De nieuwe werknemer werkt parttime

De doorsnee-toekomst van een TU-student ziet er in principe als volgt uit: een baan waarbij een inzet van ongeveer zestig uur per week wordt verlangd. ,,In toenemende mate merkte ik bij sollicitatietrainingen dat dit perspectief steeds minder aanlokkelijk is voor studenten”, aldus drs. M. Menten, docent bij de faculteit Wijsbegeerte en Technische Maatschappijwetenschappen. ,,Studenten van nu willen naast hun werk ook tijd houden voor andere dingen.”

De afgelopen jaren waren het volgens Menten voornamelijk de vrouwen die zich zorgen maakten over hoe betaald werk met de zorgen van kinderen te combineren. Langzamerhand komt deze vraag ook naar voren bij mannelijke collega’s en studenten. Om die reden vonden Menten en anderen dat het tijd werd voor een symposium.

Op het symposium komt een scala van onderwerpen aan de orde. D.S.H. Nelemans, directeur van een management recruitmentbureau geeft een lezing over ‘Loopbaan, carrière en de nieuwe werknemer’. W.J. van Velzen, lid van het Europees parlement voor de PvdA behandelt ‘Het Europarlement en Trends op de Arbeidsmarkt’. En dr. V. Duindam spreekt over de ‘Vaders van de toekomst’. Verder staat er een forumdiscussie met de sprekers op het programma en ’s middags zijn er een aantal workshops waar aandacht wordt besteed aan onder meer: flexibilisering, werken bij de TU Delft en onderhandelen thuis en op de werkplek.
Eenzijdig

Dr. O. Kroesen, studentenpastor in Delft, geeft op het symposium de workshop praktijkervaringen. Zelf werkt hij al jaren parttime en neemt een gedeelte van de zorg voor zijn kinderen op zich. Voor zijn workshop heeft hij een echtpaar uitgenodigd dat eveneens de taken heeft verdeeld. De vrouw heeft een hoge functie bij de Shell en de man is werkzaam bij Enrafnonius.

Kroesen is voorstander van een goede verdeling tussen betaald en onbetaald werk. ,,Ieder baan, hoe belangrijk ook, heeft het nadeel dat deze toch eenzijdig is. Altijd ontwikkel je maar een gedeelte van je persoonlijkheid. Het is ook belangrijk om andere kant van jezelf te ontwikkelen. Zorg voor kinderen of zieke familieleden is een van die manieren. Dit verruimt je blik en verrijkt je leven.”

Een ander voordeel vindt Kroesen dat door een minder eenzijdige oriëntering een werknemer bij werkeloosheid niet direct in een gat valt. ,,Verder voorkomt het dat iemand minder uitgekeken raakt op zijn werk. De meeste technici, als zij na tien jaar niet doorgestroomd zijn naar het management, belandentoch enigszins op een zijspoor in de minder interessante banen.”

Overigens komen ze volgens Kroesen in Amerika al terug van het idee dat iemand zich volledig moet inzetten voor het werk. ,,Werknemers raakten veel te snel opgebrand. Steeds meer bedrijven kiezen nu voor een andere strategie. Medewerkers die een lange tijd intensief hebben gewerkt, krijgen vervolgens een paar weken of maanden vrij om bij te komen en tijd voor hun gezin te hebben.”

Toch zal menigeen – en met name mannen- instemmend knikken en vervolgens er aan toe voegen dat hij zoiets graag zou willen, maar dat het helaas in zijn baan niet mogelijk is. Kroesen vindt dat onzin. ,,Zeker als managers dat zeggen. Hun werk is organiseren dus waarom kunnen zij hun werk niet in tweeën splitsen. De schoen wringt heel ergens anders. Veelal hebben zij geen zin om werk uit handen te geven omdat zij dan minder macht hebben.”

Wie toch de confrontatie met de partner en zijn superieuren niet goed aandurft, kan bij Menten de workshop onderhandelen volgen. Zij geeft deze ’s middags in een vorm van een simulatiespel. Hierbij wordt geoefend aan de hand van praktijksituaties thuis en op het werk. Menten: ,,Vaak wordt het ook helemaal niet geprobeerd om korter te werken. Wij willen laten zien dat er verschillende manieren zijn om een dergelijk voorstel te formuleren en te presenteren. Dat kan doorslaggevend zijn bij toestemming krijgen of afgewezen worden. Verschillende manier om werktijdverkorting op een goede manier aan te kaarten, zullen worden bekeken. Maar een werknemer moet het in elk geval durven proberen. Overigens wil dat niet zeggen dat de verantwoordlijkheid uitsluitend bij de werknemers berust. Ook de werkgevers spelen hierbij een rol. In die zin daagt het symposium de TU Delft uit om creatief beleid te ontwikkelen op het gebied van parttime werken.”

