Bellen, vergaderen, bellen, vergaderen, stukken kopiëren – bellen – beleidsstukken schrijven, een electronisch postadres aanvragen, bellen, warme en koude drankvoorraden aanleggen, bellen, lunchen: een ochtend uit het leven van de studentenraad.
Delen
/strong>
Het begin is relaxt: je komt op een normale kantoortijd op het zogenaamde Binnenhof aan, en er is bijna niemand. De ochtend wordt voorzichtig aangevangen.
,,Het wwo zou toch om negen uur beginnen?” vraagt Walter van den Bergh aan zijn Oras-collega Robert Binnekade. Die zit te zwoegen op de laatste regels van een RSI-plan – achter een veel te laag bureau. Het wordt gecheckt bij de voorzitter van de studentenaad, Lies-Anne Schreuder. ,,Probeer het maar op haar mobiel”, adviseert Van den Bergh nog. Het ‘Wekelijks Werk Overleg’ blijkt inderdaad een halfuur verschoven.
Vijf minuten voor het moment suprême komt de voorzitter binnen, beladen met dozen vol boodschappen. Daarin zit de lunch voor deze middag. Tijdens de lunch zal het faculteitsoverleg plaatsvinden.
Maar eerst het werkoverleg. Met z’n zessen in een piepklein hokje, de Tweede-Kamer-van-Aag geheten. Hier wordt de gang van zaken besproken, de vergadering met het college van bestuur voorbereidt en gezamenlijke brieven ondertekend. Daaronder ook een over het vorige week benoemde vierde collegelid, dr. J.A. Oele – al wordt de naam tijdens deze vergadering strikt vermeden om te vermijden dat hij uitlekt naar de pers. Wat weer rare conversaties oplevert, in de trant van ,,Ik vind eigenlijk dat deze zin, waarin euhh: deze persoon, wordt omschreven als een euhh… Kijk, tweede alinea, zesde regel: dat bedoel ik nou.”
Tegels
,,Anders nog iets”, vraagt ’technisch vergaderleider’ Marc van Rooijen aan het einde van de ronde. ,,Ja”, begint Michel Schut, ,,ik vind eigenlijk dat we iets moeten doen aan de fietspaden van de Mekelweg. Ik weet niet of jullie die ervaring ook hebben, maar d’r ligen altijd tegels los. Daar moet iets aan gebeuren.”
,,Dat zou ik niet op de vergadering vragen”, zegt Van Rooijen. ,,Dan denken ze écht dat je niets beters te doen hebt.” De raad wordt ter harte genomen.
,,Normaal staat er wel meer op de agenda, hoor”, zegt Thomas van der Zijden, bijna verontschuldigend. ,,Maar dit is de laatste vergadering voor de werkvakanties.” Zijn partij, de Aag, gaat op bezoek bij het MIT in Boston, Massachusetts. Oras zit in China, Project Blauw gaat naar Oostenrijk.
Inmiddels druppelen de deelnemers voor de volgende vergadering al weer binnen. Een vergadering over het Arbo-plan van de studentenraad, het RSI-document ‘van Binnekade’. Tegelijkertijd wordt nog gebrainstormd over een promotie-actieplan voor de studentenraad.
Maar de vergadering kan nog niet doorgaan, eerst moet nog worden getelefoneerd en geconfereerd over de brief van de raad over de te benoemen vierde man in het college. En dat moet vertrouwelijk, tussen Schut en Schreuder.
Reclame
Vervolgens, na enige vertraging, de RSI-vergadering. Want RSI onder de medewerkers van de universiteit mag dan geadresseerd zijn, onder studenten – zeker bij industrieel ontwerpen – rukt de kwaal op. Deelnemers aan de vergadering komen uit alle hoeken van de campus: de VSSD, de Arbo- en Milieudienst, een bedrijfshulpverlener, studenten-met-ervaring. Hier merk je duidelijk dat vergaderen een vak is, met echte regels – do’s and don’ts. Consensus kweken is een kunst. Net zolang samenvatten tot iedereen akkoord gaat met die samenvatting; de vergaderleidster, iemand van de arbodienst, is er een meester in.
Over al dan geen reclame op de flyers voor de RSI-manifestatie, over drie- of meerkleurendruk, over de oplage van de te drukken folders. Of dat er meer mogen zijn dan strikt noodzakelijk. Of dat toekomstige folderij niet in de wielen rijdt, en of een grotere oplage niet te gunstig is voor toekomstige folderuitbrengers. Want het kost allemaal geld, en dat wordt met frisse tegenzin uitgegeven en toegezegd. Besloten is dat het een ’tussenfolder’ wordt, de echte, de definitieve zal later worden gedrukt.
Muziek, roept iemand, we moeten mensen binnenlokken met muziek. ,,Weten jullie nog bands”, vraagt de voorzitter, ,,ik heb alle mij bekende bands geraadpleegd, maar die bestaan niet meer.” Ook dat wordt uiteindelijk geregeld, de expertise in dit bonte gezelschap is onuitputtelijk.
Tot slot van de sessie: hoe moet de manifestatie nu eigenlijk heten. Er is een begin van een titel, maar die staat op de verschillende papieren verschillend gespeld. Uiteindelijk, na veel plussen en minnen – met of zonder streepje, met of zonder meervouds -s, hoofdletters of niet – staat de titel vast. RSI-files: Facts or Fiction? Tja, da’s afwachten.
