Elke dag een nieuwe case

br />
,,Let’s go to group one and have a look at their third slide. Is there someone of group one. Yes, you, can you explain this slide?” In collegezaal B bij Bouwkunde projecteert een beamer powerpointsheets over Otisline, een database waarmee de klantenservice van een bedrijf dat liften verkoopt sterk is verbeterd. ,,Waarom is service zo belangrijk?”, vraagt gasthoogleraar Spiro Pollalis voorin de zaal. Er komt een discussie op gang. Pollalis klikt op zijn laptop sheets van verschillende groepjes van studenten aan. Zijn muis navigeert kriskras door de sheets. ,,Welke groep maakte in zijn sheets ook al weer een vergelijking tussen een liftbedrijf dat de database wel gebruikt en een bedrijf dat dat niet doet?”

In de collegezaal zitten ruim honderd studenten van het afstudeerprogramma bouwmanagement en vastgoedbeheer met een bordje met hun naam en groepsnummer voor hun neus. De dag ervoor hebben ze voor module M2 gewerkt aan een case over Otisline en ’s avonds hebben ze hun sheets voor een denkbeeldige presentatie doorgemaild aan Pollalis.

Om half acht ’s morgens gaat Pollalis op zijn laptop op zijn hotelkamer met de sheets aan de slag. Samen met een studentassistent beoordeelt hij alle presentaties. Voor zijn discussiecollege pikt hij de opmerkelijke sheets eruit.

,,Met de casestudies zien de studenten zichzelf in de positie van mensen die dingen besluiten”, vertelt Pollalis. ,,Tijdens een college accepteer ik geen vage antwoorden. Ik stel altijd de wedervraag: wat zou jij doen op die positie?.”
Geroezemoes

De cijfers voor de presentaties staan ’s middags op het internet. Ook voor de deelname aan de discussie krijgen studenten een cijfer. Om die reden notuleert de studentassistent de discussie in de collegezaal. ,,Studenten die een klacht over hun cijfer hebben, kunnen meteen naar me toekomen. Maar er komt eigenlijk nooit iemand. Het is een heel transparante manier van cijfers geven”, vertelt de Griek die dit jaar voor de achtste keer onderwijs geeft in Delft.

Pollalis is hoogleraar bij de Graduate school of design of the Harvard University waar hij onderzoek doet naar het gebruik van databases die informatie leveren over constructietechnologie en architectuur. Hij is ook betrokken bij het ontwerp van bruggen. Onlangs won hij nog samen met Christian Menn de eerste prijs voor het ontwerp van de Griekse Arachtosbrug met een lengte van één kilometer.

Met een discussiecollege die studenten zelf gemaakt hebben en met een dagelijkse beoordeling weet Pollalis de studenten goed bij de les te houden. Je hoort bijna geen geroezemoes in de collegezaal. Meestal is Pollalis in discussie met een student in de zaal, af en toe houdt hij een minicollege van vijfminuten. ,,In het begin waren de sheets niet zo goed, maar er ontstond snel een soort competitie om goede sheets af te leveren.”

Het programma is elke dag hetzelfde, vier weken lang. Aan het eind van elke morgen introduceert Pollalis een nieuwe case die de volgende dag wordt besproken. Studenten krijgen niet alleen informatie op papier, soms komen ook mensen uit het bedrijfsleven zelf de case toelichten. ,,Met de casestudies doen studenten veel verschillende projecten in een korte tijd en moeten ze snel beslissingen leren nemen. Dit is een goede training voor toekomstige projectmanagers.”
Vliegtuig

Het onderwijsprogramma van Pollalis is heel intensief, zowel voor de studenten als voor hemzelf. Toch zou hij niet langer dan een dag aan een case willen besteden. ,,Het gaat niet om de case, maar om het concept dat ik wil overbrengen. Als je te lang aan één case werkt, wordt de case zelf te belangrijk.”

De cases komen uit de praktijk. Zes van de veertien casestudies die Pollalis behandelt, zijn gebaseerd op onderzoek van het afgelopen jaar van zijn onderzoeksgroep op Harvard. ,,Ik zat na het eerste blok in het vliegtuig een tijdschrift te lezen waarin een artikel stond over de case waar de studenten toen mee bezig waren. Daarvan heb ik een samenvatting naar de studenten gemaild. Cases die zo actueel zijn dat je er in de pers over kunt lezen zijn heel goed. Dat motiveert studenten.”

Pollalis’ huidige onderwijsmethode is geleidelijk ontstaan. Acht jaar geleden hoefden de studenten geen opdrachten in te leveren. Pollalis ontdekte dat ze zijn college erg slecht voorbereidden, zeker zo’n grote groep als bij het bouwkundecollege. Om studenten beter bij de les te houden, moesten ze het jaar daarna van tevoren een paper inleveren over de te behandelen case. ,,Ik maakte er dan sheets van. Met powerpoint kunnen studenten dat nu zelf doen.”

