Dansers

Via Internet babbelen alsof je tegenover elkaar op de bank zit. Helemaal vloeiend bewegen de beelden niet, maar het scheelt weinig.

,,Dit pilot-project wordt betaald door Surfnet”, vertelt de trotse begeleider van het drietal, informatica-docent dr.ir. C van der Mast. ,,Via een glasvezel zitten we direct op het Nederlandse Internet. Mensen van Surfnet kijken via een monitor mee om te zien wat er allemaal verkeerd gaat. Een gewone Internet-gebruiker heeft ongeveer duizend keer zo weinig bandbreedte nodig. Daarom worden wij gekapt als het te druk wordt.”

,,Kunnen jullie proberen de video wat scherper te zetten”, vragen de Twentse studentes. In Delft wordt wat gedraaid aan het cameraatje bovenop de monitor totdat iedereen enigszins in beeld is. Ondertussen schuift aan Twentse kant een derde studente technische onderwijskunde aan.

De Delfterikken hebben samen met zestig andere studenten van alle TU-faculteiten het vak multimedia en computerbased training gevolgd. Gisteren kreeg de hele groep een soort voorproefje. Drie studenten werden uitverkoren om op de vroege vrijdagmorgen echt te teleconfereren over de door hen gefabriceerde cd-rom over het Nederlands Danstheater.

Twee weken geleden zijn de heren een dag met het dansgezelschap op stap geweest, om alle aspecten van het leven van een danser vast te leggen. Net als de cd-rom’s van de andere zestig deelnemers, zal deze gebruikt worden in de bovenbouw van het vwo bij het nieuwe vak Kunst en Maatschappij.

Aan de Tukkers nu de taak om in een klein uurtje commentaar te leveren op de cd-rom vanuit het oogpunt van een scholier. Naast de hoofden van de deelnemers worden soms ook documenten en digitaal beeldmateriaal in beeld gebracht via een andere camera.

Wildenthousiast zijn de vrouwen uit het oosten niet over het onderwijskundig produkt van hun Delftse collega’s. ,,Wat willen jullie nou eigenlijk overbrengen?”, vragen ze. Aan Delftse kant wordt even nagedacht: ,,Dat dansers ook heel normale mensen zijn. Dat ze ook gewoon chips eten. Voor sommige mensen is dat misschien een bevrijding.”

Van der Mast: ,,We proberen de gebruikswaarde van deze vorm van communicatie aan te tonen. Bij het vak Inleiding Virtual Reality komend voorjaar zullen meer studenten meedoen.” De rest van Nederland moet nog even wachten. ,,Vijf jaar, hooguit tien”, schat Van der Mast.

Twee halve meisjeshoofden verschijnen op het beeldscherm. ,,Hoe gaat het met jullie in Twente?”, vragen drie Delftse studenten wat onwennig. Een primeur in Nederland. Via Internet babbelen alsof je tegenover elkaar op de bank zit. Helemaal vloeiend bewegen de beelden niet, maar het scheelt weinig.

,,Dit pilot-project wordt betaald door Surfnet”, vertelt de trotse begeleider van het drietal, informatica-docent dr.ir. C van der Mast. ,,Via een glasvezel zitten we direct op het Nederlandse Internet. Mensen van Surfnet kijken via een monitor mee om te zien wat er allemaal verkeerd gaat. Een gewone Internet-gebruiker heeft ongeveer duizend keer zo weinig bandbreedte nodig. Daarom worden wij gekapt als het te druk wordt.”

,,Kunnen jullie proberen de video wat scherper te zetten”, vragen de Twentse studentes. In Delft wordt wat gedraaid aan het cameraatje bovenop de monitor totdat iedereen enigszins in beeld is. Ondertussen schuift aan Twentse kant een derde studente technische onderwijskunde aan.

De Delfterikken hebben samen met zestig andere studenten van alle TU-faculteiten het vak multimedia en computerbased training gevolgd. Gisteren kreeg de hele groep een soort voorproefje. Drie studenten werden uitverkoren om op de vroege vrijdagmorgen echt te teleconfereren over de door hen gefabriceerde cd-rom over het Nederlands Danstheater.

Twee weken geleden zijn de heren een dag met het dansgezelschap op stap geweest, om alle aspecten van het leven van een danser vast te leggen. Net als de cd-rom’s van de andere zestig deelnemers, zal deze gebruikt worden in de bovenbouw van het vwo bij het nieuwe vak Kunst en Maatschappij.

Aan de Tukkers nu de taak om in een klein uurtje commentaar te leveren op de cd-rom vanuit het oogpunt van een scholier. Naast de hoofden van de deelnemers worden soms ook documenten en digitaal beeldmateriaal in beeld gebracht via een andere camera.

Wildenthousiast zijn de vrouwen uit het oosten niet over het onderwijskundig produkt van hun Delftse collega’s. ,,Wat willen jullie nou eigenlijk overbrengen?”, vragen ze. Aan Delftse kant wordt even nagedacht: ,,Dat dansers ook heel normale mensen zijn. Dat ze ook gewoon chips eten. Voor sommige mensen is dat misschien een bevrijding.”

Van der Mast: ,,We proberen de gebruikswaarde van deze vorm van communicatie aan te tonen. Bij het vak Inleiding Virtual Reality komend voorjaar zullen meer studenten meedoen.” De rest van Nederland moet nog even wachten. ,,Vijf jaar, hooguit tien”, schat Van der Mast.