[Column] Ontgroeningen

Het collegejaar is begonnen en daarmee ook de ontgroeningen. Dit jaar krijgen de nieuwe studenten een gewone introductieperiode. Nu het weer normaal is, hoop ik voor de verenigingen dat de groentijd netjes verloopt.

De TU Delft heeft DSC en Virgiel een officiële waarschuwing gegeven. Eerder kreeg DSC ook al een sanctie opgelegd. Bij Virgiel werd een blote student op een vloer met glasscherven gegooid. Bij DSC vlogen er haren in brand en werden nieuwe leden met kaarsvet overgoten. DSC was dit jaar ook niet welkom bij de opening van het academisch jaar. Hoewel ik het ermee eens ben dat de verenigingen worden bestraft, wil ik het toch voor ze opnemen.

Allereerst wil ik zeggen dat de incidenten die plaatsvinden natuurlijk niet mogen gebeuren. Ik ben geen lid bij een van deze twee verenigingen, maar het lijkt mij dat je je als aspirant-lid ten minste veilig mag voelen. Elk jaar staan er al een dag voor de officiële inschrijving rijen voor deze verenigingen. Blijkbaar zijn er ondanks de incidenten genoeg mensen die lid willen worden. Als zo veel studenten de ontgroening doen, mag je verwachten dat deze goed en veilig verlopen. De TU Delft en de studentenverenigingen hebben afspraken over wat wel en niet door de beugel kan. Dus als zoiets naar boven komt, is het gepast dat er een vorm van straf of sanctie komt. Waar ik moeite mee heb is de vorm van straf.
Na een incident mogen verenigingen niet meer bij de introductieweek OWee zijn of krijgen ze een mindering op de ‘bestuursmaanden’. Dat betekent dat de bestuursleden minder of geen vergoeding krijgen voor het fulltime jaar dat ze de vereniging runnen. De TU redeneert dat het bestuur dan te weinig heeft gedaan aan de ‘cultuur van sociale onveiligheid’  en geeft met die sanctie aan leden het signaal af dat het tijd is voor een cultuurverandering.

Als je cultuurverandering wilt, zul je de straf meer moeten richten op het individu

Die redenering vind ik onjuist. Hoewel ik geen lid ben geweest, heb ik vaak gesprekken gevoerd met de verantwoordelijke bestuurders. Ik denk dat ze écht het signaal afgeven dat het zero tolerance is met dit soort fratsen. Als het niet is uit belang voor de nieuwe leden, dan toch in ieder geval uit eigen belang, een jaar aan ‘bestuursmaanden’ verliezen kost je rond de 3.000 euro. Als alleen zo’n klein groepje wordt gestraft denk ik niet dat het signaal aankomt bij de leden. Het is een beetje een rare groepstraf waarbij als jij iets fout doet, de baas wordt gestraft.

Als je echt een cultuurverandering wilt, zul je de straf meer moeten richten op het individu. Een student gooit kaarsvet over een andere student, dus die wordt gestraft. Zo simpel is het. Als je verantwoordelijk wordt gesteld voor je eigen acties, dringt het bij iedereen door dat je iets fout doet. Nu worden de betreffende studenten vaak alleen (kort) geschorst van de vereniging.

Het is natuurlijk moeilijk om te onderscheiden of een incident plaatsvindt door individueel handelen of door de cultuur, maar ik vind het nogal makkelijk om alles af te schuiven op de cultuur. Sommige incidenten vinden plaats bij mensen thuis. Het is dan vreemd om alleen de bestuurders te straffen en niet de individuen. Als ik een medestudent van zijn fiets duw hoop ik dat de universiteit mij benadert en niet alle verenigingen en groepen waar ik bij zit te zal straffen.

Bas Rooijakkers is masterstudent technische natuurkunde. Hij is geboren in Brabant en heeft een aantal jaar van zijn jeugd op Curaçao gewoond. Hij houdt van hardlopen en sinds de coronapandemie wielrent hij ook. Verder is hij altijd te porren voor een koffietje of speciaal biertje.

Bas Rooijakkers / Columnist