Desgevraagd

Met veel bombarie werden de vier digitale camera’s aan het Copernicus-viaduct over de A16 vorig jaar september in werking gesteld. Maar liefst duizend snelheidsovertreders per uur konden ze registreren. Automobilisten die iets te snel naar Rotterdam wilden, zouden binnen een paar dagen een rekening op de deurmat vinden. Want het systeem van nummerbord-herkenning staat rechtstreeks in verbinding met computers van de politie. Het liep allemaal anders: de software las heel andere nummerborden dan werkelijk gefotografeerd waren.

Volgens justitie in Dordrecht werden al in een vroegtijdig stadium fouten in het systeem ontdekt. Alle overtredingen werden voor de zekerheid gecontroleerd, waardoor nooit foute bonnen de deur uit zijn gegaan.

De fouten worden veroorzaakt door de software. Een nieuw computerprogramma, van een andere leverancier moet justitie binnenkort uit de brand helpen. Tot die tijd voert de politie de oude, vertrouwde, handmatige snelheidscontroles weer uit.

Desgevraagd beaamt student Erik van der Werf, die afstudeert bij de sectie Patroonherkenning van TN, dat de fout waarschijnlijk in de software zit. Tijdens zijn stage in Duitsland heeft hij zich bezig gehouden met het automatisch herkennen van nummerborden door een computer. ,,Ondanks hun beperking qua scherpte/diepte zijn de camera’s het probleem niet.”
Flitser

Van der Werf: ,,De software zoekt eerst in de digitale foto waar de nummerplaat zit. Vervolgens haalt het de letters eruit en vergelijkt die dan met prototypes van letters die in het geheugen van de software zitten”, vat Van der Werf het systeem samen. Volgens hem kan software nummerborden herkennen met een maximaal foutpercentage van twintig tot dertig procent. Toch kun je volgens hem de herkenningssoftware makkelijk in de war brengen. Bijvoorbeeld door een handige plaatsing van de schroeven waarmee het nummerbord vast zit aan de auto.

Van der Werf: ,,Als er in het midden van de letter C een schroef zit, dan is het voor zo’n systeem al snel een G. Zeker bij lage resoluties. Ook stickers met letters achterop de auto kunnen helpen. De computer kan dan de nummerplaat niet meer vinden.” Een ingenieuze manier is echter het overbelichten van de nummerplaat. Een sensor registreert de flits van de snelheidscamera en stuurt vervolgens een flitser op de auto aan, die gericht staat op de nummerplaat. Door de overbelichting is op de foto een deel van de nummerplaat niet te herkennen.

Dit effect komt volgens de student ook in de werkelijkheid voor: ,,Door reflectie in een autoruit valt de zon recht in de lens van de camera, waardoor de letters niet meer te lezen zijn.” Hoewel hij het nooit geprobeerd heeft, denkt hij dat het met de flitser ‘zeer waarschijnlijk wel zal lukken’. Er is echter een veel simpeler oplossing: ,,Gewoon je auto niet wassen.”

Met veel bombarie werden de vier digitale camera’s aan het Copernicus-viaduct over de A16 vorig jaar september in werking gesteld. Maar liefst duizend snelheidsovertreders per uur konden ze registreren. Automobilisten die iets te snel naar Rotterdam wilden, zouden binnen een paar dagen een rekening op de deurmat vinden. Want het systeem van nummerbord-herkenning staat rechtstreeks in verbinding met computers van de politie. Het liep allemaal anders: de software las heel andere nummerborden dan werkelijk gefotografeerd waren.

Volgens justitie in Dordrecht werden al in een vroegtijdig stadium fouten in het systeem ontdekt. Alle overtredingen werden voor de zekerheid gecontroleerd, waardoor nooit foute bonnen de deur uit zijn gegaan.

De fouten worden veroorzaakt door de software. Een nieuw computerprogramma, van een andere leverancier moet justitie binnenkort uit de brand helpen. Tot die tijd voert de politie de oude, vertrouwde, handmatige snelheidscontroles weer uit.

Desgevraagd beaamt student Erik van der Werf, die afstudeert bij de sectie Patroonherkenning van TN, dat de fout waarschijnlijk in de software zit. Tijdens zijn stage in Duitsland heeft hij zich bezig gehouden met het automatisch herkennen van nummerborden door een computer. ,,Ondanks hun beperking qua scherpte/diepte zijn de camera’s het probleem niet.”
Flitser

Van der Werf: ,,De software zoekt eerst in de digitale foto waar de nummerplaat zit. Vervolgens haalt het de letters eruit en vergelijkt die dan met prototypes van letters die in het geheugen van de software zitten”, vat Van der Werf het systeem samen. Volgens hem kan software nummerborden herkennen met een maximaal foutpercentage van twintig tot dertig procent. Toch kun je volgens hem de herkenningssoftware makkelijk in de war brengen. Bijvoorbeeld door een handige plaatsing van de schroeven waarmee het nummerbord vast zit aan de auto.

Van der Werf: ,,Als er in het midden van de letter C een schroef zit, dan is het voor zo’n systeem al snel een G. Zeker bij lage resoluties. Ook stickers met letters achterop de auto kunnen helpen. De computer kan dan de nummerplaat niet meer vinden.” Een ingenieuze manier is echter het overbelichten van de nummerplaat. Een sensor registreert de flits van de snelheidscamera en stuurt vervolgens een flitser op de auto aan, die gericht staat op de nummerplaat. Door de overbelichting is op de foto een deel van de nummerplaat niet te herkennen.

Dit effect komt volgens de student ook in de werkelijkheid voor: ,,Door reflectie in een autoruit valt de zon recht in de lens van de camera, waardoor de letters niet meer te lezen zijn.” Hoewel hij het nooit geprobeerd heeft, denkt hij dat het met de flitser ‘zeer waarschijnlijk wel zal lukken’. Er is echter een veel simpeler oplossing: ,,Gewoon je auto niet wassen.”