Buurtbarbecue

br />
De zitjes zijn stevig geconstrueerd met een extra authentieke eikenhouten paal op scheenhoogte. Au. De gezelligheid is goed vormgegeven. Een vaal bordeauxrood gordijn als tochtportaal, muren met gecapitonneerd leren bekleding en een gestuukt plafond met de kleur van honderdacht jaar nicotine, want de tent stamt uit achttienvijfennegentig. Kasten vol boeken, spellen, tijdschriften en meer moois. We weerstaan de verleiding om een kleurplaat te maken.

Drank is wat we nodig hebben! We twijfelen bij wie van de vijf (!) mensen die min of meer achter de bar staan zullen bestellen. We schallen onze wensen ongericht de ruimte in en krijgen bier in glazen van verschillend formaat. Terug aan onze tafel verdiepen we ons in onroerend goed aan de Côte d%Azur, en in de kijk van ‘National Geografic’ op de inuït.

Het is al snel duidelijk dat iedereen elkaar hier kent. Mensen passen op elkaars tasjes en honden lopen rond alsof ze thuis zijn. We luistervinken een beetje, vangen flarden op over het onderzoeksbeleid van de TU en een buurtbarbecue. We vinden het hier huiselijk en knus, maar omdat we geen veertiger met snor willen oppikken, besluiten we dat het mooi is geweest. Als wij opstaan begint het te roezemoezen, de sfeer raakt opgewonden. Daar komt de barman met% champagne! Even kijken we elkaar vragend aan, dan loopt hij ons voorbij. Buiten op het terras (wel vier tafels) horen we ‘lang zal hij leven’. Het stadhuis leert ons dat het vijf over twaalf is.

Een bescheiden huiskamer met vijf à zes tafeltjes en twee strekkende meter bar. Volgroeide sanseveria’s voor het raam. Café Van Ouds. Voorzichtig wurmen we ons naar binnen.

De zitjes zijn stevig geconstrueerd met een extra authentieke eikenhouten paal op scheenhoogte. Au. De gezelligheid is goed vormgegeven. Een vaal bordeauxrood gordijn als tochtportaal, muren met gecapitonneerd leren bekleding en een gestuukt plafond met de kleur van honderdacht jaar nicotine, want de tent stamt uit achttienvijfennegentig. Kasten vol boeken, spellen, tijdschriften en meer moois. We weerstaan de verleiding om een kleurplaat te maken.

Drank is wat we nodig hebben! We twijfelen bij wie van de vijf (!) mensen die min of meer achter de bar staan zullen bestellen. We schallen onze wensen ongericht de ruimte in en krijgen bier in glazen van verschillend formaat. Terug aan onze tafel verdiepen we ons in onroerend goed aan de Côte d%Azur, en in de kijk van ‘National Geografic’ op de inuït.

Het is al snel duidelijk dat iedereen elkaar hier kent. Mensen passen op elkaars tasjes en honden lopen rond alsof ze thuis zijn. We luistervinken een beetje, vangen flarden op over het onderzoeksbeleid van de TU en een buurtbarbecue. We vinden het hier huiselijk en knus, maar omdat we geen veertiger met snor willen oppikken, besluiten we dat het mooi is geweest. Als wij opstaan begint het te roezemoezen, de sfeer raakt opgewonden. Daar komt de barman met% champagne! Even kijken we elkaar vragend aan, dan loopt hij ons voorbij. Buiten op het terras (wel vier tafels) horen we ‘lang zal hij leven’. Het stadhuis leert ons dat het vijf over twaalf is.