De Rotterdamse club Off_Corso bood afgelopen zaterdag onderdak aan de eerste ‘Duurzame Dance Club’. Verantwoord uitgaan in een coole club met biologische Gulpener pilsjes, een boomgaard met kronkelende meisjes tussen Oké fruit en toiletten met regenwater in de spoelbakken.
Delen
Duurzaam en disco horen niet tot dezelfde categorie. Duurzaam is een plak zuurdesem met worteljam, disco een Whopper met cola. Duurzaam is denken over de toekomst en verantwoording afleggen, disco is het zorgeloos consumeren van zoveel mogelijk drank en seks. Zie dat maar eens te combineren.
“Idee van deze avond is een duurzame dansavond te bieden, zonder het gevoel van geitenwollen sokken”, vertelt Anouk Randag. “We willen juist laten zien dat duurzaam cool is.” Randag loopt stage bij Döll. Het nieuwe architectenbureau van Mecanoo-oprichter Henk Döll is initiatiefnemer van de avond, samen met Enviu, een stichting die duurzaam ondernemen propageert. Randag studeert af bij industrieel ontwerpen met als onderwerp een vloer die de bewegingsenergie van dansende mensen omzet in echte energie. “Hoe dat eruit moet zien weet ik nog niet, ik ben net begonnen.”
De persmap belooft alvast dat de vloer in de toekomst deel zal uitmaken van de duurzame dansavond en schept een beeld van sustainable clubbing tussen energiezuinige led-wanden van Philips, vitaminerijk ecofruit en een relaxdak met windturbines. Opvallend detail: de persmap bestaat uit één velletje tweedehands papier en verder uit gelikte, glossy reclamefolders.
René van Bruggen, alias Sis Jossip, adviseur moderne kunst en milieu, is kritisch over de geliktheid van deze discoavond. “Ik twijfel niet aan de goede bedoelingen van de organisatie, maar ik vraag me af of temidden van deze sexy marketing de boodschap van duurzaamheid niet ondersneeuwt. Ik vind het alsof je een sexy vrouw laat verkondigen dat vrouwen geen lustobject zijn. Disco is niet duurzaam. Deze avond is hooguit een paar procent duurzamer dankzij de biologische pilsjes.”
De binnenkomst in de Rotterdamse club Off_Corso is niet anders dan gewoonlijk: een norse knik van de uitsmijter, kaartje kopen en aansluiten in de rij voor de garderobe. Bovenaan de trap staat deze avond echter een gelegenheidsobject: een ‘recycle restaurant’ met tweedehands eten.
Kok Johannes Sterk noemt zijn wijze van koken ‘culinair theatermaken’. “We hebben dit speciaal voor vanavond verzonnen. Drie dagen geleden zijn we begonnen met het bellen van restaurants. Erg enthousiast waren de meeste niet, maar we hebben toch iets bij elkaar gekregen.” Populairste hap vanavond? “Een parelhoen. Ik had één zo’n hoen gekregen en die verdeeld over zes borden: ze waren binnen een halve minuut uitverkocht.”
Rotterdammer Peter Hopman berekent met een computer zijn ‘mondiale ecologische voetafdruk’: de hoeveelheid ruimte benodigd voor het produceren van de artikelen die hij consumeert. De gemiddelde Nederlander zet een voetafdruk van 4,7 hectare, Amerikanen het dubbele. Hopman denkt relatief weinig ruimte te gebruiken. “Ik schat zo’n 3,9 hectare”. Na vragen over hoeveelheden zuivel, kleding en colablikjes stelt het programma vragen over huis en tuin. “Ai, ik heb een volkstuin, dat tikt aan.” Hopman eindigt met een bovengemiddelde 5,0.
Een discoavond draait om de zaal. Daarin wordt weinig gedanst en veel gepraat ondanks acts als Jahi Sundance (VS), Monica Electronica en visuals van Urbi et Orbi. Pas wanneer, ver na middernacht, het Belgische duo The Subs optreedt, komt de vloer een beetje op gang. In de met regenwater gespoelde toiletten, voorzien van Delfts blauwe tegels met duurzame teksten, stijgt de sfeer. “Jongens, staan we wel een beetje duurzaam te pissen?”, vraagt een bezoeker. “Hoe moet dat dan?”, vraagt iemand anders. “Moet ik dan recyclen?”
