De passie van:

Zo’n typische Joopproductie in het Circustheater. Maar mijn scriptie psychologie was bijna af en de begeleidster raadde me aan eerst af te studeren. Verder ben ik choreografe en souffleur geweest. De souffleur is degene die vanachter de coulissen toneelspelers hun tekst toefluistert. Mijn kennis is puur gebaseerd op wat ik heb gezien tijdens andere producties. Ik ben er een beetje in gerold, vaak zwaar op de bluf.

Mijn eerste backstage-ervaring was in 1995 met de zelfgeschreven musical ‘2000’ voor het Leidsch Studenten Tooneel. Mijn laatste toneelproductie, ik was regisseur, heette ‘A streetcar named desire‘ en is afgelopen augustus en oktober vertoond in de Rode Hoed en in het Werkteater in Amsterdam. In kleine kring ben ik nu een beetje bekend, dat is wel leuk.

De rollen in het laatste toneelstuk werden gespeeld door studenten. Een leuke groep omdat ik ze nog ontzettend veel kan bijbrengen. Maar ook moeilijk om mee te werken: verplichte werkgroepen en colleges, dat was niet in mijn tijd. En altijd geëmmer met tentamens. Soms voel ik me een beetje studieadviseur. Dan moet ik iemand naar huis sturen met de mededeling: ,,Als je echt wilt dat je ouders komen kijken, moet je eerst dat tentamen halen.”

De emoties kunnen best oplopen in de voorbereiding. Op één woord kan ik echt een uur bezig blijven. En wie van een grote naar een kleinere rol wordt teruggezet is daar natuurlijk ook niet blij mee. Pas als de spelers doorhebben dat het einde van de reeks in zicht is, geven ze zich voor tweehonderd procent. Die omslag, dat vind ik geweldig om te zien.

Komend jaar maak ik zeker een nieuwe toneelproductie, waarschijnlijk opnieuw met de Amsterdamse studentengroep Phuton. Toen ik heel jong was droomde ik over de toneelschool, maar die gedachte is vrij snel weggeëbd. Als ik moet kiezen tussen mijn huidige baan en het toneel? Voorlopig wil ik het allebei blijven doen. Helaas betekent dat wel dat ik soms producties moet afwijzen.”

Fleur de Lima, P&O-adviseur Clusterdienst SBS

‘Een beetje bekend’

,,Ik heb altijd veel gedanst, zelfs nog auditie gedaan als achtergronddanseres in Miss Saigon. Zo’n typische Joopproductie in het Circustheater. Maar mijn scriptie psychologie was bijna af en de begeleidster raadde me aan eerst af te studeren. Verder ben ik choreografe en souffleur geweest. De souffleur is degene die vanachter de coulissen toneelspelers hun tekst toefluistert. Mijn kennis is puur gebaseerd op wat ik heb gezien tijdens andere producties. Ik ben er een beetje in gerold, vaak zwaar op de bluf.

Mijn eerste backstage-ervaring was in 1995 met de zelfgeschreven musical ‘2000’ voor het Leidsch Studenten Tooneel. Mijn laatste toneelproductie, ik was regisseur, heette ‘A streetcar named desire‘ en is afgelopen augustus en oktober vertoond in de Rode Hoed en in het Werkteater in Amsterdam. In kleine kring ben ik nu een beetje bekend, dat is wel leuk.

De rollen in het laatste toneelstuk werden gespeeld door studenten. Een leuke groep omdat ik ze nog ontzettend veel kan bijbrengen. Maar ook moeilijk om mee te werken: verplichte werkgroepen en colleges, dat was niet in mijn tijd. En altijd geëmmer met tentamens. Soms voel ik me een beetje studieadviseur. Dan moet ik iemand naar huis sturen met de mededeling: ,,Als je echt wilt dat je ouders komen kijken, moet je eerst dat tentamen halen.”

De emoties kunnen best oplopen in de voorbereiding. Op één woord kan ik echt een uur bezig blijven. En wie van een grote naar een kleinere rol wordt teruggezet is daar natuurlijk ook niet blij mee. Pas als de spelers doorhebben dat het einde van de reeks in zicht is, geven ze zich voor tweehonderd procent. Die omslag, dat vind ik geweldig om te zien.

Komend jaar maak ik zeker een nieuwe toneelproductie, waarschijnlijk opnieuw met de Amsterdamse studentengroep Phuton. Toen ik heel jong was droomde ik over de toneelschool, maar die gedachte is vrij snel weggeëbd. Als ik moet kiezen tussen mijn huidige baan en het toneel? Voorlopig wil ik het allebei blijven doen. Helaas betekent dat wel dat ik soms producties moet afwijzen.”