Duivelse Taferelen

Voor geld spoort hij zeldzame boeken op. Hij wordt ingehuurd door een zeer rijke boekenverzamelaar die hem vraagt op zoek te gaan naar exemplaren van een driehonderd jaar oud boek over de duivel. Deze man denkt dat hij met het origineel toegang zal krijgen tot de onderwereld. Vanaf het moment dat Depp die opdracht aanneemt gebeuren er natuurlijk allemaal enge dingen. Als echte horror zou ik de film toch niet omschrijven. Het bloedgehalte viel erg mee en er waren ook geen echte schrikmomenten.”

Zeelenberg: ,,Het enige bovennatuurlijke dat er te zien viel, was een zwevende vrouw en eigenlijk was dat helemaal niet nodig geweest voor de mysterieuze sfeer. De muziek droeg daar ook erg toe bij. Meestal vind ik die te vol en luidruchtig bij dit soort films, maar hier was hij erg simpel en puur. Ook de locaties die waren uitgekozen waren erg mooi.”

Nijhuis: ,,Aan ’t begin van de film wordt de aparte stijl van filmen van de regisseur al duidelijk. De acteur wordt constant als onderdeel van zijn omgeving afgebeeld. Geen constante wisseling van camerastandpunt bij dialogen dus. Alle kleine details kloppen. Is de acteur gevallen op zijn tas dan zijn in de volgende scène zijn sigaretten ook krom.”

Zeelenberg: ,,Een groot deel van de film speelt zich af in Portugal en Frankrijk. Ook daar paste het hele plaatje. Op een gegeven moment komt de hoofdrolspeler in een boekenzaak in Portugal waar de winkelier goed Engels spreekt. Daar zou ik me normaal aan ergeren, maar nu was er eerst een shot van de deur waar English Spoken op stond.”

Nijhuis: ,,In tegenstelling tot wat je zou verwachten had de film geen duivelse climax. Het is meer een verrassend open einde en dat stoorde helemaal niet.”

Zeelenberg: ,,Voor het grote publiek ontbreekt misschien het spectaculaire slot en zit er wat weinig actie in. Het tempo van de film ligt ook erg laag. Het kabbelt rustig voort en er wordt aandacht besteed aan details die misschien niet direct van belang zijn voor het verhaal. De film moet het vooral hebben van de mooie beelden en het sterke verhaal.”

Huisgenoten Derk-Jan Zeelenberg en Michele Nijhuis bezochten The Ninth Gate in filmhuis Lumen. Meer dan dertig jaar na zijn doorbraak met Rosemary’s baby waagt meesterregisseur Roman Polanski zich weer

Nijhuis: ,,De hoofdrolspeler, Johnny Depp, speelt een boekdetective. Voor geld spoort hij zeldzame boeken op. Hij wordt ingehuurd door een zeer rijke boekenverzamelaar die hem vraagt op zoek te gaan naar exemplaren van een driehonderd jaar oud boek over de duivel. Deze man denkt dat hij met het origineel toegang zal krijgen tot de onderwereld. Vanaf het moment dat Depp die opdracht aanneemt gebeuren er natuurlijk allemaal enge dingen. Als echte horror zou ik de film toch niet omschrijven. Het bloedgehalte viel erg mee en er waren ook geen echte schrikmomenten.”

Zeelenberg: ,,Het enige bovennatuurlijke dat er te zien viel, was een zwevende vrouw en eigenlijk was dat helemaal niet nodig geweest voor de mysterieuze sfeer. De muziek droeg daar ook erg toe bij. Meestal vind ik die te vol en luidruchtig bij dit soort films, maar hier was hij erg simpel en puur. Ook de locaties die waren uitgekozen waren erg mooi.”

Nijhuis: ,,Aan ’t begin van de film wordt de aparte stijl van filmen van de regisseur al duidelijk. De acteur wordt constant als onderdeel van zijn omgeving afgebeeld. Geen constante wisseling van camerastandpunt bij dialogen dus. Alle kleine details kloppen. Is de acteur gevallen op zijn tas dan zijn in de volgende scène zijn sigaretten ook krom.”

Zeelenberg: ,,Een groot deel van de film speelt zich af in Portugal en Frankrijk. Ook daar paste het hele plaatje. Op een gegeven moment komt de hoofdrolspeler in een boekenzaak in Portugal waar de winkelier goed Engels spreekt. Daar zou ik me normaal aan ergeren, maar nu was er eerst een shot van de deur waar English Spoken op stond.”

Nijhuis: ,,In tegenstelling tot wat je zou verwachten had de film geen duivelse climax. Het is meer een verrassend open einde en dat stoorde helemaal niet.”

Zeelenberg: ,,Voor het grote publiek ontbreekt misschien het spectaculaire slot en zit er wat weinig actie in. Het tempo van de film ligt ook erg laag. Het kabbelt rustig voort en er wordt aandacht besteed aan details die misschien niet direct van belang zijn voor het verhaal. De film moet het vooral hebben van de mooie beelden en het sterke verhaal.”