De burgemeester van een Frans dorp verbood deze zomer een openluchtexpositie van Atelier van Lieshout. ‘The good, the bad + the ugly’ is een tegenzet waarin het werk van het kunstenaarsteam luchtig wordt doorgelicht.
br />
Atelier van Lieshout geniet in Nederland een gevestigde status als een grensoverschrijdend kunstenaarsteam. Maakte leidsman Joep van Lieshout in de jaren tachtig nog sculpturen van bierkratten, gaandeweg breidde hij zijn werkterrein uit. Zo vervaardigde hij eenvoudige meubelstukken van polyester, later gevolgd door zogeheten skulls (kleine isoleercellen op poten) en fantasievol uitgevoerde mobil homes.
Het werk van Atelier van Lieshout onttrekt zich aan alle genre-indelingen en neemt daardoor een unieke plaats in de kunstwereld in. Het heeft niet alleen raakvlakken met design, architectuur, beeldende kunst en ambachtswerk, maar ook met levens- of overlevingskunst. De rode draad van de uiteenlopende werkstukken is dat deze in dienst staan van een autarkisch ideaal. Het team voorziet zelfs in een handleiding om varkens te slachten en vlees te bereiden.
Atelier van Lieshout heeft zijn basis in een oude fabriek op een Rotterdams industrieterrein, maar treedt ook regelmatig naar buiten. Vorige zomer deed het dat in Frankrijk. Hun nieuwste werk dat daar werd getoond veroorzaakte een flinke rel. Zo presenteerde het Atelier zich met een omgebouwde Mercedes toegerust met een zelfgemaakt kanon. Op foto’s ziet het gezelschap eruit als een stel anarchistische commando’s.
Dat was evenwel niet het enige waarmee Atelier van Lieshout de grenzen overschreed. Op de expositie in het Zuid-Franse dorp Rabastens stonden ook twee containers, waarvan één was ingericht als werkplaats voor het produceren van bommen en geweren, en één voor het bereiden van drank en medicijnen. ,,De gebruikte symbolen van geweld, wapens, alcohol, seks en drugs kwetsen de bevolking diepgaand”, aldus de lokale burgemeester, die de tentoonstelling prompt verbood.
Gezien de ontstane commotie besloot Atelier van Lieshout een Engelstalige publicatie uit te brengen waarin hun werk door drie specialisten wordt geduid. De eerste die Joep van Lieshout tegen het licht houdt is de psycholoog Menno Noordervliet, die tevens gespecialiseerd is in de astrologie en de bio-energetica. De uitkomst van zijn ‘betoog’ is dat Van Lieshout wordt beheerst door twee aan elkaar tegengestelde krachten, namelijk de wil tot ongebreidelde macht en de wil tot samenwerking.
Werkt de persoonsanalyse van Noordervliet sterk op de lachspieren, serieuzer is de bijdrage van de bekende criminoloog Peter Hoefnagels. Het werk van Van Lieshout heeft zijn eigen logica, stelt hij, en moet je niet beoordelen op grond van ‘bourgeois’-maatstaven. Met zijn nieuwste werk keert Van Lieshout zich tegen de staat, die van oudsher een monopolie heeft op geweldsuitoefening.Volgens Hoefnagels gaat er een waarschuwing vanuit dat er in de maatschappij een geweldsspiraal heerst die vooralsnog niet tegen wordt gegaan.
Architectuurcriticus Bart Lootsma doet ook een duit in het zakje. Het verlangen naar een soort vrijstaat is allesbehalve nieuw, constateert hij. Het sluit aan bij experimenten uit de jaren zestig en zeventig. Bovendien heeft het raakvlakken met pleidooien van architecten als Carel Weeber, Adriaan Geuze en Rem Koolhaas om vrije ruimten te creëren. Het verschil is dat Van Lieshout zijn ideeën daadwerkelijk in de praktijk probeert te brengen. Lootsma is dan ook zeer benieuwd hoe de Nederlandse overheid reageert als het Atelier zich echt gaat verschansen. Zinloos geweld of zinvolle kunst, dat is de vraag.
‘The good, the bad + the ugly’ over Atelier van Lieshout is een publicatie van NAi Uitgevers, ISBN 90 5662 102 5, prijs 32,50 gulden.
