Laga zette dit jaar misschien wel de grootste koerswijziging in gang uit de 125-jarige geschiedenis van de vereniging. De deuren werden geopend voor niet-corpsleden.
Delen
Het bestuur van roeiclub Laga zette dit jaar misschien wel de grootste koerswijziging in gang uit de 125-jarige geschiedenis van de vereniging. De deuren werden geopend voor niet-corpsleden en plezierroeiers – alles om het verval van de vereniging te stoppen. Een interview met oud-president Peter Wijga en zijn opvolger Pieter Kraaijeveld, de ontwerpers van het nieuwe Laga.
Ze belegden ledenvergaderingen die soms tot diep in de nacht duurden. Ze discussieerden net zo lang totdat hun verenigingsgenoten beseften hoe beroerd roeivereniging Laga ervoor stond. Er moest iets veranderen, vonden de terugtredende Laga-president Peter Wijga en zijn opvolger Pieter Kraaijeveld. Aan het einde van vorig studiejaar kondigden ze een grote koerswijziging aan: de deuren van Laga gingen open voor niet-corpsleden en studenten konden voortaan ook op lager niveau roeien bij de vereniging.
Laga’ers die dachten dat het allemaal wel meeviel met het verval van hun club, werden hardhandig wakker geschud. ,,Sommige van onze leden bleven te lang geloven dat alles nog steeds prima ging bij Laga, dat we genoeg leden hadden en dat we veel overwinningen behaalden”, aldus Pieter Kraaijeveld, de president die de veranderingen in goede banen moet leiden. ,,Maar ze wilden dat ook blíjven geloven. Tegen beter weten in.”
De medaillespiegel van de vereniging bewijst de neergang waar Kraaijeveld op doelt. De roeiers van het Delftsch Studenten Corps veroverden van 1975 tot 1995 vaak vijftig tot zestig medailles in een jaar. Maar vanaf eind jaren negentig werden de prestaties minder. In het seizoen 2001/2002 bleef de teller steken op achttien. Extra pijnlijk was de medailleoogst van stadsgenoot Proteus-Eretes vorig jaar: zestig.
,,We hebben de laatste tijd gewoon te weinig leden om nog op topniveau te kunnen meekomen”, zegt Wijga. ,,Okee, we hadden ieder jaar wel een stuk of negentig nieuwe aanmeldingen, dat kwam omdat we eerstejaars studenten gewoon overhaalden om hun naam op het inschrijfformulier te zetten. Maar als ze eenmaal op de vereniging waren en ze hoorden wat er van hen verwacht werd – niet meer drinken, opletten met eten, vijf keer per week trainen – tja, dan ging het merendeel toch maar hockeyen en bleef er misschien twintig man over.”
Topsportmentaliteit
Het Laga van 2002/2003 heeft ook plaats voor minder fanatieke roeiers. Een topsportmentaliteitis niet meer verplicht. Nieuwe leden kunnen zich ook richten op het wat minder intensieve competitieroeien. Meer roeiers binnenhalen, dat is doelstelling nummer één. De prestaties komen dan vanzelf weer, zo redeneert het bestuur. Kraaijeveld: ,,We willen weer bij de top drie van de Nederlandse verenigingen gaan horen. Onze ploegen moeten consequent bij de eerste twintig procent van hun veld eindigen.”
En toch zijn veel leden van Laga ook huiverig voor de veranderingen. Want wat als hun kleine, hechte vereniging, die bol staat van de corpstradities, straks overspoeld wordt door mensen die helemaal geen band hebben met het Delftsch Studenten Corps? ,,We moeten de komende tijd op zoek naar een nieuwe identiteit”, zegt Wijga. ,,Maar dat betekent zeker niet dat we onze tradities en saamhorigheid overboord gooien. Niet iedereen past bij Laga. We zoeken geen mensen die hier komen roeien, daarna thuis douchen en verder nooit hun gezicht op de vereniging laten zien.”
