De A van Apfelkorn

Het alfabet is opnieuw gedefinieerd. Niet door de makers van Dikke van Dale, niet door Sesamstraat, maar door studenten economie Job en Niles. Ze komen uit Groningen, bekend van Hooghoudt en verhalen rond één liter daarvan. Aan een Delftse bar beginnen zij aan niet hun eerste drankje, maar wel de eerste van het alcoholalfabet: Apfelkorn. Ad fundum glijdt het vijftienjarige-meisjes-vocht naar binnen. ,,Appelig. Heel appelig”, omschrijft Job de smaak.

De B staat voor… ,,Bessenjenever”, vindt Niles ,,Een bier of een Baco had ook gekund maar nu we toch in tienertoer-drankjes zitten.” Op naar cola-jonge. De barkeeper biedt spontaan hulp wanneer bij de moeilijke letter D de creativiteit op proef wordt gesteld. Veel meer dan een dubbele whisky kunnen de economen niet verzinnen. ,,Drembuieie, dat is Iers. Tweemaal?” ,,Dubbel-Drembjoewie, tweemaal”, antwoordt Job.

Voor de E kan ook de barkeeper niets verzinnen. ,,Effe-een-biertje dan?”, oppert Niles. Democratisch wordt besloten de E op deze wijze te nuttigen. Zoals ook de Fanta-jonge democratisch wordt weggestemd ten gunste van een Feigling.

Ook de G biedt een scala aan mogelijkheden. Genever, graanjenever, maar ,,altijd een gin-tonic wanneer een gin-tonic tot de mogelijkheden behoort”, vindt Niles. Na in rap tempo zeven meer of minder sterke dranken op een al bestaande alcoholbodem te hebben gegoten is de letter H geen probleem. ,,Hhhiskey, tweemaal”, lispelt Job ,,En doe ook maar meteen twee Iiiskey.” Een jenever is voor de Groningers ook geen onneembare hindernis waarna voor de K weer moet worden nagedacht. Het duurt even: Korsikov, kotsen? ,,Een kola-jonge”.

Ook de L is niet eenvoudig. ,,Een Lllambuca”, stelt Job voor. Niles weet ook niets beters. Gelukkig is de M in zicht: Malibu. ,,Mijn lievelingdrank”, bekent Job. De N wordt weer opgelost met een al eerder beproefde constructie: ,,Nu-weer-even-een biertje.” De P wordt met port ingevuld. En met pisang, want in alle joligheid beweren ze dat het alfabet te klein is voor hun ambities. Pina-colada wordt desondanks overgeslagen, maar na een Qqquantreau wordt de overmoed weer herhaald met een dubbele invulling voor de R: Red-Label en ranja-jonge.

Steeds langer duren de tussenpozen, op de U na is het resterende alfabet al lispelend van dranknamen voorzien: Vvveigling, whisky, Xzrembuieie, Yyyiskey en Zzzambuca. Maar de Sambuca gaat al niet meer van harte naar binnen. De barkruk blijkt niet stabiel genoeg en het einde lijkt in zicht. Zodra het na de tequilla allemaal wel erg moeilijk wordt besluiten de Groningers dat het tijd wordt voor een tttaxi. Misschien maar beter, na het enkele alfabet volgt het dubbele, te beginnen met AA. En dat is een praatgroep, geen drankje.

Het alfabet is opnieuw gedefinieerd. Niet door de makers van Dikke van Dale, niet door Sesamstraat, maar door studenten economie Job en Niles. Ze komen uit Groningen, bekend van Hooghoudt en verhalen rond één liter daarvan. Aan een Delftse bar beginnen zij aan niet hun eerste drankje, maar wel de eerste van het alcoholalfabet: Apfelkorn. Ad fundum glijdt het vijftienjarige-meisjes-vocht naar binnen. ,,Appelig. Heel appelig”, omschrijft Job de smaak.

De B staat voor… ,,Bessenjenever”, vindt Niles ,,Een bier of een Baco had ook gekund maar nu we toch in tienertoer-drankjes zitten.” Op naar cola-jonge. De barkeeper biedt spontaan hulp wanneer bij de moeilijke letter D de creativiteit op proef wordt gesteld. Veel meer dan een dubbele whisky kunnen de economen niet verzinnen. ,,Drembuieie, dat is Iers. Tweemaal?” ,,Dubbel-Drembjoewie, tweemaal”, antwoordt Job.

Voor de E kan ook de barkeeper niets verzinnen. ,,Effe-een-biertje dan?”, oppert Niles. Democratisch wordt besloten de E op deze wijze te nuttigen. Zoals ook de Fanta-jonge democratisch wordt weggestemd ten gunste van een Feigling.

Ook de G biedt een scala aan mogelijkheden. Genever, graanjenever, maar ,,altijd een gin-tonic wanneer een gin-tonic tot de mogelijkheden behoort”, vindt Niles. Na in rap tempo zeven meer of minder sterke dranken op een al bestaande alcoholbodem te hebben gegoten is de letter H geen probleem. ,,Hhhiskey, tweemaal”, lispelt Job ,,En doe ook maar meteen twee Iiiskey.” Een jenever is voor de Groningers ook geen onneembare hindernis waarna voor de K weer moet worden nagedacht. Het duurt even: Korsikov, kotsen? ,,Een kola-jonge”.

Ook de L is niet eenvoudig. ,,Een Lllambuca”, stelt Job voor. Niles weet ook niets beters. Gelukkig is de M in zicht: Malibu. ,,Mijn lievelingdrank”, bekent Job. De N wordt weer opgelost met een al eerder beproefde constructie: ,,Nu-weer-even-een biertje.” De P wordt met port ingevuld. En met pisang, want in alle joligheid beweren ze dat het alfabet te klein is voor hun ambities. Pina-colada wordt desondanks overgeslagen, maar na een Qqquantreau wordt de overmoed weer herhaald met een dubbele invulling voor de R: Red-Label en ranja-jonge.

Steeds langer duren de tussenpozen, op de U na is het resterende alfabet al lispelend van dranknamen voorzien: Vvveigling, whisky, Xzrembuieie, Yyyiskey en Zzzambuca. Maar de Sambuca gaat al niet meer van harte naar binnen. De barkruk blijkt niet stabiel genoeg en het einde lijkt in zicht. Zodra het na de tequilla allemaal wel erg moeilijk wordt besluiten de Groningers dat het tijd wordt voor een tttaxi. Misschien maar beter, na het enkele alfabet volgt het dubbele, te beginnen met AA. En dat is een praatgroep, geen drankje.