Gasthoogleraar Spiro Pollalis houdt bouwkundestudenten bij de les met actuele cases. Hij geeft discussiecollege op basis van door studenten zelf gemaakte sheets en geeft ze elke dag een cijfer voor hun deelname aan de discussie.

,,Let’s go to group one and have a look at their third slide. Is there someone of group one. Yes, you, can you explain this slide?” In collegezaal B bij Bouwkunde projecteert een beamer powerpointsheets over Otisline, een database waarmee de klantenservice van een bedrijf dat liften verkoopt sterk is verbeterd. ,,Waarom is service zo belangrijk?”, vraagt gasthoogleraar Spiro Pollalis voorin de zaal. Er komt een discussie op gang. Pollalis klikt op zijn laptop sheets van verschillende groepjes van studenten aan. Zijn muis navigeert kriskras door de sheets. ,,Welke groep maakte in zijn sheets ook al weer een vergelijking tussen een liftbedrijf dat de database wel gebruikt en een bedrijf dat dat niet doet?”

In de collegezaal zitten ruim honderd studenten van het afstudeerprogramma bouwmanagement en vastgoedbeheer met een bordje met hun naam en groepsnummer voor hun neus. De dag ervoor hebben ze voor module M2 gewerkt aan een case over Otisline en ’s avonds hebben ze hun sheets voor een denkbeeldige presentatie doorgemaild aan Pollalis.

Om half acht ’s morgens gaat Pollalis op zijn laptop op zijn hotelkamer met de sheets aan de slag. Samen met een studentassistent beoordeelt hij alle presentaties. Voor zijn discussiecollege pikt hij de opmerkelijke sheets eruit.

,,Met de casestudies zien de studenten zichzelf in de positie van mensen die dingen besluiten”, vertelt Pollalis. ,,Tijdens een college accepteer ik geen vage antwoorden. Ik stel altijd de wedervraag: wat zou jij doen op die positie?.”
Geroezemoes

De cijfers voor de presentaties staan ’s middags op het internet. Ook voor de deelname aan de discussie krijgen studenten een cijfer. Om die reden notuleert de studentassistent de discussie in de collegezaal. ,,Studenten die een klacht over hun cijfer hebben, kunnen meteen naar me toekomen. Maar er komt eigenlijk nooit iemand. Het is een heel transparante manier van cijfers geven”, vertelt de Griek die dit jaar voor de achtste keer onderwijs geeft in Delft.

Pollalis is hoogleraar bij de Graduate school of design of the Harvard University waar hij onderzoek doet naar het gebruik van databases die informatie leveren over constructietechnologie en architectuur. Hij is ook betrokken bij het ontwerp van bruggen. Onlangs won hij nog samen met Christian Menn de eerste prijs voor het ontwerp van de Griekse Arachtosbrug met een lengte van één kilometer.

Met een discussiecollege die studenten zelf gemaakt hebben en met een dagelijkse beoordeling weet Pollalis de studenten goed bij de les te houden. Je hoort bijna geen geroezemoes in de collegezaal. Meestal is Pollalis in discussie met een student in de zaal, af en toe houdt hij een minicollege van vijfminuten. ,,In het begin waren de sheets niet zo goed, maar er ontstond snel een soort competitie om goede sheets af te leveren.”

Het programma is elke dag hetzelfde, vier weken lang. Aan het eind van elke morgen introduceert Pollalis een nieuwe case die de volgende dag wordt besproken. Studenten krijgen niet alleen informatie op papier, soms komen ook mensen uit het bedrijfsleven zelf de case toelichten. ,,Met de casestudies doen studenten veel verschillende projecten in een korte tijd en moeten ze snel beslissingen leren nemen. Dit is een goede training voor toekomstige projectmanagers.”
Vliegtuig

Het onderwijsprogramma van Pollalis is heel intensief, zowel voor de studenten als voor hemzelf. Toch zou hij niet langer dan een dag aan een case willen besteden. ,,Het gaat niet om de case, maar om het concept dat ik wil overbrengen. Als je te lang aan één case werkt, wordt de case zelf te belangrijk.”

De cases komen uit de praktijk. Zes van de veertien casestudies die Pollalis behandelt, zijn gebaseerd op onderzoek van het afgelopen jaar van zijn onderzoeksgroep op Harvard. ,,Ik zat na het eerste blok in het vliegtuig een tijdschrift te lezen waarin een artikel stond over de case waar de studenten toen mee bezig waren. Daarvan heb ik een samenvatting naar de studenten gemaild. Cases die zo actueel zijn dat je er in de pers over kunt lezen zijn heel goed. Dat motiveert studenten.”

Pollalis’ huidige onderwijsmethode is geleidelijk ontstaan. Acht jaar geleden hoefden de studenten geen opdrachten in te leveren. Pollalis ontdekte dat ze zijn college erg slecht voorbereidden, zeker zo’n grote groep als bij het bouwkundecollege. Om studenten beter bij de les te houden, moesten ze het jaar daarna van tevoren een paper inleveren over de te behandelen case. ,,Ik maakte er dan sheets van. Met powerpoint kunnen studenten dat nu zelf doen.”