Via een studie technisch natuurkunde belandde een Groninger enkele jaren geleden bij Greenpeace. Na 15 mei hoopt Diederik Samsom de spandoeken te verruilen voor het debat.
Delen
,,Den Haag kan wel wat meer opspattend water gebruiken.”
Het is hectisch in Den Haag. Het Binnenhof staat vol met journalisten, fotografen, en cameraploegen met wollige microfoons. Een enkele verbaasde toerist zit op een bankje. Op de dag dat het tweede Paarse kabinet valt, spoelt ir. Diederik Samsom (30) een uitsmijter weg met een glas melk. Vanwege de drukte in de regeringsgebouwen zitten we in een eetcafé aan het Plein. ,,Ik heb nog geen tijd gehad om te eten. We hebben de hele middag zitten vergaderen. Om vijf uur geeft premier Kok een verklaring. Zijn we voor die tijd klaar?” Samsom maakt al volledig deel uit van het Haagse circus.
Sinds enkele maanden bereidt hij zich voor op het kamerlidmaatschap. Als het de Partij van de Arbeid (Pvda) bij de komende verkiezingen meezit, mag de kernfysicus en voormalig campagneleider van Greenpeace na 15 mei zitting nemen in de Tweede Kamer. De nummer 33 op de lijst van de sociaal-democraten is een idealist pur sang. Op de vraag of hij de wereld gaat verbeteren antwoordt hij dan ook met een volmondig ja. ,,Het klinkt overdreven, ik weet het. En als ik over tien jaar terugkijk, moet ik waarschijnlijk met een vergrootglas op zoek naar mijn persoonlijke successen. Maar dat ontmoedigt me niet. Absoluut niet.”
Zijn grote politieke voorbeeld is Jan Pronk. ,,Hij blijft altijd zijn eigen mening verkondigen. Dat spreekt me aan. Ik hoop hetzelfde te kunnen doen. Of de Pvda wel zit te wachten op een nieuwe Jan Pronk? Het zou megalomaan zijn mezelf zo te presenteren. Maar hij is wel een inspirator. Tegenwoordig durven veel kamerleden na een moeizaam compromis niet meer toe te geven met welke standpunten ze het debat ingingen. Dat maakt de politiek kleurloos. Ik heb liever dat ze zeggen: ik had het graag anders gehad, maar dit was het beste dat ik eruit kon slepen.”
Spanningsveld
Net als zijn grote voorbeeld, belooft ook Samsom onafhankelijk te blijven denken, al is hij zich ervan bewust dat dit tot moeilijkheden kan leiden. ,,Ik zie uit naar dat spanningsveld.” Bang voor de confrontatie is hij allerminst. Sterker nog, Samsom kan niet zónder confrontatie. Als Delftse student al ging hij bij de Vssd en de Landelijke Studentenvakbond (Lsvb) tekeer tegen het onrecht in de studentenwereld. Onder het motto ‘Ritzen, u kunt wel gaan’ bezette hij midden jaren negentig met medestanders het ministerie.
Ook zijn afstuderen bij het interfacultair reactor instituut, waar hij de kernenergie bestudeerde, was opmerkelijk. Samsom namelijk, was tegen kernenergie. Zijn hoogleraar, prof.dr.ir. Hugo van Dam, was dan ook woest dat Samsom de kennis die hij in Delft had opgedaan bij Greenpeace ‘misbruikte’. Samsom: ,,Ik heb hem nooit kunnen uitleggen, dat er ook een politieke afweging speelde. Dat kennis over de halfwaardetijd van plutonium nog geen antwoord geeft op de vraag of je bereid bent een bepaald risico voor deze aarde te accepteren. Ingenieurs zijn niet gewend om keuzes te maken die ze niet rekenkundig kunnen onderbouwen. Daar worden ze ook niet voor opgeleid. Bij technische natuurkunde krijg je alleen vakken over analyse, mechanicaen elektronica. En dan in het laatste jaar pro forma nog twee maatschappelijke vakjes. Na het eerste half jaar heb ik geen colleges meer gevolgd. Ik kon het niet meer opbrengen.”
Overstap
Nog voordat hij afgestudeerd was, kon hij bij Greenpeace aan de slag. ,,Compromisloos actie voeren % niets is lekkerder”, aldus Samsom, maar na zes jaar tegen de politiek geschopt te hebben, vindt hij het tijd voor iets anders. Vorig jaar vroeg de Pvda hem te solliciteren voor de kandidatenlijst voor de Tweede Kamer. De overstap van actie voeren naar politiek is niet zo vreemd, meent hij. ,,Mijn standpunten blijven hetzelfde. Alleen de manier waarop ik ze probeer te verwezenlijken verandert. Het werk bij Greenpeace is soms frustrerend. Na succesvolle acties gebeurt het regelmatig dat de mannen en vrouwen in de politiek een thema niet oppikken. Misschien kan ik daaraan als kamerlid iets veranderen.” De oppositie ambieert hij niet. ,,Hoewel mijn rol in de fractie misschien wel groter is wanneer we niet regeren. Ik ben gewend om oppositie te voeren. Maar eigenlijk wil ik niet weer langs de zijlijn staan. Met de Pvda in de oppositie krijg je een rechtse regering: dat zou een verschrikking voor het land zijn.”