,
De burgemeester van een Frans dorp verbood deze zomer een openluchtexpositie van Atelier van Lieshout. ‘The good, the bad + the ugly’ is een tegenzet waarin het werk van het kunstenaarsteam luchtig wordt doorgelicht.
Atelier van Lieshout geniet in Nederland een gevestigde status als een grensoverschrijdend kunstenaarsteam. Maakte leidsman Joep van Lieshout in de jaren tachtig nog sculpturen van bierkratten, gaandeweg breidde hij zijn werkterrein uit. Zo vervaardigde hij eenvoudige meubelstukken van polyester, later gevolgd door zogeheten skulls (kleine isoleercellen op poten) en fantasievol uitgevoerde mobil homes.
Het werk van Atelier van Lieshout onttrekt zich aan alle genre-indelingen en neemt daardoor een unieke plaats in de kunstwereld in. Het heeft niet alleen raakvlakken met design, architectuur, beeldende kunst en ambachtswerk, maar ook met levens- of overlevingskunst. De rode draad van de uiteenlopende werkstukken is dat deze in dienst staan van een autarkisch ideaal. Het team voorziet zelfs in een handleiding om varkens te slachten en vlees te bereiden.
Atelier van Lieshout heeft zijn basis in een oude fabriek op een Rotterdams industrieterrein, maar treedt ook regelmatig naar buiten. Vorige zomer deed het dat in Frankrijk. Hun nieuwste werk dat daar werd getoond veroorzaakte een flinke rel. Zo presenteerde het Atelier zich met een omgebouwde Mercedes toegerust met een zelfgemaakt kanon. Op foto’s ziet het gezelschap eruit als een stel anarchistische commando’s.
Dat was evenwel niet het enige waarmee Atelier van Lieshout de grenzen overschreed. Op de expositie in het Zuid-Franse dorp Rabastens stonden ook twee containers, waarvan één was ingericht als werkplaats voor het produceren van bommen en geweren, en één voor het bereiden van drank en medicijnen. ,,De gebruikte symbolen van geweld, wapens, alcohol, seks en drugs kwetsen de bevolking diepgaand”, aldus de lokale burgemeester, die de tentoonstelling prompt verbood.
Gezien de ontstane commotie besloot Atelier van Lieshout een Engelstalige publicatie uit te brengen waarin hun werk door drie specialisten wordt geduid. De eerste die Joep van Lieshout tegen het licht houdt is de psycholoog Menno Noordervliet, die tevens gespecialiseerd is in de astrologie en de bio-energetica. De uitkomst van zijn ‘betoog’ is dat Van Lieshout wordt beheerst door twee aan elkaar tegengestelde krachten, namelijk de wil tot ongebreidelde macht en de wil tot samenwerking.
Werkt de persoonsanalyse van Noordervliet sterk op de lachspieren, serieuzer is de bijdrage van de bekende criminoloog Peter Hoefnagels. Het werk van Van Lieshout heeft zijn eigen logica, stelt hij, en moet je niet beoordelen op grond van ‘bourgeois’-maatstaven. Met zijn nieuwste werk keert Van Lieshout zich tegen de staat, die van oudsher een monopolie heeft op geweldsuitoefening.Volgens Hoefnagels gaat er een waarschuwing vanuit dat er in de maatschappij een geweldsspiraal heerst die vooralsnog niet tegen wordt gegaan.
Architectuurcriticus Bart Lootsma doet ook een duit in het zakje. Het verlangen naar een soort vrijstaat is allesbehalve nieuw, constateert hij. Het sluit aan bij experimenten uit de jaren zestig en zeventig. Bovendien heeft het raakvlakken met pleidooien van architecten als Carel Weeber, Adriaan Geuze en Rem Koolhaas om vrije ruimten te creëren. Het verschil is dat Van Lieshout zijn ideeën daadwerkelijk in de praktijk probeert te brengen. Lootsma is dan ook zeer benieuwd hoe de Nederlandse overheid reageert als het Atelier zich echt gaat verschansen. Zinloos geweld of zinvolle kunst, dat is de vraag.
‘The good, the bad + the ugly’ over Atelier van Lieshout is een publicatie van NAi Uitgevers, ISBN 90 5662 102 5, prijs 32,50 gulden.
