Campus

Engelse regelval

Op een mooie wolkeloze herfstdag dag loop ik onderaan het Elektrogebouw als er plotseling een grote druppel naast me uit elkaar spat. Ik had het kunnen weten.

De torenflat, nog niet zo lang geleden Neerlands hoogste, krijgt een likje verf.

Beneden loopt een jongen met een overall die zo te zien ooit wit is geweest. Zijn gezicht is bedekt met blauwe sproeten. Arnold, zoals hij heet, is schilder. ,,Lift?”, vraagt hij. Ik stap aan boord van zijn schilderslift. Uit de radio schalt ‘Eye of the Tiger‘ en langzaam verdwijnt de grond steeds dieper onder ons.

Een lichte hoogtevrees bevangt me. Wordt er nog wat gedaan aan veiligheid? Arnold neemt alle illusies weg. ,,Ik kan je wel vastmaken aan de bak, maar als het lijntje breekt liggen we alsnog beneden.” Ik hef een schietgebedje aan Sint Christoffel, patroonheilige van schilders en helper in nood.

We hebben de geleidingsrollers die de bak op zijn plaats moet houden niet vastgemaakt. ,,Niet nodig”, oordeelt Arnold.,,Het is vrijwel windstil. De bak zal nauwelijks schommelen.” Terwijl ik langzaam luchtziek word, herinnert de schilder zich de keer dat er wel onverwacht een storm opstak. ,,De wind kreeg grip op de bak, en dreef hem zo’n twintig meter van de muur.” Een omgevallen blik verf gaf het nabij gelegen tankstation een feestelijk tintje.

Als we hoger komen worden de draden korter en houdt het schommelen op. De grote wijzer van de Elektroklok staat nu een kwartslag verder. Ik kan de verleiding weerstaan de wijzers een stukje verder te draaien, maar de mogelijkheid om daardoor de hele TU-wijk te ontregelen fascineert me. Bij de top aangekomen zijn begint de lucht om ons heen te zoemen. Ik speur de hemel af naar een vliegtuig. Arnold wijst de oorzaak aan, een wespennest, maar weet wel dat er op deze hoogte wel degelijk vliegverkeer is. ,,Je kunt de vliegtuigen zo aanraken!”

Ik besluit dat dit mijn droombaan is en neem de kwast ter hand, wachtend op dat ene moment dat ik de kans krijg om verder te liften. Met een passerende helikopter.

Op een mooie wolkeloze herfstdag dag loop ik onderaan het Elektrogebouw als er plotseling een grote druppel naast me uit elkaar spat. Ik had het kunnen weten. De torenflat, nog niet zo lang geleden Neerlands hoogste, krijgt een likje verf.

Beneden loopt een jongen met een overall die zo te zien ooit wit is geweest. Zijn gezicht is bedekt met blauwe sproeten. Arnold, zoals hij heet, is schilder. ,,Lift?”, vraagt hij. Ik stap aan boord van zijn schilderslift. Uit de radio schalt ‘Eye of the Tiger‘ en langzaam verdwijnt de grond steeds dieper onder ons.

Een lichte hoogtevrees bevangt me. Wordt er nog wat gedaan aan veiligheid? Arnold neemt alle illusies weg. ,,Ik kan je wel vastmaken aan de bak, maar als het lijntje breekt liggen we alsnog beneden.” Ik hef een schietgebedje aan Sint Christoffel, patroonheilige van schilders en helper in nood.

We hebben de geleidingsrollers die de bak op zijn plaats moet houden niet vastgemaakt. ,,Niet nodig”, oordeelt Arnold.,,Het is vrijwel windstil. De bak zal nauwelijks schommelen.” Terwijl ik langzaam luchtziek word, herinnert de schilder zich de keer dat er wel onverwacht een storm opstak. ,,De wind kreeg grip op de bak, en dreef hem zo’n twintig meter van de muur.” Een omgevallen blik verf gaf het nabij gelegen tankstation een feestelijk tintje.

Als we hoger komen worden de draden korter en houdt het schommelen op. De grote wijzer van de Elektroklok staat nu een kwartslag verder. Ik kan de verleiding weerstaan de wijzers een stukje verder te draaien, maar de mogelijkheid om daardoor de hele TU-wijk te ontregelen fascineert me. Bij de top aangekomen zijn begint de lucht om ons heen te zoemen. Ik speur de hemel af naar een vliegtuig. Arnold wijst de oorzaak aan, een wespennest, maar weet wel dat er op deze hoogte wel degelijk vliegverkeer is. ,,Je kunt de vliegtuigen zo aanraken!”

Ik besluit dat dit mijn droombaan is en neem de kwast ter hand, wachtend op dat ene moment dat ik de kans krijg om verder te liften. Met een passerende helikopter.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.