Samsom vindt het tijd voor een verandering in de politiek. ,,Bij Greenpeace had ik de leiding over een team van acht mensen. Ik heb ze voorgehouden elke dag op te staan met het idee dat we de wereld gingen choqueren. Het idee was telkens iets te doen dat mensen raakt. Ook Den Haag kan wel wat meer opspattend water gebruiken.” Samsoms Haagse ambities liggen bij Delftse onderwerpen: technologie, energie en infrastructuur. Een wensenlijstje heeft hij ook al klaar: ,,De kerncentrales dicht, de import van vuile stroom stoppen, en investeren in duurzame energie.” En zijn verdere ambities? ,,Mijn ambities gaan mijn mogelijkheden ver te boven. Laat ik eerst maar eens het vak van kamerlid leren. Ik wil een goed kamerlid worden % dat lijkt me een hele opgave.”
Zijn kwaliteiten als ingenieur komen hem daarbij van pas. ,,Als ingenieur kijk ik op een verfrissende manier naar de besluitvorming. In Delft wordt er ingestampt dat je je altijd moet afvragen: werkt het wat we verzonnen hebben? Dat gaat bij de politieke besluitvorming nogal eens mis. Bij de wao, bijvoorbeeld, zitten we nu met een stel onuitvoerbare regels.”
Verdoemd
Diederik Samsom zal nooit stilzitten. ,,Tenzij ik instort.” In zijn actieve tijd bij de Koornbeurs, voorspelden vrienden dat hij op zijn dertigste wel eens als alcoholist in de goot zou kunnen liggen. ,,Die voorspelling is gelukkig niet uitgekomen”, lacht hij, waaraan hij snel toevoegt: ,,Dat ik zo actief ben, beschouw ik niet als een verdienste, hoor. Ik kan het opbrengen, en ik heb er veel lol in. Echt, ik geniet ervan dingen te bereiken waar ik de maatschappelijke relevantie van zie. Ik zou nooit trots kunnen zijn op de winst van een bedrijf waar ik werk. Ik ben verdoemd tot het speelveld van de non-governmental organisations en de politiek. Maar begrijp me niet verkeerd: het bedrijfsleven is ook keihard nodig. Gelukkig zijn er anderen die dat wel leuk vinden.”
Via een studie technisch natuurkunde belandde een Groninger enkele jaren geleden bij Greenpeace. Na 15 mei hoopt Diederik Samsom de spandoeken te verruilen voor het debat. ,,Den Haag kan wel wat meer opspattend water gebruiken.”
Het is hectisch in Den Haag. Het Binnenhof staat vol met journalisten, fotografen, en cameraploegen met wollige microfoons. Een enkele verbaasde toerist zit op een bankje. Op de dag dat het tweede Paarse kabinet valt, spoelt ir. Diederik Samsom (30) een uitsmijter weg met een glas melk. Vanwege de drukte in de regeringsgebouwen zitten we in een eetcafé aan het Plein. ,,Ik heb nog geen tijd gehad om te eten. We hebben de hele middag zitten vergaderen. Om vijf uur geeft premier Kok een verklaring. Zijn we voor die tijd klaar?” Samsom maakt al volledig deel uit van het Haagse circus.
Sinds enkele maanden bereidt hij zich voor op het kamerlidmaatschap. Als het de Partij van de Arbeid (Pvda) bij de komende verkiezingen meezit, mag de kernfysicus en voormalig campagneleider van Greenpeace na 15 mei zitting nemen in de Tweede Kamer. De nummer 33 op de lijst van de sociaal-democraten is een idealist pur sang. Op de vraag of hij de wereld gaat verbeteren antwoordt hij dan ook met een volmondig ja. ,,Het klinkt overdreven, ik weet het. En als ik over tien jaar terugkijk, moet ik waarschijnlijk met een vergrootglas op zoek naar mijn persoonlijke successen. Maar dat ontmoedigt me niet. Absoluut niet.”
Zijn grote politieke voorbeeld is Jan Pronk. ,,Hij blijft altijd zijn eigen mening verkondigen. Dat spreekt me aan. Ik hoop hetzelfde te kunnen doen. Of de Pvda wel zit te wachten op een nieuwe Jan Pronk? Het zou megalomaan zijn mezelf zo te presenteren. Maar hij is wel een inspirator. Tegenwoordig durven veel kamerleden na een moeizaam compromis niet meer toe te geven met welke standpunten ze het debat ingingen. Dat maakt de politiek kleurloos. Ik heb liever dat ze zeggen: ik had het graag anders gehad, maar dit was het beste dat ik eruit kon slepen.”
