Engelstalige, wetenschappelijke standaardwerken zijn in iedere Delftse studentenboekenkast te vinden. Zelden of nooit komt de auteur eveneens uit Delft.
Binnenkort komt daar wellicht verandering met Paul van der Puts The Inorganic Chemistry of Materials; How to make things out of elements.
Plenum in New York: uitgever van internationele, wetenschappelijke standaardwerken. De meeste TU-studenten hebben wel een werkje van deze gerenommeerde uitgever in de kast staan.
Voor de meeste Delftse docenten is een dergelijke topuitgever veel te hoog gegrepen. Zij beperken zich doorgaans tot de eigen huis-tuin-en-keuken collegedictaten. Wie het ver schopt, komt terecht in het boekenassortiment van de VSSD. Slechts een hoogst enkele keer verschijnt er een Delfts boek bij een internationale uitgeverij.
Scheikundige drs. P.J.J.M. van der Put is tot deze kleine galerij der groten doorgedrongen. Zijn The Inorganic Chemistry of Materials verscheen afgelopen november bij Plenum. Dat betekent dat zijn werk misschien de mondiale standaard wordt. Op welk gebied? De anorganische chemie op het grensvlak van scheikunde, materiaalkunde en industrieel ontwerpen.
Van der Puts boek is discipline-overschrijdend, en daar ligt tevens een gevaar. Want op dit moment wordt in de scheikunde- en materiaalkunde-curricula nauwelijks over de scheidingsmuren heengekeken. ,,In de materiaalkunde maakt men zich traditioneel niet druk over chemie. En andersom ook niet”, legt Van der Put uit.
Daarom twijfelt Van der Put er aan of zijn dikke pil werkelijk in vele studentenboekenkasten een plaats zal krijgen. ,,Of het wereldwijd een standaardwerk wordt, hangt van de kritieken af”, denkt hij. Uitgeverij Plenum doet er in elk geval alles aan. Van der Put: ,,Plenum heeft naar veel tijdschriften en bibliotheken een gratis proefexemplaar toegestuurd.”
Aan de concurrentie zal het in elk geval niet liggen. Want die is er niet. Het ontwerpen van nieuwe anorganische materialen wordt namelijk overal ter wereld behandeld in collegedictaten. Of docenten gebruiken passages uit specialistische boeken, die eigenlijk te moeilijk zijn voor studenten. Van der Put: ,,Ik vind het verbazingwekkend dat er nog niet zo’n boek als het mijne bestaat, ook niet in de Verenigde Staten. Als ik het niet geschreven had, had iemand anders het binnen tien jaar wel gedaan.”
New York
Zelf is Van der Put daarom weinig bescheiden over zijn werk: ,,Het lijkt mij dat scheikunde- en materiaalkundedocenten er niet omheen kunnen.” De academische hokjescultuur die een doorbraak in de weg staat, is volgens hem een uiterst slechte zaak. ,,In de curricula zijn scheikunde en materiaalkunde wel strikt gescheiden disciplines, maar in de beroepspraktijk van de afgestudeerden is dat helemaal niet het geval. Verder vind ik het onbegrijpelijk dat scheikunde-studenten niets lerenover het ontwerpen van nieuwe stoffen. Het gevolg is dat de meeste chemici in het bedrijfsleven moeten worden herschoold.”
,,Dat curriculum moet daarom veranderen”, vindt Van der Put. Zeker in Delft. ,,Ontwerpen hoort thuis in de chemische ingenieursopleiding.” En dat kunnen derdejaars chemici straks aan de hand van zijn boek leren, als het aan Van der Put ligt. Of het zover komt is afhankelijk van zijn collega’s, want de scheikunde-docent is zelf sinds kort met pensioen.
Financieel zullen de 382 pagina’s Van der Put studenten zwaar op de maag liggen. Want wie het werk in de boekhandel bestelt, telt zo’n 180 gulden neer. ,,Veel te duur voor een student”, erkent Van der Put. Maar als de faculteit het boek centraal inkoopt, daalt de prijs al naar honderd gulden. ,,En als deze gebonden versie aanslaat, komt Plenum zeker met een paperback die veel goedkoper is.”