Duurzaam en disco horen niet tot dezelfde categorie. Duurzaam is een plak zuurdesem met worteljam, disco een Whopper met cola. Duurzaam is denken over de toekomst en verantwoording afleggen, disco is het zorgeloos consumeren van zoveel mogelijk drank en seks. Zie dat maar eens te combineren.
“Idee van deze avond is een duurzame dansavond te bieden, zonder het gevoel van geitenwollen sokken”, vertelt Anouk Randag. “We willen juist laten zien dat duurzaam cool is.” Randag loopt stage bij Döll. Het nieuwe architectenbureau van Mecanoo-oprichter Henk Döll is initiatiefnemer van de avond, samen met Enviu, een stichting die duurzaam ondernemen propageert. Randag studeert af bij industrieel ontwerpen met als onderwerp een vloer die de bewegingsenergie van dansende mensen omzet in echte energie. “Hoe dat eruit moet zien weet ik nog niet, ik ben net begonnen.”
De persmap belooft alvast dat de vloer in de toekomst deel zal uitmaken van de duurzame dansavond en schept een beeld van sustainable clubbing tussen energiezuinige led-wanden van Philips, vitaminerijk ecofruit en een relaxdak met windturbines. Opvallend detail: de persmap bestaat uit één velletje tweedehands papier en verder uit gelikte, glossy reclamefolders.
René van Bruggen, alias Sis Jossip, adviseur moderne kunst en milieu, is kritisch over de geliktheid van deze discoavond. “Ik twijfel niet aan de goede bedoelingen van de organisatie, maar ik vraag me af of temidden van deze sexy marketing de boodschap van duurzaamheid niet ondersneeuwt. Ik vind het alsof je een sexy vrouw laat verkondigen dat vrouwen geen lustobject zijn. Disco is niet duurzaam. Deze avond is hooguit een paar procent duurzamer dankzij de biologische pilsjes.”
De binnenkomst in de Rotterdamse club Off_Corso is niet anders dan gewoonlijk: een norse knik van de uitsmijter, kaartje kopen en aansluiten in de rij voor de garderobe. Bovenaan de trap staat deze avond echter een gelegenheidsobject: een ‘recycle restaurant’ met tweedehands eten.
Kok Johannes Sterk noemt zijn wijze van koken ‘culinair theatermaken’. “We hebben dit speciaal voor vanavond verzonnen. Drie dagen geleden zijn we begonnen met het bellen van restaurants. Erg enthousiast waren de meeste niet, maar we hebben toch iets bij elkaar gekregen.” Populairste hap vanavond? “Een parelhoen. Ik had één zo’n hoen gekregen en die verdeeld over zes borden: ze waren binnen een halve minuut uitverkocht.”
Rotterdammer Peter Hopman berekent met een computer zijn ‘mondiale ecologische voetafdruk’: de hoeveelheid ruimte benodigd voor het produceren van de artikelen die hij consumeert. De gemiddelde Nederlander zet een voetafdruk van 4,7 hectare, Amerikanen het dubbele. Hopman denkt relatief weinig ruimte te gebruiken. “Ik schat zo’n 3,9 hectare”. Na vragen over hoeveelheden zuivel, kleding en colablikjes stelt het programma vragen over huis en tuin. “Ai, ik heb een volkstuin, dat tikt aan.” Hopman eindigt met een bovengemiddelde 5,0.
Een discoavond draait om de zaal. Daarin wordt weinig gedanst en veel gepraat ondanks acts als Jahi Sundance (VS), Monica Electronica en visuals van Urbi et Orbi. Pas wanneer, ver na middernacht, het Belgische duo The Subs optreedt, komt de vloer een beetje op gang. In de met regenwater gespoelde toiletten, voorzien van Delfts blauwe tegels met duurzame teksten, stijgt de sfeer. “Jongens, staan we wel een beetje duurzaam te pissen?”, vraagt een bezoeker. “Hoe moet dat dan?”, vraagt iemand anders. “Moet ik dan recyclen?”
Comments are closed.