De zomer is voorbij

Maar hij had gelijk. Qua weer dan. Volgens de officiële afspraken hadden we nog even te gaan en ook in mijn hoofd was het nog volop zomer. Gelukkig worden mijn buien nog altijd niet beïnvloed door die uit de hemel.

Vorige week kwam de regen bij mij weer eens uit Schotse bakken. Het Edinburgh Festival was een feest en ook nu ik terug ben, ga ik nog zingend door het leven. Letterlijk, want ik kocht twee cd’s met liedjes van mijn favoriete comedian op de Fringe en ken de hilarische teksten nu uit mijn hoofd. Ik hoefde dit keer niet zo hard te werken en genoot van de relatieve rust in mijn hoofd, van grote kunst en kleine dingen.

Ik moest glimlachen om Amerikanen die kilts wilden laten maken in de ruit van de clan waartoe hun Schotse voorouders behoorden, daartoe souvenirshops binnenliepen en dan ontdekten dat die gerund worden door moslims. Welcome to the old world! (Or is it the new?)

In het vliegtuig terug zat ik naast een jongen met lang krullend blond haar. Hij betaalde een drankje met een munt van vijf euro. “De Rembrandt-munt”, legde hij uit aan de Easyjet-stewardess die de munt wantrouwend bekeek. “Uitgegeven ter ere van zijn vierhonderdste verjaardag.” Terwijl de munt een rij achter ons aan een Schot werd doorgegeven, vertelde hij mij dat veel Nederlanders de munten bewaarden, maar dat hij het leuk vond om ze over Europa te verspreiden. Ik was het met hem eens dat dat leuker was. “Er gebeurt veel ter ere van het Rembrandt-jaar”, zei hij. “Er is nu ook een musical.” Met een vies gezicht zei ik dat dat van mij nou weer niet had gehoeven. “Ik speel de rol van Titus”, zei de krullenbol. We lachten en spraken over wandelen in de Highlands, over het bekostigen van een studie filosofie met spelen in musicals, over het festival en de journalistiek.

Terug in Amsterdam interviewde ik Thijs Römer, acteur en kersverse echtgenoot van Katja Schuurman. Ik feliciteerde hem met zijn huwelijk en vroeg hem of ik hem ook kon feliciteren met de zwangerschap die op nu.nl vermeld stond. Hij belde even met zijn echtgenote. “Hé stinkerd, je bent uitgerekend in januari. Dat je er even rekening mee houdt. Ha, ha.” Daarna volgde een fijn gesprek over de noodzaak van theater, de wens om het leven vaker te vieren en de kwetsbaarheid van de liefde.

Morgen is het kick-off-feestje van het tweede seizoen van ‘De Wereld Draait Door’. Met het hele team. Op het strand. De zomer is voorbij. Leve de zomer!

Marie-José Kleef is ingenieur en freelance journalist.

Tot mijn grote schrik kwam weerman Erwin Kroll al ruim een maand geleden met deze mededeling. Oké, het regende al dagen en de temperatuur was dramatisch gezakt, maar dat kon toch ook een tijdelijk dipje zijn? Wie dacht deze man eigenlijk wel dat hij is, dat hij met zo’n deprimerende boodschap meende te kunnen komen? Aan het eind van een journaal vol oorlog en andere ellende, kwam zijn mededeling gênant genoeg aan als een mokerslag. Maar hij had gelijk. Qua weer dan. Volgens de officiële afspraken hadden we nog even te gaan en ook in mijn hoofd was het nog volop zomer. Gelukkig worden mijn buien nog altijd niet beïnvloed door die uit de hemel.

Vorige week kwam de regen bij mij weer eens uit Schotse bakken. Het Edinburgh Festival was een feest en ook nu ik terug ben, ga ik nog zingend door het leven. Letterlijk, want ik kocht twee cd’s met liedjes van mijn favoriete comedian op de Fringe en ken de hilarische teksten nu uit mijn hoofd. Ik hoefde dit keer niet zo hard te werken en genoot van de relatieve rust in mijn hoofd, van grote kunst en kleine dingen.

Ik moest glimlachen om Amerikanen die kilts wilden laten maken in de ruit van de clan waartoe hun Schotse voorouders behoorden, daartoe souvenirshops binnenliepen en dan ontdekten dat die gerund worden door moslims. Welcome to the old world! (Or is it the new?)

In het vliegtuig terug zat ik naast een jongen met lang krullend blond haar. Hij betaalde een drankje met een munt van vijf euro. “De Rembrandt-munt”, legde hij uit aan de Easyjet-stewardess die de munt wantrouwend bekeek. “Uitgegeven ter ere van zijn vierhonderdste verjaardag.” Terwijl de munt een rij achter ons aan een Schot werd doorgegeven, vertelde hij mij dat veel Nederlanders de munten bewaarden, maar dat hij het leuk vond om ze over Europa te verspreiden. Ik was het met hem eens dat dat leuker was. “Er gebeurt veel ter ere van het Rembrandt-jaar”, zei hij. “Er is nu ook een musical.” Met een vies gezicht zei ik dat dat van mij nou weer niet had gehoeven. “Ik speel de rol van Titus”, zei de krullenbol. We lachten en spraken over wandelen in de Highlands, over het bekostigen van een studie filosofie met spelen in musicals, over het festival en de journalistiek.

Terug in Amsterdam interviewde ik Thijs Römer, acteur en kersverse echtgenoot van Katja Schuurman. Ik feliciteerde hem met zijn huwelijk en vroeg hem of ik hem ook kon feliciteren met de zwangerschap die op nu.nl vermeld stond. Hij belde even met zijn echtgenote. “Hé stinkerd, je bent uitgerekend in januari. Dat je er even rekening mee houdt. Ha, ha.” Daarna volgde een fijn gesprek over de noodzaak van theater, de wens om het leven vaker te vieren en de kwetsbaarheid van de liefde.

Morgen is het kick-off-feestje van het tweede seizoen van ‘De Wereld Draait Door’. Met het hele team. Op het strand. De zomer is voorbij. Leve de zomer!

Marie-José Kleef is ingenieur en freelance journalist.