar licht.
Met het openingscollege ‘Het liegen van de waarheid’ van Herman Koch nog vers in het geheugen, was het na de presentatie hoog tijd om het verhaal van de studenten te controleren. In het openingscollege slaagde Herman Koch er namelijk in de aanwezigen in de zaal zodanig te verwarren dat niemand meer wist wanneer hij loog en wanneer hij de waarheid vertelde. Het is daarom niet verwonderlijk dat meerdere aanwezigen bij de Vermeerlezing nogal wantrouwend om zich heen keken.

Voor de sceptici daarom even het volgende: de odontodactylus scyllarus googlen levert bijna zestig duizend hits op. De onaantrekkelijke Youtube-filmpjes over ooginjecties die tijdens de presentatie werden vertoond, leken ook overtuigend bewijs van de waarheid van het verhaal. Blijft alleen die mysterieuze investeerder over die aan het einde van de lezing totaal onverwachts een grote som geld voor verder onderzoek doneerde. Onvindbaar op het net…

Hebben Herman Koch en zijn studenten hun verhaal van begin tot eind verzonnen en de losse eindjes goed verhuld? Hebben de leerlingen hun meester overtroffen in het liegen van de waarheid? Of is het toch een echte uitvinding en is de straatverlichting over een paar jaar verleden tijd? De meningen na afloop van de presentatie waren verdeeld, de tijd zal het uitwijzen.

Dat schrijven zij in een plan van aanpak voor de komende jaren. De universiteiten hebben in 2007 de ‘3TU.Federatie’ opgericht. Ze willen nu een volgende stap zetten en met elkaar ‘één onderwijsgemeenschap’ vormen, zodat studenten makkelijker vakken aan een andere universiteit kunnen volgen.

De ict moet op elkaar aansluiten en studenten moeten ook per videoscherm colleges van andere universiteiten kunnen volgen. Dat kost al snel vijftien miljoen euro per jaar, beramen de bestuurders, die ook extra studenten willen aantrekken en de rendementen willen verbeteren.

Daarnaast vragen de TU Delft, de TU Eindhoven en de Universiteit Twente veertig miljoen euro voor onderzoeksfaciliteiten. Anders zouden de beste onderzoekers hun heil elders zoeken, vrezen zij. Ze willen het geld onder meer besteden aan een ‘clean room’ voor onderzoek op nanoschaal.

De resterende tien miljoen is nodig voor de samenwerking met het bedrijfsleven. De technologische vindingen moeten immers ook een keer de markt veroveren en de 3TU wil daarbij een handje toesteken.

Het is de vraag over Plasterk geneigd zal zijn om hierop in te gaan. Bij de oprichting van de federatie, niet lang voordat hij minister werd, was hij sceptisch.

Toen liet hij weten: ‘Een 3TU-federatie moet niet de bedoeling hebben de onderlinge rivaliteit weg te nemen. Natuurlijk rivaliseren de TU’s ook met universiteiten in het buitenland, maar dat lijkt me niet voldoende. Gelukkig trekken de wetenschappers in de laboratoria en de collegezalen zich geen snars aan van zulke beslissingen in de bestuurskamers. Die blijven de rivaliteit wel voelen en dat is nodig om zo goed mogelijk te presteren.’

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.