Afgedankte elektronische apparaten, E-schroot, vormen een steeds grotere bedreiging voor het milieu. Jaco Huisman van de IO-onderzoeksgroep design voor sustainability zoekt voor de Verenigde Naties naar een oplossing.
Share
Wat is E-schroot?
“Alle elektronicaproducten van wasmachines en koelkasten tot spaarlampen en computers. De term is bekend geworden door acties van organisaties als Greenpeace, die met schokkende plaatjes aandacht hebben gevraagd voor de situatie in China. Daar plukken hele families op de keukentafel printplaten uit elkaar, vooral voor het goud dat erin zit. Ze gebruiken daarvoor zuren, die slecht zijn voor het grondwater en de gezondheid van die mensen.”
De Verenigde Naties, fabrikanten, overheden, universiteiten en niet-gouvernementele organisaties zijn deze week een project gestart om regels voor de recycling van E-schroot te bedenken. Waarom gebeurt dat nu pas?
“Dat is een goede vraag. In Europa is de discussie al in 1996 op gang gekomen. Dat heeft uiteindelijk geleid tot een richtlijn voor wetgeving in de lidstaten, die in sommige landen al is ingevoerd terwijl andere nog bezig zijn. In het kort komt het erop neer dat de producenten verantwoordelijk zijn voor de terugname van hun spullen. Maar daarvoor bestaan vele systemen, 140 in Europa alleen. Deel van het VN-project is om de Europese richtlijn te evalueren. Wat moet leiden tot meer harmonisering.”
U onderzoekt ook hoe China de problemen met E-schroot te lijf gaat.
“Ja, ook daar bestaat een infrastructuur voor de terugname van producten waar we iets van kunnen leren. Niet-gouvernementele organisaties focussen heel erg op het dumpen van E-schroot vanuit het westen naar armere landen, in het kader van ontwikkelingshulp. Dat is een belangrijk aspect, maar in landen als China en India speelt ook de eigen productie van elektronische apparaten een steeds grotere rol. De komende jaren komen daar enorme hoeveelheden elektronica op de markt.”
Het recyclen van E-schroot moet niet alleen het milieu sparen. De kostbare materialen in veel producten zijn ook de moeite waard om te redden. Wat is de belangrijkste reden om nu in actie te komen?
“Toen men in 1996 begon te praten over dit onderwerp, was men vooral gedreven vanuit toxiciteit. Dat is goed. Maar er zijn ook rijke producten als computers en mobiele telefoons, die vol zitten met goud, zilver en palladium. Dat wil je terugwinnen, zodat je het niet meer in gevaarlijke mijnen uit de grond hoeft te halen. Juist omdat elektronica zo complex is, heb je met dit soort sociale elementen te maken.”
Wanneer moet uw onderzoek tot resultaat leiden?
“Voor Europa komen we dit jaar al met een advies. Voor ontwikkelingslanden hebben we een langere adem nodig.”
Jaco Huisman. (Foto: Bart van Overbeeke)
Wat is E-schroot?
“Alle elektronicaproducten van wasmachines en koelkasten tot spaarlampen en computers. De term is bekend geworden door acties van organisaties als Greenpeace, die met schokkende plaatjes aandacht hebben gevraagd voor de situatie in China. Daar plukken hele families op de keukentafel printplaten uit elkaar, vooral voor het goud dat erin zit. Ze gebruiken daarvoor zuren, die slecht zijn voor het grondwater en de gezondheid van die mensen.”
De Verenigde Naties, fabrikanten, overheden, universiteiten en niet-gouvernementele organisaties zijn deze week een project gestart om regels voor de recycling van E-schroot te bedenken. Waarom gebeurt dat nu pas?
“Dat is een goede vraag. In Europa is de discussie al in 1996 op gang gekomen. Dat heeft uiteindelijk geleid tot een richtlijn voor wetgeving in de lidstaten, die in sommige landen al is ingevoerd terwijl andere nog bezig zijn. In het kort komt het erop neer dat de producenten verantwoordelijk zijn voor de terugname van hun spullen. Maar daarvoor bestaan vele systemen, 140 in Europa alleen. Deel van het VN-project is om de Europese richtlijn te evalueren. Wat moet leiden tot meer harmonisering.”
U onderzoekt ook hoe China de problemen met E-schroot te lijf gaat.
“Ja, ook daar bestaat een infrastructuur voor de terugname van producten waar we iets van kunnen leren. Niet-gouvernementele organisaties focussen heel erg op het dumpen van E-schroot vanuit het westen naar armere landen, in het kader van ontwikkelingshulp. Dat is een belangrijk aspect, maar in landen als China en India speelt ook de eigen productie van elektronische apparaten een steeds grotere rol. De komende jaren komen daar enorme hoeveelheden elektronica op de markt.”
Het recyclen van E-schroot moet niet alleen het milieu sparen. De kostbare materialen in veel producten zijn ook de moeite waard om te redden. Wat is de belangrijkste reden om nu in actie te komen?
“Toen men in 1996 begon te praten over dit onderwerp, was men vooral gedreven vanuit toxiciteit. Dat is goed. Maar er zijn ook rijke producten als computers en mobiele telefoons, die vol zitten met goud, zilver en palladium. Dat wil je terugwinnen, zodat je het niet meer in gevaarlijke mijnen uit de grond hoeft te halen. Juist omdat elektronica zo complex is, heb je met dit soort sociale elementen te maken.”
Wanneer moet uw onderzoek tot resultaat leiden?
“Voor Europa komen we dit jaar al met een advies. Voor ontwikkelingslanden hebben we een langere adem nodig.”
Jaco Huisman. (Foto: Bart van Overbeeke)
Comments are closed.