Spanningsveld
Net als zijn grote voorbeeld, belooft ook Samsom onafhankelijk te blijven denken, al is hij zich ervan bewust dat dit tot moeilijkheden kan leiden. ,,Ik zie uit naar dat spanningsveld.” Bang voor de confrontatie is hij allerminst. Sterker nog, Samsom kan niet zónder confrontatie. Als Delftse student al ging hij bij de Vssd en de Landelijke Studentenvakbond (Lsvb) tekeer tegen het onrecht in de studentenwereld. Onder het motto ‘Ritzen, u kunt wel gaan’ bezette hij midden jaren negentig met medestanders het ministerie.
Ook zijn afstuderen bij het interfacultair reactor instituut, waar hij de kernenergie bestudeerde, was opmerkelijk. Samsom namelijk, was tegen kernenergie. Zijn hoogleraar, prof.dr.ir. Hugo van Dam, was dan ook woest dat Samsom de kennis die hij in Delft had opgedaan bij Greenpeace ‘misbruikte’. Samsom: ,,Ik heb hem nooit kunnen uitleggen, dat er ook een politieke afweging speelde. Dat kennis over de halfwaardetijd van plutonium nog geen antwoord geeft op de vraag of je bereid bent een bepaald risico voor deze aarde te accepteren. Ingenieurs zijn niet gewend om keuzes te maken die ze niet rekenkundig kunnen onderbouwen. Daar worden ze ook niet voor opgeleid. Bij technische natuurkunde krijg je alleen vakken over analyse, mechanicaen elektronica. En dan in het laatste jaar pro forma nog twee maatschappelijke vakjes. Na het eerste half jaar heb ik geen colleges meer gevolgd. Ik kon het niet meer opbrengen.”
Overstap
Nog voordat hij afgestudeerd was, kon hij bij Greenpeace aan de slag. ,,Compromisloos actie voeren % niets is lekkerder”, aldus Samsom, maar na zes jaar tegen de politiek geschopt te hebben, vindt hij het tijd voor iets anders. Vorig jaar vroeg de Pvda hem te solliciteren voor de kandidatenlijst voor de Tweede Kamer. De overstap van actie voeren naar politiek is niet zo vreemd, meent hij. ,,Mijn standpunten blijven hetzelfde. Alleen de manier waarop ik ze probeer te verwezenlijken verandert. Het werk bij Greenpeace is soms frustrerend. Na succesvolle acties gebeurt het regelmatig dat de mannen en vrouwen in de politiek een thema niet oppikken. Misschien kan ik daaraan als kamerlid iets veranderen.” De oppositie ambieert hij niet. ,,Hoewel mijn rol in de fractie misschien wel groter is wanneer we niet regeren. Ik ben gewend om oppositie te voeren. Maar eigenlijk wil ik niet weer langs de zijlijn staan. Met de Pvda in de oppositie krijg je een rechtse regering: dat zou een verschrikking voor het land zijn.”
Samsom vindt het tijd voor een verandering in de politiek. ,,Bij Greenpeace had ik de leiding over een team van acht mensen. Ik heb ze voorgehouden elke dag op te staan met het idee dat we de wereld gingen choqueren. Het idee was telkens iets te doen dat mensen raakt. Ook Den Haag kan wel wat meer opspattend water gebruiken.” Samsoms Haagse ambities liggen bij Delftse onderwerpen: technologie, energie en infrastructuur. Een wensenlijstje heeft hij ook al klaar: ,,De kerncentrales dicht, de import van vuile stroom stoppen, en investeren in duurzame energie.” En zijn verdere ambities? ,,Mijn ambities gaan mijn mogelijkheden ver te boven. Laat ik eerst maar eens het vak van kamerlid leren. Ik wil een goed kamerlid worden % dat lijkt me een hele opgave.”
Zijn kwaliteiten als ingenieur komen hem daarbij van pas. ,,Als ingenieur kijk ik op een verfrissende manier naar de besluitvorming. In Delft wordt er ingestampt dat je je altijd moet afvragen: werkt het wat we verzonnen hebben? Dat gaat bij de politieke besluitvorming nogal eens mis. Bij de wao, bijvoorbeeld, zitten we nu met een stel onuitvoerbare regels.”
Verdoemd
Diederik Samsom zal nooit stilzitten. ,,Tenzij ik instort.” In zijn actieve tijd bij de Koornbeurs, voorspelden vrienden dat hij op zijn dertigste wel eens als alcoholist in de goot zou kunnen liggen. ,,Die voorspelling is gelukkig niet uitgekomen”, lacht hij, waaraan hij snel toevoegt: ,,Dat ik zo actief ben, beschouw ik niet als een verdienste, hoor. Ik kan het opbrengen, en ik heb er veel lol in. Echt, ik geniet ervan dingen te bereiken waar ik de maatschappelijke relevantie van zie. Ik zou nooit trots kunnen zijn op de winst van een bedrijf waar ik werk. Ik ben verdoemd tot het speelveld van de non-governmental organisations en de politiek. Maar begrijp me niet verkeerd: het bedrijfsleven is ook keihard nodig. Gelukkig zijn er anderen die dat wel leuk vinden.”
Comments are closed.