Taboe
In de afgelopen maand ontving Laga weer negentig aanmeldingen. Evenveel als vorig jaar dus, maar deze keer waren overhaaltactieken taboe. De nieuwelingen tekenden de inschrijflijst op eigen initiatief, twintig van hen hebben geen band met het Delftsch Studenten Corps. Kraaijeveld: ,,Roeiers die geen lid zijn van het corps zullen we onze geschiedenis op een andere manier moeten bijbrengen. We hebben veel oud-leden die hier af en toe eens binnenlopen en verhalen van vroeger vertellen. Daarnaast leren de nieuwelingen veel tradities vanzelf kennen. Het begint al goed als ze in training gaan voor de eerste wedstrijden, dan worden ze zoals gewoonlijk kaalgeschoren.”
Wijga: ,,Maar ook als we meer leden hebben, blijft het afwachten of we die ene topper in huis hebben. Iemand die iets kan bereiken op een WK of de Olympische Spelen. We hadden Jochem Verberne en nu hebben we Merwijn Ligtenberg die er dicht tegenaan zit. In de toekomst kunnen we hopelijk uit een groot arsenaal roeiers putten. Dan komt er vanzelf weer een naam bij.”
Kale koppen en bevroren kippen
Wie zich aanmeldt bij Laga, stapt binnen in een wereld van oude tradities en studentikoze grappen. Ook roeiers die geen lid zijn van het corps, en alleen maar op topniveau willen sporten, komen daar niet onder uit. Drie bijzondere gewoontes op een rij.
Medailles in de Schie
Alleen de eerste plaats is goed genoeg, vinden Laga-roeiers. Het bestuur gooit de medailles die de leden verdienen met tweede plaatsen daarom één keer per maand in de Schie. Echt consequent zijn de bestuursleden echter niet. ,,De zilveren medaille die Jochem Verberne op de Olympische Spelen behaalde, ligt niet op de bodem”, aldus Peter Wijga. ,,Dat soort prijzen mogen onze leden natuurlijk wel houden.”
Gratis knipbeurt
Als de nieuwe mannelijke leden van Laga in training gaan voor hun eerste wedstrijden, worden ze geknipt door de vrouwelijke roeiers. Meestal is het resultaat van die behandeling zo afschrikwekkend, dat hun haardos alleen nog te redden is met de tondeuse. Peter Wijga: ,,Al die kale koppen versterken het teamgevoel.”
Kipvechten
Dit tafereel vindt plaats na afloop van het jaarlijkse roeiwedstrijdje tussen de eerstejaars van de corporale roeiverenigingen in Leiden. De teams verzamelen zich in een clubhuis waar een bevroren kip aan het plafond hangt. De kunst is om met veel duw- en trekwerk een plaats onder de kip te bemachtigen. Vervolgens wordt het lichtste ploeglid opgetild, zodat hij de kip kan bemachtigen. Het ‘kipvechten’ heeft overigens een voorspellende waarde. ,,De vereniging die de kip pakt, wint volgens de legende later dat jaar ook de belangrijkste wedstrijd: de Varsity”, aldus Pieter Kraaijeveld.
‘Mijn haar is toch al kort’
Peter Rieff, TU-student Bouwkunde, is één van de nieuwe Laga-roeiers die geen enkele band met het Delftsch Studenten Corps hebben. Hij kiest voor topsport, niet voor de feesten en verplichtingen van een studentenvereniging. ,,Ik heb heel lang geschaatst, nu wil ik op hoog niveau gaan roeien. Dat klinkt misschien overmoedig voor iemand die nog geen ervaring heeft met roeien, maar ik wil het verschrikkelijk graag”, zegt hij. ,,Ik heb het gevoel dat ik bij Laga de beste kans op succes heb. Ze zijn hier heel erg op topsporters gericht. Natuurlijk krijg ik ook te maken met een heleboel tradities, maar dat vind ik niet vervelend. Er is geen ontgroening ofzo. Ja, over een paar maanden wordt mijn hoofd kaalgeschoren, maar dat is toch hartstikke mooi. En trouwens, mijn haar is al vrij kort.”
