Een ketting van broeken, truien en bh’s

Ruim tweehonderd aankomende IO-studenten leerden een weekend lang elkaar en de faculteit kennen en voerden hun eerste ontwerpopdracht uit. Het thema: splash forward, op zoek naar het mysterie van Atlantis.

Voorzien van T-shirt en marker staan de toekomstige industrieel ontwerpers vrijdagmiddag in de hal aan de Drebbelweg. Daar mogen ze met de markers het groepsnummer op hun T-shirt met een iedereen-kan-schilderen-prentje inkleuren.

Mentorpappa Max zet een van zijn mentorkindjes daarna meteen weer aan het werk. Charlotte, met een zwembandje om haar middel, houdt het bord met het groepsnummer van Max omhoog. ,,Max was moe en ik wist het weer eens beter. Dus toen kreeg ik het bord in de handen gedrukt. Tja, ik ben altijd een beetje brutaler als ik iets wat eng vind.”

Een half uurtje later zijn alle visjes, zoals de aankomend eerstejaars dit weekend heten, verzameld in de feestzaal. Hier worden de spetters, de leden van de organisatiecomissie, aan hen voorgesteld.

Vormstudiedocent Ger Bruens geeft een kort college over kleur en de betekenissen die je daar aan kunt geven. ,,Je kunt niet zomaar beginnen met verven. Dan wordt het niet echt wat, misschien wel leuk maar te naef.” Kleuren zijn vaak kenmerkend voor functies, maar ook voor bepaalde culturen of emoties. Zo wordt de kleur rood vaak met snelheid geassocieerd zoals bij een rode Ferrari.

Weer buiten gekomen mogen de aankomend eerstejaars de theorie in de praktijk brengen op hun eigen fietsen. Een aantal dozen met potjes Sikkens en Histor staat klaar en de IO’ers zoeken druk naar de juiste kleuren.

Liesbeth en Jenny werken druk samen aan één fiets. ,,Liesbeth heeft nog geen fiets in Delft en heeft er maar een op het station gehuurd. Die kan dus niet beschilderd worden”, vertelt Jenny. ,,We maken de mijne groen met wit en er komen straks nog gele pijlen op zodat hij extra goed opvalt in het verkeer.” Ook andere visjes zijn druk aan het lakken, sponzen en tamponeren. Verderop wordt gewerkt aan een ‘junglefiets’ waar Ariënne zelfs van thuis meegenomen bont voor gebruikt.

Groep zes heeft het niet bij de fietsen gelaten, ook hun gezichten zijn beschilderd met lak. ,,Dit is om de eenheid van ons groepje te benadrukken”, vertelt mentorpappa Rudy. ,,We hebben onze groepsleden al geinaugereerd met onze plastic hamer en we hebben een groepsgesprek gehad. We vormen dan ook een hecht team.” Mentormamma Maartje vult nog aan dat ze iedereen in hun groepje een plastic horloge hebben gegeven omdat alle mentorkindjes tijdens zo’n weekend toch wel iets kwijt raken. ,,En dan kan het maar beter dat plastic ding zijn”, aldus Maartje.
Katapulten

Zaterdag is de dag voor het echte werk. De aankomende ontwerpers moeten een systeem bedenken om water te transporteren naar de bek van een levensgrote haai. Daarbevindt zich een bak. De kunst is om daar genoeg water in te krijgen zodat de haai omlaag zakt en de verborgen stad Atlantis kan herrijzen, zo luidt de opdracht. Op een brainstormbord verschijnen opties als katapulten en waterorgels, maar ook mediteren komt naar boven.

Als het in de loop van de middag eindelijk droog wordt, mogen de vissen even naar buiten om een potje visbee te spelen, zoiets als frisbee met een spons. De ploeg van Rudy en Maartje belandt in de finale. Ze verliezen met 3-2. ,,Maar de meisjes hebben zich kranig verweerd”, aldus Rudy.

