Desgevraagd

,,Ik kan me wel voorstellen dat zij hen nu eens terug wil pakken, omdat ze dat rekening rijden tegenwerken”, zegt ir. Dick Westland, verkeerskundige bij Civiele Techniek, desgevraagd. De Schiedammer én ANWB-lid die elke dag naar zijn werk fietst is een groot voorstander van het rekeningrijden en verafschuwt de wijze waarop de ANWB lobbiet. ,,Samen met het CDA, de VVD en De Telegraaf vormt de ANWB een zeer machtige autolobby. Nederland is haast een autodemocratie, of, met een zwaar woord: er heerst autofascisme.”

Nadat de voormalige wielrijdersbond honderd jaar geleden begon met informatieve paddestoelen, maken ze nog steeds de bewegwijzering. Niet helemaal tot tevredenheid van Westland: ,,De Verenigde Staten hebben het beste informatiesysteem ter wereld. Zij plaatsen alleen borden waarop je moet reageren. Ook midden in de nacht stoppen automobisten daarom voor de frequent voorkomende stopborden terwijl er niemand aankomt. Ze zijn het gewend. In Nederland moet je eerst het kruispunt ontdekken, dan kijken of je op een voorrangsweg zit, of er iemand van rechts komt en of dat snelverkeer is.”

Ongelukken

In Nederland zijn de verkeersborden te klein en staat er te veel informatie op. Westland: ,,Onze tragiek is dat we er niet over klagen. We kennen ons land als onze broekzak, dus we komen er wel. Maar een Belg moet hier ook makkelijk de weg kunnen vinden. Bovendien is het te dorps, er staan te veel kleine plaatsjes op. In Duitsland is het al stukken beter, daar staan alleen grote plaatsen aangegeven en alleen lokaal de kleinere. In België is het erg. Door de slechte bewegwijzering vallen daar drie maal zo veel verkeersdoden per jaar dan bij ons”, legt de verkeerskundige uit.

In Nederland werd het aantal ongelukken teruggebracht toen het aantal keuzes dat een automobilist moest maken per seconde werd teruggebracht van drie naar twee. ,,Vroeger moest iemand uit drie wegen kiezen. Nu moet je kiezen uit twee en drie seconden later weer uit twee.” In 1970 zijn hiertoe richtlijnen opgesteld voor de bewegwijzering van autosnelwegen en niet-autosnelwegen. Ondertussen is er wel wat veranderd. ,,Vroeger mocht maar naar twee plaatsen worden verwezen op de borden, tegenwoordig lukt vijf ook nog wel volgens psychologen.” Ook zijn we een jaar of tien geleden overgestapt van verbodsborden naar gebodsborden, omdat je dan minder borden nodig hebt.”

Als alles goed geregeld is, kan de automobilist op routine de weg vinden. Westland: ,,Het is net als viool spelen, het moet bijna automatisch gaan.”

Minister Netelenbos en de ANWB ruziën over de bewegwijzering van Nederland.

De ANWB weigert mee te werken aan het onderzoek dat minister Netelenbos wil laten uitvoeren naar het monopolie van de autoclub op de bewegwijzering van het Nederlandse wegennet. ,,Ik kan me wel voorstellen dat zij hen nu eens terug wil pakken, omdat ze dat rekening rijden tegenwerken”, zegt ir. Dick Westland, verkeerskundige bij Civiele Techniek, desgevraagd. De Schiedammer én ANWB-lid die elke dag naar zijn werk fietst is een groot voorstander van het rekeningrijden en verafschuwt de wijze waarop de ANWB lobbiet. ,,Samen met het CDA, de VVD en De Telegraaf vormt de ANWB een zeer machtige autolobby. Nederland is haast een autodemocratie, of, met een zwaar woord: er heerst autofascisme.”

Nadat de voormalige wielrijdersbond honderd jaar geleden begon met informatieve paddestoelen, maken ze nog steeds de bewegwijzering. Niet helemaal tot tevredenheid van Westland: ,,De Verenigde Staten hebben het beste informatiesysteem ter wereld. Zij plaatsen alleen borden waarop je moet reageren. Ook midden in de nacht stoppen automobisten daarom voor de frequent voorkomende stopborden terwijl er niemand aankomt. Ze zijn het gewend. In Nederland moet je eerst het kruispunt ontdekken, dan kijken of je op een voorrangsweg zit, of er iemand van rechts komt en of dat snelverkeer is.”

Ongelukken

In Nederland zijn de verkeersborden te klein en staat er te veel informatie op. Westland: ,,Onze tragiek is dat we er niet over klagen. We kennen ons land als onze broekzak, dus we komen er wel. Maar een Belg moet hier ook makkelijk de weg kunnen vinden. Bovendien is het te dorps, er staan te veel kleine plaatsjes op. In Duitsland is het al stukken beter, daar staan alleen grote plaatsen aangegeven en alleen lokaal de kleinere. In België is het erg. Door de slechte bewegwijzering vallen daar drie maal zo veel verkeersdoden per jaar dan bij ons”, legt de verkeerskundige uit.

In Nederland werd het aantal ongelukken teruggebracht toen het aantal keuzes dat een automobilist moest maken per seconde werd teruggebracht van drie naar twee. ,,Vroeger moest iemand uit drie wegen kiezen. Nu moet je kiezen uit twee en drie seconden later weer uit twee.” In 1970 zijn hiertoe richtlijnen opgesteld voor de bewegwijzering van autosnelwegen en niet-autosnelwegen. Ondertussen is er wel wat veranderd. ,,Vroeger mocht maar naar twee plaatsen worden verwezen op de borden, tegenwoordig lukt vijf ook nog wel volgens psychologen.” Ook zijn we een jaar of tien geleden overgestapt van verbodsborden naar gebodsborden, omdat je dan minder borden nodig hebt.”

Als alles goed geregeld is, kan de automobilist op routine de weg vinden. Westland: ,,Het is net als viool spelen, het moet bijna automatisch gaan.”