Een interview met oud-president Peter Wijga en zijn opvolger Pieter Kraaijeveld, de ontwerpers van het nieuwe Laga.
Ze belegden ledenvergaderingen die soms tot diep in de nacht duurden. Ze discussieerden net zo lang totdat hun verenigingsgenoten beseften hoe beroerd roeivereniging Laga ervoor stond. Er moest iets veranderen, vonden de terugtredende Laga-president Peter Wijga en zijn opvolger Pieter Kraaijeveld. Aan het einde van vorig studiejaar kondigden ze een grote koerswijziging aan: de deuren van Laga gingen open voor niet-corpsleden en studenten konden voortaan ook op lager niveau roeien bij de vereniging.
Laga’ers die dachten dat het allemaal wel meeviel met het verval van hun club, werden hardhandig wakker geschud. ,,Sommige van onze leden bleven te lang geloven dat alles nog steeds prima ging bij Laga, dat we genoeg leden hadden en dat we veel overwinningen behaalden”, aldus Pieter Kraaijeveld, de president die de veranderingen in goede banen moet leiden. ,,Maar ze wilden dat ook blíjven geloven. Tegen beter weten in.”
De medaillespiegel van de vereniging bewijst de neergang waar Kraaijeveld op doelt. De roeiers van het Delftsch Studenten Corps veroverden van 1975 tot 1995 vaak vijftig tot zestig medailles in een jaar. Maar vanaf eind jaren negentig werden de prestaties minder. In het seizoen 2001/2002 bleef de teller steken op achttien. Extra pijnlijk was de medailleoogst van stadsgenoot Proteus-Eretes vorig jaar: zestig.
,,We hebben de laatste tijd gewoon te weinig leden om nog op topniveau te kunnen meekomen”, zegt Wijga. ,,Okee, we hadden ieder jaar wel een stuk of negentig nieuwe aanmeldingen, dat kwam omdat we eerstejaars studenten gewoon overhaalden om hun naam op het inschrijfformulier te zetten. Maar als ze eenmaal op de vereniging waren en ze hoorden wat er van hen verwacht werd – niet meer drinken, opletten met eten, vijf keer per week trainen – tja, dan ging het merendeel toch maar hockeyen en bleef er misschien twintig man over.”
Topsportmentaliteit
Het Laga van 2002/2003 heeft ook plaats voor minder fanatieke roeiers. Een topsportmentaliteitis niet meer verplicht. Nieuwe leden kunnen zich ook richten op het wat minder intensieve competitieroeien. Meer roeiers binnenhalen, dat is doelstelling nummer één. De prestaties komen dan vanzelf weer, zo redeneert het bestuur. Kraaijeveld: ,,We willen weer bij de top drie van de Nederlandse verenigingen gaan horen. Onze ploegen moeten consequent bij de eerste twintig procent van hun veld eindigen.”
En toch zijn veel leden van Laga ook huiverig voor de veranderingen. Want wat als hun kleine, hechte vereniging, die bol staat van de corpstradities, straks overspoeld wordt door mensen die helemaal geen band hebben met het Delftsch Studenten Corps? ,,We moeten de komende tijd op zoek naar een nieuwe identiteit”, zegt Wijga. ,,Maar dat betekent zeker niet dat we onze tradities en saamhorigheid overboord gooien. Niet iedereen past bij Laga. We zoeken geen mensen die hier komen roeien, daarna thuis douchen en verder nooit hun gezicht op de vereniging laten zien.”