’s Avonds krijgt de strijd tussen de groepjes een hele andere wending. In een hoek van de grote hal loopt een twintigtal vissen in hun ondergoed. Zij moeten met hun kleren een zolang mogelijke ketting maken. Niet alleen broeken en truien, maar ook meerdere bh’s worden gebruikt om te kunnen winnen. ,,Dit is wel een leuk spelletje”, zegt Geke, die jureert. ,,Het verbaast me dat mensen het gewoon doen. Dat hadden we echt niet verwacht. En hoe verder de avond vordert hoe verder de ploegen gaan om toch maar te winnen.”

Op een tafel staat Bram, gekleed in een driedelig pak van leer. Tijdens de bierestafette later op de avond slingert hij, begeleid door een assistente in mantelpakje, de deelnemers van alles om de oren. ,,Het spel is een beetje genspireerd op wat er tijdens de kenningsmakingstijd gebeurt”, licht Menno van de organisatie toe. ,,Het is allemaal toneel, maar sommige eerstejaars zijn er behoorlijk van onder de indruk.” De wedstrijd tussen het huidige en het nieuwe bestuur van de studievereniging i.d. eindigt in een massale food fight tussen beide besturen. Zowel besturen als publiek zitten al snel onder het bier en de banaanresten. Bram kijkt tevreden toe.

En omdat dit geen ontgroening is, mag iedereen zich onder de douche van zijn etensresten ontdoen voordat de band Royal Mess het publiek in de feestzaal vermaakt.

Hoewel het feest nog lang door gaat ligt een enkeling tegen enen al in bed. ,,Zullen we haar even omkeren”, wordt er gefluisterd. Nee, die is al zielig genoeg. Zij heeft zo’n dun matje.” Ze laten haar slapen.
Ochtendgymnastiek

Zondagochtend klokslag acht uur staat iedereen buiten met wallen onder de ogen. Opeens staat er een jongedame op het podium en gaat de muziek aan. Karin, een zus van een van de organisatoren, tovert een brede glimlach te voorschijn en roept iedereen op mee te doen met de ochtendgymnastiek. Ze krijgt het grootste deel van de deelnemers mee. ,,Zo’n grote groep is wel een uitdaging, maar het tijdstip was een probleem. Volgende keer doe ik het liever om elf uur.”

Na het ontbijt is het tijd om de laatste hand te leggen aan de constructies. Buiten bevinden sommige apparaten zich al in de testfase. Bamboe is het meest gebruikte materiaal, maar ook elastieken, vuilniszakken en colabekers zijn populair. Charlotte heeft met haar groepje een systeem bedacht waarin het water via een buis naar de eerste bak stroomt waar ze het vervolgens handmatig in plastic zakjes stopt die via een katapult op de haaienbek afgeschoten worden. Of haar ploeg gaat winnen weet ze nog niet. ,,Maar we hebben in ieder geval een heleboel lol”.

,,Wij hebben het minst leuke groepje”, klagen twee mentoren bij een bak koffie. Ze willen niet met hun naam in de krant. ,,Ons groepje wilde met geen enkel spelletje meedoen, behalve met de bierestafette. Dat vonden die binken wel stoer. Die jongens waren op de middelbare school al popi en denken hier dat ze wel even kunnen vertellen hoe alles in elkaar zit. Die komen zichzelf nog wel tegen.”

Even later oogst de waterspuwende draak van de groep van Rudy en Maartje bij de jury veel lof voor de originaliteit, maar ze gaat niet door naar de finales. Uiteindelijk wint groep veertien met de saaiste en simpelste constructie. Ze krijgen het meeste water in de bek van de haai door handmatige een buis met een opslagvat naar de bek te verplaatsen. Voordat de afsluitende barbecue begint, wordt er door een aantal vissen nog driftig gezocht naar de laatste schone broek en shirt.

Een Djembe band drumt fanatiek, maar weinigen deinzen mee op de Afrikaanse ritmes. De meesten zijn te moe. Na de barbecue worden de spullen dan ook al snel gepakt. Fietsend of lopend begeven de meesten zich rond achten op de Mekelweg, op weg naar de Owee.