Bellen, vergaderen, bellen, vergaderen, stukken kopiëren – bellen – beleidsstukken schrijven, een electronisch postadres aanvragen, bellen, warme en koude drankvoorraden aanleggen, bellen, lunchen: een ochtend uit het leven van de studentenraad.
Het begin is relaxt: je komt op een normale kantoortijd op het zogenaamde Binnenhof aan, en er is bijna niemand. De ochtend wordt voorzichtig aangevangen.
,,Het wwo zou toch om negen uur beginnen?” vraagt Walter van den Bergh aan zijn Oras-collega Robert Binnekade. Die zit te zwoegen op de laatste regels van een RSI-plan – achter een veel te laag bureau. Het wordt gecheckt bij de voorzitter van de studentenaad, Lies-Anne Schreuder. ,,Probeer het maar op haar mobiel”, adviseert Van den Bergh nog. Het ‘Wekelijks Werk Overleg’ blijkt inderdaad een halfuur verschoven.
Vijf minuten voor het moment suprême komt de voorzitter binnen, beladen met dozen vol boodschappen. Daarin zit de lunch voor deze middag. Tijdens de lunch zal het faculteitsoverleg plaatsvinden.
Maar eerst het werkoverleg. Met z’n zessen in een piepklein hokje, de Tweede-Kamer-van-Aag geheten. Hier wordt de gang van zaken besproken, de vergadering met het college van bestuur voorbereidt en gezamenlijke brieven ondertekend. Daaronder ook een over het vorige week benoemde vierde collegelid, dr. J.A. Oele – al wordt de naam tijdens deze vergadering strikt vermeden om te vermijden dat hij uitlekt naar de pers. Wat weer rare conversaties oplevert, in de trant van ,,Ik vind eigenlijk dat deze zin, waarin euhh: deze persoon, wordt omschreven als een euhh… Kijk, tweede alinea, zesde regel: dat bedoel ik nou.”
Tegels
,,Anders nog iets”, vraagt ’technisch vergaderleider’ Marc van Rooijen aan het einde van de ronde. ,,Ja”, begint Michel Schut, ,,ik vind eigenlijk dat we iets moeten doen aan de fietspaden van de Mekelweg. Ik weet niet of jullie die ervaring ook hebben, maar d’r ligen altijd tegels los. Daar moet iets aan gebeuren.”
,,Dat zou ik niet op de vergadering vragen”, zegt Van Rooijen. ,,Dan denken ze écht dat je niets beters te doen hebt.” De raad wordt ter harte genomen.
,,Normaal staat er wel meer op de agenda, hoor”, zegt Thomas van der Zijden, bijna verontschuldigend. ,,Maar dit is de laatste vergadering voor de werkvakanties.” Zijn partij, de Aag, gaat op bezoek bij het MIT in Boston, Massachusetts. Oras zit in China, Project Blauw gaat naar Oostenrijk.
Inmiddels druppelen de deelnemers voor de volgende vergadering al weer binnen. Een vergadering over het Arbo-plan van de studentenraad, het RSI-document ‘van Binnekade’. Tegelijkertijd wordt nog gebrainstormd over een promotie-actieplan voor de studentenraad.
Maar de vergadering kan nog niet doorgaan, eerst moet nog worden getelefoneerd en geconfereerd over de brief van de raad over de te benoemen vierde man in het college. En dat moet vertrouwelijk, tussen Schut en Schreuder.
Reclame
Vervolgens, na enige vertraging, de RSI-vergadering. Want RSI onder de medewerkers van de universiteit mag dan geadresseerd zijn, onder studenten – zeker bij industrieel ontwerpen – rukt de kwaal op. Deelnemers aan de vergadering komen uit alle hoeken van de campus: de VSSD, de Arbo- en Milieudienst, een bedrijfshulpverlener, studenten-met-ervaring. Hier merk je duidelijk dat vergaderen een vak is, met echte regels – do’s and don’ts. Consensus kweken is een kunst. Net zolang samenvatten tot iedereen akkoord gaat met die samenvatting; de vergaderleidster, iemand van de arbodienst, is er een meester in.
Over al dan geen reclame op de flyers voor de RSI-manifestatie, over drie- of meerkleurendruk, over de oplage van de te drukken folders. Of dat er meer mogen zijn dan strikt noodzakelijk. Of dat toekomstige folderij niet in de wielen rijdt, en of een grotere oplage niet te gunstig is voor toekomstige folderuitbrengers. Want het kost allemaal geld, en dat wordt met frisse tegenzin uitgegeven en toegezegd. Besloten is dat het een ’tussenfolder’ wordt, de echte, de definitieve zal later worden gedrukt.
Muziek, roept iemand, we moeten mensen binnenlokken met muziek. ,,Weten jullie nog bands”, vraagt de voorzitter, ,,ik heb alle mij bekende bands geraadpleegd, maar die bestaan niet meer.” Ook dat wordt uiteindelijk geregeld, de expertise in dit bonte gezelschap is onuitputtelijk.
Tot slot van de sessie: hoe moet de manifestatie nu eigenlijk heten. Er is een begin van een titel, maar die staat op de verschillende papieren verschillend gespeld. Uiteindelijk, na veel plussen en minnen – met of zonder streepje, met of zonder meervouds -s, hoofdletters of niet – staat de titel vast. RSI-files: Facts or Fiction? Tja, da’s afwachten.
Comments are closed.