Hoe komt een Delftse universitair docent in het bestand van uitgeverij Plenum in New York? ,,Drie jaar geleden schreef ik op een paar A4’tjes dat zo’n boek nog niet bestaat, maar dat er wel een grote markt voor is”, vertelt Van der Put. ,,Die brief heb ik vervolgens naar een aantal toonaangevende wetenschappelijke uitgeverijen gestuurd.” Elsevier wilde er niet aan, en de Engelsen zeiden: stuur eerst het manuscript maar eens op. Maar Plenum was direct enthousiast over het idee, en stuurde een contract.
Hoewel het boek voor een belangrijk deel voortkomt uit Van der Puts eigen collegedictaten, kostte het hem toch nog zo’n tweeëneenhalf jaar aan avonden en weekenden voor het boek klaar was. Dat moest in zijn eigen tijd, want: ,,Aan de TU krijg je geen tijd om een boek te schrijven. Zelfs een hoogleraar niet.” Bovendien schreef hij het boek in het Engels, moest hij tal van illustraties maken en de stof van zijn Delftse context ontdoen. Maar hij had het zweet graag over voor een levenswerk op de planken van New York tot Tokio.
The inorganic chemistry of materials; how to make things out of elements, Paul J. van der Put, Plenum Publishing Corporation, ISBN 0-306-45731-8
,
Engelstalige, wetenschappelijke standaardwerken zijn in iedere Delftse studentenboekenkast te vinden. Zelden of nooit komt de auteur eveneens uit Delft. Binnenkort komt daar wellicht verandering met Paul van der Puts The Inorganic Chemistry of Materials; How to make things out of elements.
Plenum in New York: uitgever van internationele, wetenschappelijke standaardwerken. De meeste TU-studenten hebben wel een werkje van deze gerenommeerde uitgever in de kast staan.
Voor de meeste Delftse docenten is een dergelijke topuitgever veel te hoog gegrepen. Zij beperken zich doorgaans tot de eigen huis-tuin-en-keuken collegedictaten. Wie het ver schopt, komt terecht in het boekenassortiment van de VSSD. Slechts een hoogst enkele keer verschijnt er een Delfts boek bij een internationale uitgeverij.
Scheikundige drs. P.J.J.M. van der Put is tot deze kleine galerij der groten doorgedrongen. Zijn The Inorganic Chemistry of Materials verscheen afgelopen november bij Plenum. Dat betekent dat zijn werk misschien de mondiale standaard wordt. Op welk gebied? De anorganische chemie op het grensvlak van scheikunde, materiaalkunde en industrieel ontwerpen.
Van der Puts boek is discipline-overschrijdend, en daar ligt tevens een gevaar. Want op dit moment wordt in de scheikunde- en materiaalkunde-curricula nauwelijks over de scheidingsmuren heengekeken. ,,In de materiaalkunde maakt men zich traditioneel niet druk over chemie. En andersom ook niet”, legt Van der Put uit.
Daarom twijfelt Van der Put er aan of zijn dikke pil werkelijk in vele studentenboekenkasten een plaats zal krijgen. ,,Of het wereldwijd een standaardwerk wordt, hangt van de kritieken af”, denkt hij. Uitgeverij Plenum doet er in elk geval alles aan. Van der Put: ,,Plenum heeft naar veel tijdschriften en bibliotheken een gratis proefexemplaar toegestuurd.”
Aan de concurrentie zal het in elk geval niet liggen. Want die is er niet. Het ontwerpen van nieuwe anorganische materialen wordt namelijk overal ter wereld behandeld in collegedictaten. Of docenten gebruiken passages uit specialistische boeken, die eigenlijk te moeilijk zijn voor studenten. Van der Put: ,,Ik vind het verbazingwekkend dat er nog niet zo’n boek als het mijne bestaat, ook niet in de Verenigde Staten. Als ik het niet geschreven had, had iemand anders het binnen tien jaar wel gedaan.”