Ruim tweehonderd aankomende IO-studenten leerden een weekend lang elkaar en de faculteit kennen en voerden hun eerste ontwerpopdracht uit. Het thema: splash forward, op zoek naar het mysterie van Atlantis.

Voorzien van T-shirt en marker staan de toekomstige industrieel ontwerpers vrijdagmiddag in de hal aan de Drebbelweg. Daar mogen ze met de markers het groepsnummer op hun T-shirt met een iedereen-kan-schilderen-prentje inkleuren.

Mentorpappa Max zet een van zijn mentorkindjes daarna meteen weer aan het werk. Charlotte, met een zwembandje om haar middel, houdt het bord met het groepsnummer van Max omhoog. ,,Max was moe en ik wist het weer eens beter. Dus toen kreeg ik het bord in de handen gedrukt. Tja, ik ben altijd een beetje brutaler als ik iets wat eng vind.”

Een half uurtje later zijn alle visjes, zoals de aankomend eerstejaars dit weekend heten, verzameld in de feestzaal. Hier worden de spetters, de leden van de organisatiecomissie, aan hen voorgesteld.

Vormstudiedocent Ger Bruens geeft een kort college over kleur en de betekenissen die je daar aan kunt geven. ,,Je kunt niet zomaar beginnen met verven. Dan wordt het niet echt wat, misschien wel leuk maar te naef.” Kleuren zijn vaak kenmerkend voor functies, maar ook voor bepaalde culturen of emoties. Zo wordt de kleur rood vaak met snelheid geassocieerd zoals bij een rode Ferrari.

Weer buiten gekomen mogen de aankomend eerstejaars de theorie in de praktijk brengen op hun eigen fietsen. Een aantal dozen met potjes Sikkens en Histor staat klaar en de IO’ers zoeken druk naar de juiste kleuren.

Liesbeth en Jenny werken druk samen aan één fiets. ,,Liesbeth heeft nog geen fiets in Delft en heeft er maar een op het station gehuurd. Die kan dus niet beschilderd worden”, vertelt Jenny. ,,We maken de mijne groen met wit en er komen straks nog gele pijlen op zodat hij extra goed opvalt in het verkeer.” Ook andere visjes zijn druk aan het lakken, sponzen en tamponeren. Verderop wordt gewerkt aan een ‘junglefiets’ waar Ariënne zelfs van thuis meegenomen bont voor gebruikt.

Groep zes heeft het niet bij de fietsen gelaten, ook hun gezichten zijn beschilderd met lak. ,,Dit is om de eenheid van ons groepje te benadrukken”, vertelt mentorpappa Rudy. ,,We hebben onze groepsleden al geinaugereerd met onze plastic hamer en we hebben een groepsgesprek gehad. We vormen dan ook een hecht team.” Mentormamma Maartje vult nog aan dat ze iedereen in hun groepje een plastic horloge hebben gegeven omdat alle mentorkindjes tijdens zo’n weekend toch wel iets kwijt raken. ,,En dan kan het maar beter dat plastic ding zijn”, aldus Maartje.
Katapulten

Zaterdag is de dag voor het echte werk. De aankomende ontwerpers moeten een systeem bedenken om water te transporteren naar de bek van een levensgrote haai. Daarbevindt zich een bak. De kunst is om daar genoeg water in te krijgen zodat de haai omlaag zakt en de verborgen stad Atlantis kan herrijzen, zo luidt de opdracht. Op een brainstormbord verschijnen opties als katapulten en waterorgels, maar ook mediteren komt naar boven.

Als het in de loop van de middag eindelijk droog wordt, mogen de vissen even naar buiten om een potje visbee te spelen, zoiets als frisbee met een spons. De ploeg van Rudy en Maartje belandt in de finale. Ze verliezen met 3-2. ,,Maar de meisjes hebben zich kranig verweerd”, aldus Rudy.

