Wat vooraf ging: Mylotte gek op Fredo, zegt u? Aha. Oh?!Het landschap verschoof gestaag achter het raampje van de bandbus, maar Fredo zag er weinig van.
Delen
Het borrelde in z’n hersenpan. En, eerlijk gezegd, ook wel een paar etages lager. Had hij tegen zichzelf gezegd dat hij een klein beetje onschuldig gek was op Mylotte, net als half Delft – tja, zo vreselijk onschuldig was dat misschien ook weer niet. Maar hallo zeg, alleen het idee al dat Mylotte iets in hem zou zien…
De band naderde Amsterdam, met wilde plannen om Paradiso op pure bluf te veroveren, maar alle gesprekken over de te voeren tactieken ontgingen Fredo volkomen.
Even op een rijtje zetten, dacht hij. Goed. Die opmerking daarnet, dat was eigenlijk niet mis te verstaan. En: voordat ik die stomme kaart van Fik bezorgde kwam ze wel heel vaak met me mee-ontbijten… in dat nachthemdje, waarbij je % ook al keek je vierkant de andere kant op % toch een vrij accuraat idee kreeg van, eh, Mylotte.
Pas toen Fik voor de vierde keer vroeg of Fredo al eens in Paradiso was geweest, ontwaakte deze uit zijn overpeinzingen. ,,Eh? Ja, eh, jawel, eh…”
Palinde draaide zich naar Fredo. ,,Goh. Ben je verliefd?”
De oude Citroën-bus maakte een gierend geluid toen Mylotte de koppeling intrapte. ,,Ja zeg eh, weet iemand de weg hier? Centrum volgen?”
Bert-Jan begon enthousiast ruzie te maken met Zavjee over de te volgen route. Hurm pakte een stratenboek. Palinde vijlde haar nagels. Fredo wierp een blik in de achteruitkijkspiegel en keek daarna % net als Mylotte % ineens dringend naar de bordjes voor de eerstvolgende afslag.
,,Hrm!” wees Hurm. Afslag gemist.
Wat vooraf ging: Mylotte gek op Fredo, zegt u? Aha. Oh?!
Het landschap verschoof gestaag achter het raampje van de bandbus, maar Fredo zag er weinig van. Het borrelde in z’n hersenpan. En, eerlijk gezegd, ook wel een paar etages lager. Had hij tegen zichzelf gezegd dat hij een klein beetje onschuldig gek was op Mylotte, net als half Delft – tja, zo vreselijk onschuldig was dat misschien ook weer niet. Maar hallo zeg, alleen het idee al dat Mylotte iets in hem zou zien…
De band naderde Amsterdam, met wilde plannen om Paradiso op pure bluf te veroveren, maar alle gesprekken over de te voeren tactieken ontgingen Fredo volkomen.
Even op een rijtje zetten, dacht hij. Goed. Die opmerking daarnet, dat was eigenlijk niet mis te verstaan. En: voordat ik die stomme kaart van Fik bezorgde kwam ze wel heel vaak met me mee-ontbijten… in dat nachthemdje, waarbij je % ook al keek je vierkant de andere kant op % toch een vrij accuraat idee kreeg van, eh, Mylotte.
Pas toen Fik voor de vierde keer vroeg of Fredo al eens in Paradiso was geweest, ontwaakte deze uit zijn overpeinzingen. ,,Eh? Ja, eh, jawel, eh…”
Palinde draaide zich naar Fredo. ,,Goh. Ben je verliefd?”
De oude Citroën-bus maakte een gierend geluid toen Mylotte de koppeling intrapte. ,,Ja zeg eh, weet iemand de weg hier? Centrum volgen?”
Bert-Jan begon enthousiast ruzie te maken met Zavjee over de te volgen route. Hurm pakte een stratenboek. Palinde vijlde haar nagels. Fredo wierp een blik in de achteruitkijkspiegel en keek daarna % net als Mylotte % ineens dringend naar de bordjes voor de eerstvolgende afslag.
,,Hrm!” wees Hurm. Afslag gemist.
Comments are closed.