“I found the picture on internet,” says Dr Chenggang Shen. “I chose this one called ‘particles’ because it shows small particles, degrees of separation and light.
Just like in my PhD research.” The real pictures from his research are monochromatic and the sub-micron particles are no more than bright spots. Shen did not want to use these photos as a cover, however, as people might think he was a nerd doing boring stuff. The cover had to be ‘cool’ and stimulate one’s imagination.
During his research, Shen designed and made three different nano-sieves, which are devices that use a vertical wall to separate for example 2 and 0.2 micron particles, selectively stopping the ‘big’ ones while letting the smaller ones pass. So far there are no applications for these nano-sieves, but Shen can easily think of some, such as having one in your smartphone, thereby allowing it to analyse your blood sugar level or other vital health data. Or industry could use such filters to separate fat from protein in milk. Shen even thought of ways to prevent the sieves from clogging.
Chenggang Shen, ‘Silicon Micromachined Vertical Structures for Nanoparticle Separation’, 21 November 2011, PhD supervisor Professor Pasqualina Sarro (EEMCS).
“Heel treurig vind ik het niet, want toeval speelt in alle loopbanen een grote rol”, zegt onderzoeker Barbara van Balen, die voor het Rathenau Instituut de carrières van talentvolle wetenschappers onder de loep nam. “Maar het personeelsbeleid is aan universiteiten rommeliger dan elders.”
Talent
Van Balen heeft 21 ‘behouden talenten’ geïnterviewd: wetenschappers van universiteiten die binnen hun vakgebied in hoog aanzien staan. Aan hen vroeg ze ook iemand te noemen die evenveel talent had als zijzelf en toch de wetenschap heeft verlaten. Zo kreeg ze de namen van 21 talenten die uiteindelijk buiten de universiteit zijn gaan werken.
Persoonlijke eigenschappen
Natuurlijk helpt het als wetenschappers doorzettingsvermogen en sociale vaardigheden hebben, maar zulke eigenschappen blijken niet het verschil te verklaren tussen de loopbanen van behouden talenten en verloren talenten: ze waren allemaal goed genoeg om de wetenschap in te gaan.
Tegenslagen
De ene promovendus trof een betrokken begeleider met een groot netwerk en had geen enkele moeite met opklimmen, terwijl de ander allerlei tegenslagen kreeg: de eerste promotiebegeleider overlijdt, de tweede wordt minister en daarna wordt er op de vakgroep bezuinigd.
Personeelsbeleid
Ook blijkt het personeelsbeleid van universiteiten dubieus. Als decanen of leidinggevenden vertrekken, blijken hun opvolgers zich weinig van gemaakte afspraken aan te trekken. Eén van de ‘verloren talenten’ had afspraken gemaakt waaraan hij moest voldoen om universitair hoofddocent te worden. Tot twee keer toe kwamen er nieuwe criteria bij als hij aan de norm voldeed. Dat was niet bevorderlijk voor zijn trouw aan de universiteit.
Verschillende aanstellingen
“Het is moeilijk om een wetenschappelijke carrière te plannen”, zegt Van Balen. “Jonge onderzoekers denken vaak: met al die tijdelijke baantjes kan ik nooit een huis kopen of een gezin stichten. Eén van de geïnterviewden had 23 verschillende aanstellingen achter elkaar gehad.”
Vaste dienst
Volgens Van Balen zouden universiteiten hun wetenschappers vaker in vaste dienst moeten nemen. “Maar daar zijn ze huiverig voor, omdat het moeilijk en duur is om weer van iemand af te komen als die niet goed genoeg is.”

Comments are closed.