’s Avonds krijgt de strijd tussen de groepjes een hele andere wending. In een hoek van de grote hal loopt een twintigtal vissen in hun ondergoed. Zij moeten met hun kleren een zolang mogelijke ketting maken. Niet alleen broeken en truien, maar ook meerdere bh’s worden gebruikt om te kunnen winnen. ,,Dit is wel een leuk spelletje”, zegt Geke, die jureert. ,,Het verbaast me dat mensen het gewoon doen. Dat hadden we echt niet verwacht. En hoe verder de avond vordert hoe verder de ploegen gaan om toch maar te winnen.”

Op een tafel staat Bram, gekleed in een driedelig pak van leer. Tijdens de bierestafette later op de avond slingert hij, begeleid door een assistente in mantelpakje, de deelnemers van alles om de oren. ,,Het spel is een beetje genspireerd op wat er tijdens de kenningsmakingstijd gebeurt”, licht Menno van de organisatie toe. ,,Het is allemaal toneel, maar sommige eerstejaars zijn er behoorlijk van onder de indruk.” De wedstrijd tussen het huidige en het nieuwe bestuur van de studievereniging i.d. eindigt in een massale food fight tussen beide besturen. Zowel besturen als publiek zitten al snel onder het bier en de banaanresten. Bram kijkt tevreden toe.

En omdat dit geen ontgroening is, mag iedereen zich onder de douche van zijn etensresten ontdoen voordat de band Royal Mess het publiek in de feestzaal vermaakt.

Hoewel het feest nog lang door gaat ligt een enkeling tegen enen al in bed. ,,Zullen we haar even omkeren”, wordt er gefluisterd. Nee, die is al zielig genoeg. Zij heeft zo’n dun matje.” Ze laten haar slapen.
Ochtendgymnastiek

Zondagochtend klokslag acht uur staat iedereen buiten met wallen onder de ogen. Opeens staat er een jongedame op het podium en gaat de muziek aan. Karin, een zus van een van de organisatoren, tovert een brede glimlach te voorschijn en roept iedereen op mee te doen met de ochtendgymnastiek. Ze krijgt het grootste deel van de deelnemers mee. ,,Zo’n grote groep is wel een uitdaging, maar het tijdstip was een probleem. Volgende keer doe ik het liever om elf uur.”

Na het ontbijt is het tijd om de laatste hand te leggen aan de constructies. Buiten bevinden sommige apparaten zich al in de testfase. Bamboe is het meest gebruikte materiaal, maar ook elastieken, vuilniszakken en colabekers zijn populair. Charlotte heeft met haar groepje een systeem bedacht waarin het water via een buis naar de eerste bak stroomt waar ze het vervolgens handmatig in plastic zakjes stopt die via een katapult op de haaienbek afgeschoten worden. Of haar ploeg gaat winnen weet ze nog niet. ,,Maar we hebben in ieder geval een heleboel lol”.

,,Wij hebben het minst leuke groepje”, klagen twee mentoren bij een bak koffie. Ze willen niet met hun naam in de krant. ,,Ons groepje wilde met geen enkel spelletje meedoen, behalve met de bierestafette. Dat vonden die binken wel stoer. Die jongens waren op de middelbare school al popi en denken hier dat ze wel even kunnen vertellen hoe alles in elkaar zit. Die komen zichzelf nog wel tegen.”

Even later oogst de waterspuwende draak van de groep van Rudy en Maartje bij de jury veel lof voor de originaliteit, maar ze gaat niet door naar de finales. Uiteindelijk wint groep veertien met de saaiste en simpelste constructie. Ze krijgen het meeste water in de bek van de haai door handmatige een buis met een opslagvat naar de bek te verplaatsen. Voordat de afsluitende barbecue begint, wordt er door een aantal vissen nog driftig gezocht naar de laatste schone broek en shirt.

Een Djembe band drumt fanatiek, maar weinigen deinzen mee op de Afrikaanse ritmes. De meesten zijn te moe. Na de barbecue worden de spullen dan ook al snel gepakt. Fietsend of lopend begeven de meesten zich rond achten op de Mekelweg, op weg naar de Owee.