Brandende zon op mijn vloerdelen, barstende koppijn. Mijn blender blendt een smoothie van yoghurt, aardbeien en kiwi. Ik kreun. In de gang grijpt mijn slapie zijn kloffie bij elkaar.
Delen
De deur slaat, de vogels tsjilpen. Ik gooi de cd-speler voluit. ,,Android”, blèr ik. ,,I’d rather do it with Madonnááá.” Ik prop de nieuwste ‘Elle Girl’ in mijn tas, zet een grote zonnebril op en slenter op mijn sandaaltjes naar het park.
Het gras prikt door mijn handdoek. Gedachteloos peuter ik aan mijn versbesmeurde Elle-Girl-lipgloss-lippen. Gehijg boven mijn hoofd. Een piepklein meisje met een snotneus. ,,Mooi hè?” zeg ik. Ik geef haar het tubetje en gris mijn spullen bij elkaar. Tijd voor de grotemensenwereld, besluit ik.
Een drukte van jewelste in de Witte de Withstraat. Artyfarts voor galerietjes, terrasstoeltjes voor Bazar verdrukken de voetgangers. Ik zucht gelukzalig.
Vanuit een deuropening naar een claustrofobisch klein zaakje zucht een zomerse versnapering luidruchtig terug.
Bruine ogen, een pikzwarte bos haar en in zijn hand – o-my-god – de prachtigste Cosmopolitain ever. Hij duwt een volle versie tussen mijn vampnagels en trekt me op een barkruk – zo ongeveer het enige stoeltje in de hele zaak.
Bar P – spannende taal voor Bar Pedro. Binnen de nieuwste Indian Roses en No-Lita-topjes, laatste parfums en glimmende Jill Sander-huidjes. Jennifer Lopez zou in het niet vallen. Ik dank make-upproducent Mac op mijn blote knietjes en werp mijn Cosmoman een flitsende lach toe.
Dus dit is de laatste place to be van Rotterdam. Prima cocktails, het juiste publiek, loungy muziekje – maar mwah. Is this it? Ik denk aan gisteravond, de lounge van Las Palmas. Aan Rosso, de avond daarvoor. Genoeg hippere plekken in de havenstad dan deze.
Ik leg mijn vraag voor aan mijn donkere held. ,,Wie bepaalt dat dit zo booming is?” ,,Ik, meisje”, kwijlt hij. Hij vist de kers uit zijn drankje en houdt hem druipend voor mijn neus. ,,Voor jou”, blaat hij. Aan zijn arm glinstert een nep-Rolex.
Naam:Bar P
Waar:Witte de Withstraat 96, Rotterdam
Wanneer:perfect op zaterdag- en zondagavond na het eten en voor het stappen. De cocktailbar is piepklein en heeft nauwelijks zitplek, dus laat je naaldhakjes thuis. Overigens kun je op de bovenverdieping prima hippig eten.
Wanneer niet:wanneer je het toch niet kunt laten je naaldhakjes in de kast te laten staan. Of je geen zin hebt om in een duwende hippe-mensenmeute zo lang mogelijk te proberen je cocktail in je glaasje te houden.
Wie:iedereen die vooral in de hotspot van nu gezien wil worden
Wie niet:muurbloempjes en spataderbenen
Wat:cocktails! Maar ze tappen er ook gewoon biertjes, mocht je echt in paniek raken van de prijzen
Wat niet:de kers van een ander
Hoeveel:cocktails zijn nooit goedkoop, en als je het bij een of twee houdt kun je nog veilig door naar de Thalia Lounge.
Drank:*****
Muziek:*****
Sfeer:**
Publiek:****
Nikka’s eindoordeel:***
Brandende zon op mijn vloerdelen, barstende koppijn. Mijn blender blendt een smoothie van yoghurt, aardbeien en kiwi. Ik kreun. In de gang grijpt mijn slapie zijn kloffie bij elkaar. De deur slaat, de vogels tsjilpen. Ik gooi de cd-speler voluit. ,,Android”, blèr ik. ,,I’d rather do it with Madonnááá.” Ik prop de nieuwste ‘Elle Girl’ in mijn tas, zet een grote zonnebril op en slenter op mijn sandaaltjes naar het park.
Het gras prikt door mijn handdoek. Gedachteloos peuter ik aan mijn versbesmeurde Elle-Girl-lipgloss-lippen. Gehijg boven mijn hoofd. Een piepklein meisje met een snotneus. ,,Mooi hè?” zeg ik. Ik geef haar het tubetje en gris mijn spullen bij elkaar. Tijd voor de grotemensenwereld, besluit ik.
Een drukte van jewelste in de Witte de Withstraat. Artyfarts voor galerietjes, terrasstoeltjes voor Bazar verdrukken de voetgangers. Ik zucht gelukzalig.
Vanuit een deuropening naar een claustrofobisch klein zaakje zucht een zomerse versnapering luidruchtig terug.
Bruine ogen, een pikzwarte bos haar en in zijn hand – o-my-god – de prachtigste Cosmopolitain ever. Hij duwt een volle versie tussen mijn vampnagels en trekt me op een barkruk – zo ongeveer het enige stoeltje in de hele zaak.
Bar P – spannende taal voor Bar Pedro. Binnen de nieuwste Indian Roses en No-Lita-topjes, laatste parfums en glimmende Jill Sander-huidjes. Jennifer Lopez zou in het niet vallen. Ik dank make-upproducent Mac op mijn blote knietjes en werp mijn Cosmoman een flitsende lach toe.
Dus dit is de laatste place to be van Rotterdam. Prima cocktails, het juiste publiek, loungy muziekje – maar mwah. Is this it? Ik denk aan gisteravond, de lounge van Las Palmas. Aan Rosso, de avond daarvoor. Genoeg hippere plekken in de havenstad dan deze.
Ik leg mijn vraag voor aan mijn donkere held. ,,Wie bepaalt dat dit zo booming is?” ,,Ik, meisje”, kwijlt hij. Hij vist de kers uit zijn drankje en houdt hem druipend voor mijn neus. ,,Voor jou”, blaat hij. Aan zijn arm glinstert een nep-Rolex.
Naam:Bar P
Waar:Witte de Withstraat 96, Rotterdam
Wanneer:perfect op zaterdag- en zondagavond na het eten en voor het stappen. De cocktailbar is piepklein en heeft nauwelijks zitplek, dus laat je naaldhakjes thuis. Overigens kun je op de bovenverdieping prima hippig eten.
Wanneer niet:wanneer je het toch niet kunt laten je naaldhakjes in de kast te laten staan. Of je geen zin hebt om in een duwende hippe-mensenmeute zo lang mogelijk te proberen je cocktail in je glaasje te houden.
Wie:iedereen die vooral in de hotspot van nu gezien wil worden
Wie niet:muurbloempjes en spataderbenen
Wat:cocktails! Maar ze tappen er ook gewoon biertjes, mocht je echt in paniek raken van de prijzen
Wat niet:de kers van een ander
Hoeveel:cocktails zijn nooit goedkoop, en als je het bij een of twee houdt kun je nog veilig door naar de Thalia Lounge.
Drank:*****
Muziek:*****
Sfeer:**
Publiek:****
Nikka’s eindoordeel:***
Comments are closed.