De burgemeester van een Frans dorp verbood deze zomer een openluchtexpositie van Atelier van Lieshout. ‘The good, the bad + the ugly’ is een tegenzet waarin het werk van het kunstenaarsteam luchtig wordt doorgelicht.
Atelier van Lieshout geniet in Nederland een gevestigde status als een grensoverschrijdend kunstenaarsteam. Maakte leidsman Joep van Lieshout in de jaren tachtig nog sculpturen van bierkratten, gaandeweg breidde hij zijn werkterrein uit. Zo vervaardigde hij eenvoudige meubelstukken van polyester, later gevolgd door zogeheten skulls (kleine isoleercellen op poten) en fantasievol uitgevoerde mobil homes.
Het werk van Atelier van Lieshout onttrekt zich aan alle genre-indelingen en neemt daardoor een unieke plaats in de kunstwereld in. Het heeft niet alleen raakvlakken met design, architectuur, beeldende kunst en ambachtswerk, maar ook met levens- of overlevingskunst. De rode draad van de uiteenlopende werkstukken is dat deze in dienst staan van een autarkisch ideaal. Het team voorziet zelfs in een handleiding om varkens te slachten en vlees te bereiden.
Atelier van Lieshout heeft zijn basis in een oude fabriek op een Rotterdams industrieterrein, maar treedt ook regelmatig naar buiten. Vorige zomer deed het dat in Frankrijk. Hun nieuwste werk dat daar werd getoond veroorzaakte een flinke rel. Zo presenteerde het Atelier zich met een omgebouwde Mercedes toegerust met een zelfgemaakt kanon. Op foto’s ziet het gezelschap eruit als een stel anarchistische commando’s.
Dat was evenwel niet het enige waarmee Atelier van Lieshout de grenzen overschreed. Op de expositie in het Zuid-Franse dorp Rabastens stonden ook twee containers, waarvan één was ingericht als werkplaats voor het produceren van bommen en geweren, en één voor het bereiden van drank en medicijnen. ,,De gebruikte symbolen van geweld, wapens, alcohol, seks en drugs kwetsen de bevolking diepgaand”, aldus de lokale burgemeester, die de tentoonstelling prompt verbood.
Gezien de ontstane commotie besloot Atelier van Lieshout een Engelstalige publicatie uit te brengen waarin hun werk door drie specialisten wordt geduid. De eerste die Joep van Lieshout tegen het licht houdt is de psycholoog Menno Noordervliet, die tevens gespecialiseerd is in de astrologie en de bio-energetica. De uitkomst van zijn ‘betoog’ is dat Van Lieshout wordt beheerst door twee aan elkaar tegengestelde krachten, namelijk de wil tot ongebreidelde macht en de wil tot samenwerking.
Werkt de persoonsanalyse van Noordervliet sterk op de lachspieren, serieuzer is de bijdrage van de bekende criminoloog Peter Hoefnagels. Het werk van Van Lieshout heeft zijn eigen logica, stelt hij, en moet je niet beoordelen op grond van ‘bourgeois’-maatstaven. Met zijn nieuwste werk keert Van Lieshout zich tegen de staat, die van oudsher een monopolie heeft op geweldsuitoefening.Volgens Hoefnagels gaat er een waarschuwing vanuit dat er in de maatschappij een geweldsspiraal heerst die vooralsnog niet tegen wordt gegaan.
Architectuurcriticus Bart Lootsma doet ook een duit in het zakje. Het verlangen naar een soort vrijstaat is allesbehalve nieuw, constateert hij. Het sluit aan bij experimenten uit de jaren zestig en zeventig. Bovendien heeft het raakvlakken met pleidooien van architecten als Carel Weeber, Adriaan Geuze en Rem Koolhaas om vrije ruimten te creëren. Het verschil is dat Van Lieshout zijn ideeën daadwerkelijk in de praktijk probeert te brengen. Lootsma is dan ook zeer benieuwd hoe de Nederlandse overheid reageert als het Atelier zich echt gaat verschansen. Zinloos geweld of zinvolle kunst, dat is de vraag.
‘The good, the bad + the ugly’ over Atelier van Lieshout is een publicatie van NAi Uitgevers, ISBN 90 5662 102 5, prijs 32,50 gulden.
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.