New York
Zelf is Van der Put daarom weinig bescheiden over zijn werk: ,,Het lijkt mij dat scheikunde- en materiaalkundedocenten er niet omheen kunnen.” De academische hokjescultuur die een doorbraak in de weg staat, is volgens hem een uiterst slechte zaak. ,,In de curricula zijn scheikunde en materiaalkunde wel strikt gescheiden disciplines, maar in de beroepspraktijk van de afgestudeerden is dat helemaal niet het geval. Verder vind ik het onbegrijpelijk dat scheikunde-studenten niets lerenover het ontwerpen van nieuwe stoffen. Het gevolg is dat de meeste chemici in het bedrijfsleven moeten worden herschoold.”
,,Dat curriculum moet daarom veranderen”, vindt Van der Put. Zeker in Delft. ,,Ontwerpen hoort thuis in de chemische ingenieursopleiding.” En dat kunnen derdejaars chemici straks aan de hand van zijn boek leren, als het aan Van der Put ligt. Of het zover komt is afhankelijk van zijn collega’s, want de scheikunde-docent is zelf sinds kort met pensioen.
Financieel zullen de 382 pagina’s Van der Put studenten zwaar op de maag liggen. Want wie het werk in de boekhandel bestelt, telt zo’n 180 gulden neer. ,,Veel te duur voor een student”, erkent Van der Put. Maar als de faculteit het boek centraal inkoopt, daalt de prijs al naar honderd gulden. ,,En als deze gebonden versie aanslaat, komt Plenum zeker met een paperback die veel goedkoper is.”
Hoe komt een Delftse universitair docent in het bestand van uitgeverij Plenum in New York? ,,Drie jaar geleden schreef ik op een paar A4’tjes dat zo’n boek nog niet bestaat, maar dat er wel een grote markt voor is”, vertelt Van der Put. ,,Die brief heb ik vervolgens naar een aantal toonaangevende wetenschappelijke uitgeverijen gestuurd.” Elsevier wilde er niet aan, en de Engelsen zeiden: stuur eerst het manuscript maar eens op. Maar Plenum was direct enthousiast over het idee, en stuurde een contract.
Hoewel het boek voor een belangrijk deel voortkomt uit Van der Puts eigen collegedictaten, kostte het hem toch nog zo’n tweeëneenhalf jaar aan avonden en weekenden voor het boek klaar was. Dat moest in zijn eigen tijd, want: ,,Aan de TU krijg je geen tijd om een boek te schrijven. Zelfs een hoogleraar niet.” Bovendien schreef hij het boek in het Engels, moest hij tal van illustraties maken en de stof van zijn Delftse context ontdoen. Maar hij had het zweet graag over voor een levenswerk op de planken van New York tot Tokio.
The inorganic chemistry of materials; how to make things out of elements, Paul J. van der Put, Plenum Publishing Corporation, ISBN 0-306-45731-8
Engelstalige, wetenschappelijke standaardwerken zijn in iedere Delftse studentenboekenkast te vinden. Zelden of nooit komt de auteur eveneens uit Delft. Binnenkort komt daar wellicht verandering met Paul van der Puts The Inorganic Chemistry of Materials; How to make things out of elements.
Plenum in New York: uitgever van internationele, wetenschappelijke standaardwerken. De meeste TU-studenten hebben wel een werkje van deze gerenommeerde uitgever in de kast staan.
Voor de meeste Delftse docenten is een dergelijke topuitgever veel te hoog gegrepen. Zij beperken zich doorgaans tot de eigen huis-tuin-en-keuken collegedictaten. Wie het ver schopt, komt terecht in het boekenassortiment van de VSSD. Slechts een hoogst enkele keer verschijnt er een Delfts boek bij een internationale uitgeverij.
Scheikundige drs. P.J.J.M. van der Put is tot deze kleine galerij der groten doorgedrongen. Zijn The Inorganic Chemistry of Materials verscheen afgelopen november bij Plenum. Dat betekent dat zijn werk misschien de mondiale standaard wordt. Op welk gebied? De anorganische chemie op het grensvlak van scheikunde, materiaalkunde en industrieel ontwerpen.