De doorsnee-toekomst van een TU-student ziet er in principe als volgt uit: een baan waarbij een inzet van ongeveer zestig uur per week wordt verlangd. ,,In toenemende mate merkte ik bij sollicitatietrainingen dat dit perspectief steeds minder aanlokkelijk is voor studenten”, aldus drs. M. Menten, docent bij de faculteit Wijsbegeerte en Technische Maatschappijwetenschappen. ,,Studenten van nu willen naast hun werk ook tijd houden voor andere dingen.”

De afgelopen jaren waren het volgens Menten voornamelijk de vrouwen die zich zorgen maakten over hoe betaald werk met de zorgen van kinderen te combineren. Langzamerhand komt deze vraag ook naar voren bij mannelijke collega’s en studenten. Om die reden vonden Menten en anderen dat het tijd werd voor een symposium.

Op het symposium komt een scala van onderwerpen aan de orde. D.S.H. Nelemans, directeur van een management recruitmentbureau geeft een lezing over ‘Loopbaan, carrière en de nieuwe werknemer’. W.J. van Velzen, lid van het Europees parlement voor de PvdA behandelt ‘Het Europarlement en Trends op de Arbeidsmarkt’. En dr. V. Duindam spreekt over de ‘Vaders van de toekomst’. Verder staat er een forumdiscussie met de sprekers op het programma en ’s middags zijn er een aantal workshops waar aandacht wordt besteed aan onder meer: flexibilisering, werken bij de TU Delft en onderhandelen thuis en op de werkplek.
Eenzijdig

Dr. O. Kroesen, studentenpastor in Delft, geeft op het symposium de workshop praktijkervaringen. Zelf werkt hij al jaren parttime en neemt een gedeelte van de zorg voor zijn kinderen op zich. Voor zijn workshop heeft hij een echtpaar uitgenodigd dat eveneens de taken heeft verdeeld. De vrouw heeft een hoge functie bij de Shell en de man is werkzaam bij Enrafnonius.

Kroesen is voorstander van een goede verdeling tussen betaald en onbetaald werk. ,,Ieder baan, hoe belangrijk ook, heeft het nadeel dat deze toch eenzijdig is. Altijd ontwikkel je maar een gedeelte van je persoonlijkheid. Het is ook belangrijk om andere kant van jezelf te ontwikkelen. Zorg voor kinderen of zieke familieleden is een van die manieren. Dit verruimt je blik en verrijkt je leven.”

Een ander voordeel vindt Kroesen dat door een minder eenzijdige oriëntering een werknemer bij werkeloosheid niet direct in een gat valt. ,,Verder voorkomt het dat iemand minder uitgekeken raakt op zijn werk. De meeste technici, als zij na tien jaar niet doorgestroomd zijn naar het management, belandentoch enigszins op een zijspoor in de minder interessante banen.”

Overigens komen ze volgens Kroesen in Amerika al terug van het idee dat iemand zich volledig moet inzetten voor het werk. ,,Werknemers raakten veel te snel opgebrand. Steeds meer bedrijven kiezen nu voor een andere strategie. Medewerkers die een lange tijd intensief hebben gewerkt, krijgen vervolgens een paar weken of maanden vrij om bij te komen en tijd voor hun gezin te hebben.”

Toch zal menigeen – en met name mannen- instemmend knikken en vervolgens er aan toe voegen dat hij zoiets graag zou willen, maar dat het helaas in zijn baan niet mogelijk is. Kroesen vindt dat onzin. ,,Zeker als managers dat zeggen. Hun werk is organiseren dus waarom kunnen zij hun werk niet in tweeën splitsen. De schoen wringt heel ergens anders. Veelal hebben zij geen zin om werk uit handen te geven omdat zij dan minder macht hebben.”

Wie toch de confrontatie met de partner en zijn superieuren niet goed aandurft, kan bij Menten de workshop onderhandelen volgen. Zij geeft deze ’s middags in een vorm van een simulatiespel. Hierbij wordt geoefend aan de hand van praktijksituaties thuis en op het werk. Menten: ,,Vaak wordt het ook helemaal niet geprobeerd om korter te werken. Wij willen laten zien dat er verschillende manieren zijn om een dergelijk voorstel te formuleren en te presenteren. Dat kan doorslaggevend zijn bij toestemming krijgen of afgewezen worden. Verschillende manier om werktijdverkorting op een goede manier aan te kaarten, zullen worden bekeken. Maar een werknemer moet het in elk geval durven proberen. Overigens wil dat niet zeggen dat de verantwoordlijkheid uitsluitend bij de werknemers berust. Ook de werkgevers spelen hierbij een rol. In die zin daagt het symposium de TU Delft uit om creatief beleid te ontwikkelen op het gebied van parttime werken.”