Taboe
In de afgelopen maand ontving Laga weer negentig aanmeldingen. Evenveel als vorig jaar dus, maar deze keer waren overhaaltactieken taboe. De nieuwelingen tekenden de inschrijflijst op eigen initiatief, twintig van hen hebben geen band met het Delftsch Studenten Corps. Kraaijeveld: ,,Roeiers die geen lid zijn van het corps zullen we onze geschiedenis op een andere manier moeten bijbrengen. We hebben veel oud-leden die hier af en toe eens binnenlopen en verhalen van vroeger vertellen. Daarnaast leren de nieuwelingen veel tradities vanzelf kennen. Het begint al goed als ze in training gaan voor de eerste wedstrijden, dan worden ze zoals gewoonlijk kaalgeschoren.”
Wijga: ,,Maar ook als we meer leden hebben, blijft het afwachten of we die ene topper in huis hebben. Iemand die iets kan bereiken op een WK of de Olympische Spelen. We hadden Jochem Verberne en nu hebben we Merwijn Ligtenberg die er dicht tegenaan zit. In de toekomst kunnen we hopelijk uit een groot arsenaal roeiers putten. Dan komt er vanzelf weer een naam bij.”
Kale koppen en bevroren kippen
Wie zich aanmeldt bij Laga, stapt binnen in een wereld van oude tradities en studentikoze grappen. Ook roeiers die geen lid zijn van het corps, en alleen maar op topniveau willen sporten, komen daar niet onder uit. Drie bijzondere gewoontes op een rij.
Medailles in de Schie
Alleen de eerste plaats is goed genoeg, vinden Laga-roeiers. Het bestuur gooit de medailles die de leden verdienen met tweede plaatsen daarom één keer per maand in de Schie. Echt consequent zijn de bestuursleden echter niet. ,,De zilveren medaille die Jochem Verberne op de Olympische Spelen behaalde, ligt niet op de bodem”, aldus Peter Wijga. ,,Dat soort prijzen mogen onze leden natuurlijk wel houden.”
Gratis knipbeurt
Als de nieuwe mannelijke leden van Laga in training gaan voor hun eerste wedstrijden, worden ze geknipt door de vrouwelijke roeiers. Meestal is het resultaat van die behandeling zo afschrikwekkend, dat hun haardos alleen nog te redden is met de tondeuse. Peter Wijga: ,,Al die kale koppen versterken het teamgevoel.”
Kipvechten
Dit tafereel vindt plaats na afloop van het jaarlijkse roeiwedstrijdje tussen de eerstejaars van de corporale roeiverenigingen in Leiden. De teams verzamelen zich in een clubhuis waar een bevroren kip aan het plafond hangt. De kunst is om met veel duw- en trekwerk een plaats onder de kip te bemachtigen. Vervolgens wordt het lichtste ploeglid opgetild, zodat hij de kip kan bemachtigen. Het ‘kipvechten’ heeft overigens een voorspellende waarde. ,,De vereniging die de kip pakt, wint volgens de legende later dat jaar ook de belangrijkste wedstrijd: de Varsity”, aldus Pieter Kraaijeveld.
‘Mijn haar is toch al kort’
Peter Rieff, TU-student Bouwkunde, is één van de nieuwe Laga-roeiers die geen enkele band met het Delftsch Studenten Corps hebben. Hij kiest voor topsport, niet voor de feesten en verplichtingen van een studentenvereniging. ,,Ik heb heel lang geschaatst, nu wil ik op hoog niveau gaan roeien. Dat klinkt misschien overmoedig voor iemand die nog geen ervaring heeft met roeien, maar ik wil het verschrikkelijk graag”, zegt hij. ,,Ik heb het gevoel dat ik bij Laga de beste kans op succes heb. Ze zijn hier heel erg op topsporters gericht. Natuurlijk krijg ik ook te maken met een heleboel tradities, maar dat vind ik niet vervelend. Er is geen ontgroening ofzo. Ja, over een paar maanden wordt mijn hoofd kaalgeschoren, maar dat is toch hartstikke mooi. En trouwens, mijn haar is al vrij kort.”
Comments are closed.