Van der Puts boek is discipline-overschrijdend, en daar ligt tevens een gevaar. Want op dit moment wordt in de scheikunde- en materiaalkunde-curricula nauwelijks over de scheidingsmuren heengekeken. ,,In de materiaalkunde maakt men zich traditioneel niet druk over chemie. En andersom ook niet”, legt Van der Put uit.
Daarom twijfelt Van der Put er aan of zijn dikke pil werkelijk in vele studentenboekenkasten een plaats zal krijgen. ,,Of het wereldwijd een standaardwerk wordt, hangt van de kritieken af”, denkt hij. Uitgeverij Plenum doet er in elk geval alles aan. Van der Put: ,,Plenum heeft naar veel tijdschriften en bibliotheken een gratis proefexemplaar toegestuurd.”
Aan de concurrentie zal het in elk geval niet liggen. Want die is er niet. Het ontwerpen van nieuwe anorganische materialen wordt namelijk overal ter wereld behandeld in collegedictaten. Of docenten gebruiken passages uit specialistische boeken, die eigenlijk te moeilijk zijn voor studenten. Van der Put: ,,Ik vind het verbazingwekkend dat er nog niet zo’n boek als het mijne bestaat, ook niet in de Verenigde Staten. Als ik het niet geschreven had, had iemand anders het binnen tien jaar wel gedaan.”
New York
Zelf is Van der Put daarom weinig bescheiden over zijn werk: ,,Het lijkt mij dat scheikunde- en materiaalkundedocenten er niet omheen kunnen.” De academische hokjescultuur die een doorbraak in de weg staat, is volgens hem een uiterst slechte zaak. ,,In de curricula zijn scheikunde en materiaalkunde wel strikt gescheiden disciplines, maar in de beroepspraktijk van de afgestudeerden is dat helemaal niet het geval. Verder vind ik het onbegrijpelijk dat scheikunde-studenten niets lerenover het ontwerpen van nieuwe stoffen. Het gevolg is dat de meeste chemici in het bedrijfsleven moeten worden herschoold.”
,,Dat curriculum moet daarom veranderen”, vindt Van der Put. Zeker in Delft. ,,Ontwerpen hoort thuis in de chemische ingenieursopleiding.” En dat kunnen derdejaars chemici straks aan de hand van zijn boek leren, als het aan Van der Put ligt. Of het zover komt is afhankelijk van zijn collega’s, want de scheikunde-docent is zelf sinds kort met pensioen.
Financieel zullen de 382 pagina’s Van der Put studenten zwaar op de maag liggen. Want wie het werk in de boekhandel bestelt, telt zo’n 180 gulden neer. ,,Veel te duur voor een student”, erkent Van der Put. Maar als de faculteit het boek centraal inkoopt, daalt de prijs al naar honderd gulden. ,,En als deze gebonden versie aanslaat, komt Plenum zeker met een paperback die veel goedkoper is.”
Hoe komt een Delftse universitair docent in het bestand van uitgeverij Plenum in New York? ,,Drie jaar geleden schreef ik op een paar A4’tjes dat zo’n boek nog niet bestaat, maar dat er wel een grote markt voor is”, vertelt Van der Put. ,,Die brief heb ik vervolgens naar een aantal toonaangevende wetenschappelijke uitgeverijen gestuurd.” Elsevier wilde er niet aan, en de Engelsen zeiden: stuur eerst het manuscript maar eens op. Maar Plenum was direct enthousiast over het idee, en stuurde een contract.
Hoewel het boek voor een belangrijk deel voortkomt uit Van der Puts eigen collegedictaten, kostte het hem toch nog zo’n tweeëneenhalf jaar aan avonden en weekenden voor het boek klaar was. Dat moest in zijn eigen tijd, want: ,,Aan de TU krijg je geen tijd om een boek te schrijven. Zelfs een hoogleraar niet.” Bovendien schreef hij het boek in het Engels, moest hij tal van illustraties maken en de stof van zijn Delftse context ontdoen. Maar hij had het zweet graag over voor een levenswerk op de planken van New York tot Tokio.
The inorganic chemistry of materials; how to make things out of elements, Paul J. van der Put, Plenum Publishing Corporation, ISBN 0-306-45731-8
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.